tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post514351803189582391..comments2024-03-27T22:04:45.078+02:00Comments on ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ: "Λούμπεν μυθιστορηματάκι", Roberto BolañoΚατερίνα Μαλακατέhttp://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-13860829922443524222018-12-31T17:53:52.867+02:002018-12-31T17:53:52.867+02:00Εγώ πάλι το αγάπησα το βιβλίο, σαν σοκολατάκι που ...Εγώ πάλι το αγάπησα το βιβλίο, σαν σοκολατάκι που τρως από κάποιον που φτιάχνει εξαιρετικό προφιτερόλ. Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-65240571940152214882018-12-18T11:36:45.062+02:002018-12-18T11:36:45.062+02:00Χμ... Διάβασα το βιβλίο και δε μου είπε απολύτως τ...Χμ... Διάβασα το βιβλίο και δε μου είπε απολύτως τίποτα. Αρχικά σκέφτηκα πως ίσως να είναι αυτή η περίπτωση μια επαλήθευση αυτού που λέγεται, πως δηλαδή πρέπει να έχεις κάποια κοινά με τους ήρωες των βιβλίων που διαβάζεις, προκειμένου να τα κατανοήσεις. <br />Μετά διάβασα κριτικές για το βιβλίο (να δω τι κατάλαβαν άλλοι που εγώ έχασα - γιατί ήμουν πολύυυυυ περίεργη), οι οποίες, ωστόσο, πουθενά δε μου φαίνεται να δικαιολογούν το θετικό πρόσημο (ή, άλλοτε, τα εξαιρετικά εγκωμιαστικά σχόλια) που βάζουν στο Μυθιστορηματάκι. Και τώρα που είδα πως το έργο γράφτηκε κατά παραγγελία, όλο και πιο πολύ πιστεύω πως, τελικά, αυτό το βιβλιαράκι ήταν ένα αστείο του Μπολάνιο, κάτι σαν τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα στο παραμύθι. Γράφει κανείς, με άλλα λόγια, ένα τίποτα, το τυλίγει στην καλή του φήμη του και μετά γέρνει πίσω στην πολυθρόνα του και κοιτάζει καθώς όλοι στύβουν το μυαλό τους να βρουν (και βρίσκουν) πολύ καλά λόγια να γράψουν γι' αυτό. Μόνο που ο βασιλιάς είναι γυμνός και ο συγγραφέας ίσως να το διασκέδασε πολύ, πριν πεθάνει. Η άποψή μου, τουλάχιστον. <br />ΔιονυσίαAnonymousnoreply@blogger.com