tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post2014039918304681139..comments2024-03-27T22:04:45.078+02:00Comments on ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ: Το αναγνωστικό μπλοκάρισμα.Κατερίνα Μαλακατέhttp://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-77194591337545032792017-05-30T23:52:50.744+03:002017-05-30T23:52:50.744+03:00Πολλές φορές μου έχει τύχει όταν διαβάζω ένα απαιτ...Πολλές φορές μου έχει τύχει όταν διαβάζω ένα απαιτητικό βιβλίο (και συνήθως τέτοια βιβλία διαβάζω) να μπλοκάρω σε κάποιο σημείο του και να θέλω να το εγκαταλείψω. Συνήθως δεν αγχώνομαι, το αφήνω για 2-3 μέρες, κοιτάζω στο internet νέες εκδόσεις ή χαζεύω τις σελίδες κάποιο από τα αδιάβαστα και ξαναπροσπαθώ. Κατά 70-80% ξεμπλοκάρω και δεν εγκαταλείπω το βιβλίο. Μερικές φορές όμως έχει τύχει να αφήσω κάτι προσωρινά, να πιάσω κάτι άλλο που τυχαίνει να μου αρέσει τόσο πολύ ώστε αντί να γυρίσω πίσω σε αυτό που άφησα να πηγαίνω στο επόμενο του συγγραφέα και από κει ίσως σε νέα βιβλία που μέχρι τότε πίστευα ότι δεν θα με ελκύανε. Ένα πρόσφατο παράδειγμα, είναι φέτος λίγο μετά την πρωτοχρονιά: διάβαζα κάτι που δεν προχώραγε ιδιαίτερα, και καθώς κοίταζα τη στοίβα με τα πολλά μου αδιάβαστα, έπεσα πάνω στο Τούνελ του Σάμπατο: μικρό σχετικά βιβλίο με μια υπόθεση (κρίνοντας από το οπισθόφυλλο) που μυρίζει μυστήριο. Ξεκίνησα να το διαβάζω, πιο πολύ από περιέργεια και λιγότερο με τη συνείδηση της νέας "επίσημης" ανάγνωσης ...με καθήλωσε από την πρώτη σελίδα! Το τελείωσα μέσα σε λίγες ώρες (πράγμα ασυνήθιστο για μένα που είμαι αργός και υπομονετικός αναγνώστης) και το σκεφτόμουνα για μέρες μη μπορώντας να διαβάσω τίποτα άλλο. Έκανα παραγγελία το Περί Ηρώων και Τάφων το οποίο ήτανε ακόμα πιο συναρπαστικό, θα συνέχιζα με τον Αββαδών τον Εξολοθρευτή αν δεν είχε εξαντληθεί.<br /><br />Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, γνώρισα το συγγραφικό μεγαλείο του Σάμπατο μέσω ...αποθεραπείας από κώλυμα. Κάποτε πίστευα πως ότι ξεκινούσα να διαβάζω έπρεπε να το τελειώσω βρέξει χιονίσει, ακόμα κι αν μου ήτανε τελείως αδιάφορο. Διαφορετικά είχα ενοχές και θεωρούσα ότι δεν φταίει το βιβλίο αλλά εγώ που δεν είμαι σε θέση να το νιώσω. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι τελείως λάθος: η εγκατάλειψη ενός βιβλίου (ακόμα κι αν είναι σπουδαίο και μεγάλο, ακόμα κι αν όλοι μιλάνε γι' αυτό με θαυμασμό και αγάπη) είναι πράγμα όχι μόνο αναπόφευκτο αλλά πολλές φορές είναι και λυτρωτικό, μπορεί να σε βοηθήσει να ανοίξεις τους ορίζοντες σου σε άλλα μονοπάτια που ίσως σου ταιριάζουν και περισσότερο. Υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία και πάρα πολλοί άνθρωποι, δεν γίνεται όλα να ταιριάζουν σε όλους. Επομένως δεν είναι ντροπή να παραδεχόμαστε ότι κάτι το αφήσαμε στη μέση, είτε γιατί μας κούρασε είτε γιατί δεν μας έβγαινε. Από την άλλη βεβαίως δεν πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο δηλαδή ...