Ένας κάποιος απολογισμός

                            

Είμαι πολύ κουρασμένη σήμερα, πονάει όλο το κορμί μου σαν να το έχει χτυπήσει κάποιος σε όλα τα λάθος σημεία. Ψάχνω μέσα μου τι νιώθω, το βασικό είναι ευγνωμοσύνη. Ένα αμφιθέατρο 300 ανθρώπων γεμάτο το απόγευμα του Σαββάτου, μισό την επομένη, δέκα η ώρα το πρωί της Κυριακής. Άνθρωποι που ήρθαν από τη Βιέννη και το Ζάγκρεμπ, από την Αριδαία, την Κομοτηνή, το Αγρίνιο, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, την Καβάλα, κάποιους αδικώ με σιγουριά, κάποιοι θα ήρθαν από ακόμα πιο μακριά, μόνο για αυτό το Σαββατοκύριακο. Νιώθεις κάπως ευλογημένος, κι ας μην πιστεύεις. Και φυσικά οι Λέσχες μας της Αθήνας, τα μέλη, οι παρέες μας. Πιστεύω στη δύναμη του αγνού αναγνώστη. Να, το είπα.

Την πρώτη μέρα δεν άντεξα, έκανα μια ημικρανία ξεγυρισμένη, και την ώρα που μιλούσε η Ιωάννα Καρυστιάνη, έκανα και την οπτική αύρα, δεν άκουγα και δεν έβλεπα, και μόνο τις φωτογραφίες έχω να σας προσφέρω. Δεν ξέρω τι άλλο.

Τη δεύτερη μέρα, την Κυριακή, είχα πια συνέλθει, αλλά δίπλα μου, είχα ένα ξωτικό. Μπορεί να επηρέασε κι η αύρα, δεν ξέρω, αλλά μπήκα στην αύρα της Ζυράννας Ζατέλη και την άκουσα μαγεμένη, τόσο μαγεμένη που δεν ξέρω να σας πω τι είπα εγώ και τι τη ρώτησα, και τι ρώτησε η Βιβή και τι την ρώτησαν τα μέλη μας. Κρατούσα σκόρπιες σημειώσεις, από αυτή την «ταμένη της γραφής στον βωμό του άρρητου». Αυτή τη γυναίκα, που τις μέρες που κάνει παύση η δημιουργικότητα τις νιώθει σαν «προσωρινό θάνατο», κι έπειτα ανασταίνεται. Που τα μυθιστορήματά της είναι ένας συνεχής «χορός θανάτου», «κραυγή ενός κεραυνοβολημένου», για αυτό «δεν τελειώνουν ποτέ». Και που πως θα ήθελε «αχ, να μπορούσε να γράψει την τελευταία της σκέψη, πριν το θάνατο».

«Η ανάγνωση είναι η μόνη ηδονή χωρίς τίμημα» μας είπε. Δεν ξέρω αν είναι τίμημα αυτό που νιώθω σήμερα, αυτή η αίσθηση πως δεν μπορώ να βγω από τη σκιά της. Και δεν θέλω κιόλας. Ξέρω πως θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί η ζωή μου, όλη μέρα χωμένη στα βιβλία προαλειφόταν πολύ μοναχική, μεγάλωσα με πολύ λίγους φίλους. Κι η ζωή μου, λόγω της ανάγνωσης και των βιβλίων, έγινε τόσες αγκαλιές.

                                    Κατερίνα Μαλακατέ

Υ.Γ. 42 Όλα αυτά συνέβησαν στη 2η Πανελλήνια Διαλεσχική Συνάντηση με καλεσμένες την Ιωάννα Καρυστιάνη και τη Ζυράννα Ζατέλη. Ναι, ξέρω, ακούγεται τόσο «σοβαρό» για να είναι αυτό το κείμενο ο απολογισμός του. Είναι ο δικός μου απολογισμός, όπως καταλαβαίνετε. Σε λίγες μέρες που θα κάνουμε απολογισμό στο Συντονιστικό, θα έχω συνέλθει ελπίζω, μην λέω στους/στις συντρόφους μου συντονιστές/τριες άρες μάρες κουκουβάγιες.

 

Οι Λέσχες Ανάγνωσης είχαν γιορτή.-