tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post3977910287695743343..comments2024-03-27T22:04:45.078+02:00Comments on ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ: "Ένα κάποιο τέλος", Julian BarnesΚατερίνα Μαλακατέhttp://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-52395423787446365702019-06-05T21:12:36.536+03:002019-06-05T21:12:36.536+03:00Πολύ μέτριο το βιβλίο. Παει να το σωσει καμια 20αρ...Πολύ μέτριο το βιβλίο. Παει να το σωσει καμια 20αρια σελιδες απ το τέλος αλλά ματαια. Καμία συσχέτιση του τονι με τον αντριαν, την βερονικα και την μαμά. Ενταξει, ο τύπος πηγε με τη μαμα της και μετά αυτοκτόνησε. Ε και? Μηπως εφταιγε το κακό το γράμμα? Και γιατί η γκαστρωμενη μαμά μεγάλης σχετικά ηλικίας δεν το ριξε να γλιτωσει την ντροπή που πήγε με τον γκομενο της κορης της? Ηθελε να μεγαλώσει το παιδι του? Αστοχο τέλος, δεν πειθει. Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/13672056547885080374noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-21789572444018650072012-10-03T09:01:03.813+03:002012-10-03T09:01:03.813+03:00Λοιπόν αυτό είναι το πραγματικό θέμα, πως μιλάμε γ...<br />Λοιπόν αυτό είναι το πραγματικό θέμα, πως μιλάμε για βιβλίο, για μυθοπλασία, όπου η "κάθαρση" πολλές φορές μπορεί να είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά αλλά δεν έχει σημασία, αν πρόκειται για λογοτεχνία. Θα συμφωνήσουμε πως οι ζωές όλων αυτών των ανθρώπων μπορεί να είχαν την ίδια κατάληξη αν είχε στείλει μια συγκαταβατική επιστολή, αντί για μια εχθρική, τότε στην εφηβεία του. Όμως σημασία έχει το συναίσθημα του ήρωα, κι αυτό που προκαλεί και σε μας. Ενοχλούμαι λοιπόν που ένα βιβλίο που σε προβοκάρει να σκεφτείς, την έκανε στο τέλος να αναρωτιέται τί έκανε την προσοχή της να "ατονήσει". Γιατί αν ως κριτικός δεν προβάλλεις αυτό το βιβλίο, δεν το προτείνεις, τότε ποιό; Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-1887898671143900992012-09-30T14:20:05.964+03:002012-09-30T14:20:05.964+03:00Αληθεια? θεωρειτε οτι η προσοχη της ειχε οντως ατο...Αληθεια? θεωρειτε οτι η προσοχη της ειχε οντως ατονησει?<br />Η δικη μου δεν ατονησε καθολου! Διαβασα πολυ προσεκτικα, γυρισα πισω σε 'στιγμες' αρκετες φορες ξαναδιαβαζοντας αργα την αφηγηση σε σημεια ή επιστολες, εκανα παυσεις κλεινοντας τα ματια και δημιουργοντας την εικονα, επαναλαμβανοντας τις λεξεις..<br />κι ομως στο τελος ενιωσα οτι κατι μου ξεψυγε! τι μου ξεφυγε? <br />Καταλαβα το προφανες του τελους, αλλα σε κανενα σημειο δεν καταλαβα ποια ειναι η συσχετιση του αφηγητη με την απροσμενη εξελιξη της ζωης 3 ανθρωπων (βερονικα-μητερα-ειντριαν) που ακολουθησαν μια αλλη πορεια, μακρια απο κεινον.<br />Σε ποιο σημειο ευθυνεται εκεινος για ο,τιδηποτε συνεβει? για ποιο λογο η βερονικα ειναι τοσο θυμωμενη μαζι του? Η θυμωμενη επιστολη του πληγωμενου νεαρου εαυτου του ευθυνεται για τις επιλογες του ειντριαν και της μητερας της βερονικας?