να εγκαταλείπουμε το βιβλίο με την περισσή ευκολία. Ας αφήσουμε λίγο τις σελίδες να κυλήσουν και αν δεν προχωράει με τίποτα, μόνο τότε το εγκαταλείπουμε. Εννοείται ότι πάντα θα υπάρχει η δυνατότητα να ξαναγυρίσουμε στο βιβλίο που αφήσαμε (εκτός φυσικά αν είναι δανεισμένο), σε κάποια άλλη χρονική συγκυρία που μπορεί να μας κάνει να το δούμε με τελείως διαφορετικό μάτι.<br /><br />ΥΓ:Ο καλός αναγνώστης θα αφήσει και βιβλία πριν το τέλος, δεν θα αφήσει όμως ποτέ την αγάπη του για το καλό βιβλίο. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω.<br /><br />Απόστολος Unknownhttps://www.blogger.com/profile/16499161640484082679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-67231329671171253352017-05-18T11:29:56.438+03:002017-05-18T11:29:56.438+03:00Το κάνω κι εγώ. Όχι τόσο συστηματικά βέβαια. Νομίζ...Το κάνω κι εγώ. Όχι τόσο συστηματικά βέβαια. Νομίζω πως στην πραγματικότητα αυτή τη φορά με ξεμπλόκαρε που έγραψα για αυτό. Από χθες ξαναμπήκα σε ρυθμούς διαβάσματος. Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-56028022298010825912017-05-18T11:28:27.209+03:002017-05-18T11:28:27.209+03:00Ουφ, αυτή η δεκαετία πάρα πολύ με φοβίζει. Αλλά νο...Ουφ, αυτή η δεκαετία πάρα πολύ με φοβίζει. Αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει περίπτωση πια. Νομίζω πως κι εμένα με μπλοκάρει ο Τόμας Γουλφ αυτή τη στιγμή, που μου αρέσει όσο το διαβάζω, αλλά με απωθεί να το πιάσω. Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα αυτό. Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-60828612110004207232017-05-18T01:13:06.115+03:002017-05-18T01:13:06.115+03:00Εγώ θα καταθέσω το κόλπο που ακολουθώ εδώ και χρόν...Εγώ θα καταθέσω το κόλπο που ακολουθώ εδώ και χρόνια έτσι ώστε να μην παθαίνω αναγνωστικό μπλοκάρισμα, τουλάχιστο όχι στην πλήρη "κλινική" του εκδήλωση. Έχω πάντα διαθέσιμο τουλάχιστον ένα βιβλίο (αν και με τα ebooks τα τελευταία χρόνια και να ξεμείνω, το θέμα λύνεται σε λίγα λεπτά) από αυτά που εγώ ονομάζω "ελαφράδες". Βιβλία που δεν έχουν ιδιαίτερο βάρος, δεν έχουν καν λόγο ύπαρξης για τους σοβαρούς-ψαγμένους αναγνώστες, βιβλία που δεν τολμάς καν να παραδεχθείς δημόσια ότι τα διάβασες. Φυσικά και δεν θα μπω σε απαρίθμηση συγγραφέων ή τίτλων, αλλά σίγουρα όλοι καταλαβαίνουν τί εννοώ. Ανά δύο σοβαρά βιβλία της επιλογής μου παρεμβάλλω κι ένα τέτοιο. Πιστέψτε με όσο "βαρύ κι ασήκωτο" κι αν ήταν το βιβλίο που