<br />εγω δεν καταλαβα και δεν βλεπω σε κανενα κειμενο που ασχολειται με το βιβλιο να αναρωτιεται κανεις.<br /><br />Μην παρεξηγηθω, θεωρησα το βιβλιο εκπληκτικο, με ρουφηξε πραγματικα και με εξεπλητε διαρκως!Το απολαυσα! <br />Αλλα στο τελος του σηκωθηκα αυθορμητα ορθια σαν να με ειχαν χαστουκισει!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-51158271763045050692012-04-30T00:49:09.504+03:002012-04-30T00:49:09.504+03:00Μάλλον η προσοχή της κυρίας Κοτζιά θα είχε όντως α...<i>Μάλλον η προσοχή της κυρίας Κοτζιά θα είχε όντως ατονήσει.....</i><br /><br />+1Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-44086230291956869512012-04-29T20:30:35.311+03:002012-04-29T20:30:35.311+03:00Εξαιρετικό βιβλίο, από τα καλύτερα που διάβασα τελ...Εξαιρετικό βιβλίο, από τα καλύτερα που διάβασα τελευταία.<br /><br />chrysadagAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-23137229346681007652012-04-29T16:45:10.256+03:002012-04-29T16:45:10.256+03:00"Το τέλος; Ισως όχι στο επίπεδο των προσδοκιώ..."Το τέλος; Ισως όχι στο επίπεδο των προσδοκιών που δημιούργησε η ανάπτυξη της πλοκής. Το σημείο της κλιμάκωσης, η αποκάλυψη της επιστολής, αφηγηματικά απροετοίμαστο. Σαν να εισβάλλει κάτι εντελώς παράταιρο, ένας μελοδραματικός τόνος. Συμμερίζομαι έτσι την επιφύλαξη της κριτικού Harriet Duty Dwinell στη Washington Independent Review of Books, ότι η τελική λύση περιέχει πολλές ασάφειες και ότι το αριστοτελικό «δι' ελέου και φόβου» αδυνατεί να λειτουργήσει. Κλείνοντας το βιβλίο μένουμε έτσι με την απορία που αφήνει η ανάγνωση ορισμένων αστυνομικών μυθιστορημάτων. Σε ποιο σημείο η προσοχή μας ατόνησε με αποτέλεσμα να μας διαφύγουν τα κλειδιά που θα μας επέτρεπαν να κατανοήσουμε τελικά το επίπεδο στο οποίο συντελείται το δράμα;"<br /><br />Μάλλον η προσοχή της κυρίας Κοτζιά θα είχε όντως ατονήσει.....Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-39869159258354939472012-04-29T01:29:11.727+03:002012-04-29T01:29:11.727+03:00ΠΡΟΣΟΧΗ: "Spoilers inside"
ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑ...ΠΡΟΣΟΧΗ: "Spoilers inside"<br /><br /><br />ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ Βρετανικό Βooker<br /><br /> <br />Tης Ελισαβετ Kοτζια / ekotzia@yahoo. gr<br />Τζούλιαν Μπαρνς «Ενα κάποιο τέλος» (Μεταίχμιο, σ. 210). Αυτόματη υπενθύμιση του περιβόητου δοκιμίου του Φρανκ Κερμόντ «Τhe sense of an ending» (1967) για την ανάγκη μυθοπλαστικής αποκάλυψης που νοηματοδοτεί το μακρύ διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατό μας. Οξυδερκέστατο εγγλέζικο μυθιστόρημα. Λιτότητα και άκρα εκφραστική οξύτητα. Υφος που σπινθηροβολεί (και που ο Θωμάς Σκάσσης κατόρθωσε να μεταφέρει με επιτυχία στη γλώσσα μας). Μan Booker Prize 2011 για έναν Βρετανό που έχει στο ενεργητικό του 18 μυθιστορήματα, που έχει αρκετές φορές περιληφθεί στη βραχεία λίστα της αξιοζήλευτης βρετανικής διάκρισης και που έγινε παγκοσμίως γνωστός με τον «Παπαγάλο του Φλωμπέρ» πριν από 25 χρόνια. Θέματα, η εσωστρέφεια και η επανάπαυση, η αυταρέσκεια και η ικανοποίηση• η ανάμνηση και η λήθη, η απουσία πείρας ζωής και τα όρια της ανθρώπινης ευθύνης.