προηγήθηκε, όσο κι αν δεν προχωρούσε, η προσμονή της "ελαφράδας" έβαζε τα πράγματα στη θέση τους και κυρίως απέτρεπε το αναγνωστικό μπλοκάρισμα. Κατ' ουσίαν το όποιο κενό θα σήμαινε το μπλοκάρισμα είχε ήδη καλυφθεί από την "ελαφράδα". Στο επιχείρημα "μα είναι δυνατόν να πετάω χρόνο και χρήμα σε ανούσια βιβλία ;" η απάντηση είναι ότι έτσι θα έχεις βοηθήσει τον εαυτό σου να αποφύγει το αναγνωστικό μπλοκάρισμα που ποτέ δεν θα μάθεις για πόσο μεγάλο διάστημα θα σου είχε στερήσει την απόλαυση του διαβάσματος. Μια δοκιμή θα σας πείσει. chessmanhttps://www.blogger.com/profile/01666064231085195040noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-25805894220023604492017-05-17T14:01:59.546+03:002017-05-17T14:01:59.546+03:00Μπλοκάρισμα δεκαετίας, εδώ! Λόγω πολύ άσχημων οικο...Μπλοκάρισμα δεκαετίας, εδώ! Λόγω πολύ άσχημων οικογενειακών συνθηκών. Από εκείνη την περίοδο θυμάμαι ότι, όποτε έβλεπα ανθρώπους να συζητούν για βιβλία, ή να διαβάζουν κάποιο, ένιωθα τόσο άσχημα που θα μπορούσαν να με πιάσουν τα κλάματα : αισθανόμουν ότι είχα χάσει ένα πολύ όμορφο κομμάτι της ταυτότητάς μου. <br />Τα μπλοκαρίσματα εξακολουθούν, πότε πότε. Κυρίως όταν διαβάζω βιβλίο ογκώδες που δε μου είναι ξεκάθαρο τι θέλει να πει ο συγγραφέας (όπως με τον πρόσφατο Δούναβη - που είχα την αίσθηση ότι, για να παρακολουθήσεις τη σκέψη του Μάγκρις χρειαζόσουν πρώτα ταχύρρυθμο σεμινάριο στα διαβάσματά του). Στην τελευταία τέτοια περίπτωση, πάντως, μια συλλογή διηγημάτων και δυο νουβέλες με ξεμπλόκαραν και είμαι πανέτοιμη για το επόμενο βιβλίο! :-) Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-18128232643274610222017-05-17T12:15:58.474+03:002017-05-17T12:15:58.474+03:0012 μαθήματα; Εγώ έδωσα 4 και είχα μπλοκάρει. Τον τ...12 μαθήματα; Εγώ έδωσα 4 και είχα μπλοκάρει. Τον τελευταίο μήνα όμως, και δεν το θεωρώ και εντελώς μπλοκάρισμα, είναι φυσιολογικό όσο πλησιάζεις σε τέτοιες εξετάσεις να μην διαβάζεις τίποτε άλλο. Εγώ μείωσα πολύ ρυθμούς ανάγνωσης και στις 2 εγκυμοσύνες, στην πρώτη έπεσα στο ιστορικό χαμηλό των 30 βιβλίων τον χρόνο. Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-56736853197249109232017-05-17T11:53:05.929+03:002017-05-17T11:53:05.929+03:00Το πρώτο μου μπλοκαρισμα που κράτησε περιπου πεντε...Το πρώτο μου μπλοκαρισμα που κράτησε περιπου πεντε εξι μήνες, ήταν όταν έδωσα πανελλήνιες. 12 μαθήματα μέρα παρα μέρα. Δεν ήθελα να δω βιβλίο ούτε ζωγραφιστό. Το δεύτερο κράτησε ένα χρόνο, από τη στιγμή που γεννήθηκε το δεύτερο παιδι μου με χρι που χρονισε. Αγγιζα βιβλίο και με έπαιρνε ο ύπνος! Τωρα εχω μπει ξανά σε ρυθμό! Crazy Touristshttps://www.blogger.com/profile/06629841298434129842noreply@blogger.com