<br />Τέσσερις συμμαθητές σε κάποιο σχολείο του κεντρικού Λονδίνου σε μια περίοδο που, αν και απέχει μόλις 35 χρόνια, μοιάζει να τη χωρίζει απ' τις μέρες μας ένας αιώνας: είναι η εποχή που όπως την περιγράφει ο αφηγητής Τόνυ Γουέμπστερ υπήρχαν «λιγότερα λεφτά, καθόλου ηλεκτρονικές συσκευές, ελάχιστη τυραννία της μόδας και καθόλου γκόμενες». Τέσσερις έφηβοι. Το σχολείο μια διασκεδαστική υπόθεση. Ο γερο-Τζο Χαντ ρωτάει τον επιφυλακτικό σκράπα της τάξης: «Για πες μας, εσύ Μάρσαλ, πώς θα περιέγραφες τη βασιλεία του Ερρίκου του Ογδοου;». «Επικρατούσε αναβρασμός, κύριε». «Θα ήθελες να μας το αναπτύξεις λιγάκι;». «Θα έλεγα ότι επικρατούσε μεγάλος αναβρασμός, κύριε». Οταν όμως ο καθένας καλείται να ακολουθήσει τον δρόμο της ενηλικίωσης, ο πολλά υποσχόμενος στοχαστικός Εϊντριαν θα εγκαταλείψει αυτοβούλως τη ζωή. Με την αναπότρεπτη οριστικότητα μιας μαθηματικής εξίσωσης, οι ανθρώπινες σχέσεις επιτάσσουν τη λογική του τέλους. Κατόπιν οι δεκαετίες τρέχουν με ταχύτητα χαράσσοντας μια τροχιά φυσιολογικής ζωής για τον Τόνυ Γουέμπστερ - ευτυχής γάμος, υγιές παιδί, φιλικό διαζύγιο, χαριτωμένα εγγόνια. Ζωή ευθύγραμμη χωρίς αναταράξεις. Μέχρι που φθάνει στα χέρια του μια απροσδόκητη διαθήκη. Απ' τη μητέρα της παλιάς φιλενάδας του η οποία συνδέθηκε με τον Εϊντριαν λίγο πριν απ' τον θάνατό του. Του κληροδοτεί ένα μικρό ποσό και το ημερολόγιο του αυτόχειρα. Η ανέμελη χρονική ροή διακόπτεται, ραγίζει, και στο φως έρχεται μια οδυνηρή ανάμνηση με τη μορφή μιας απρεπούς, προσβλητικής επιστολής που είχε ελαφρά τη καρδία αποσταλεί και που έπειτα θάφτηκε στα ανήλιαγα βάθη της μνήμης. Ποιες επιπτώσεις είχε;<br />Το μεγάλο μυθοπλαστικό χάρισμα του Τζούλιαν Μπαρνς έγκειται στο ότι αναπτύσσει την ιστορία του σαν ένα αίνιγμα. Ο αναγνώστης τοποθετείται στην ίδια θέση με τον αφηγητή. Καλείται να αποκρυπτογραφήσει μαζί του τα ισχνά ίχνη της παλαιάς ιστορίας και δυσκολεύεται εξίσου να κατανοήσει τα κλειδιά που προσφέρουν τη λύση. Πολύ μεγάλο χάρισμα να δημιουργείς τέτοιο σασπένς. Το τέλος; Ισως όχι στο επίπεδο των προσδοκιών που δημιούργησε η ανάπτυξη της πλοκής. Το σημείο της κλιμάκωσης, η αποκάλυψη της επιστολής, αφηγηματικά απροετοίμαστο. Σαν να εισβάλλει κάτι εντελώς παράταιρο, ένας μελοδραματικός τόνος. Συμμερίζομαι έτσι την επιφύλαξη της κριτικού Harriet Duty Dwinell στη Washington Independent Review of Books, ότι η τελική λύση περιέχει πολλές ασάφειες και ότι το αριστοτελικό «δι' ελέου και φόβου» αδυνατεί να λειτουργήσει. Κλείνοντας το βιβλίο μένουμε έτσι με την απορία που αφήνει η ανάγνωση ορισμένων αστυνομικών μυθιστορημάτων. Σε ποιο σημείο η προσοχή μας ατόνησε με αποτέλεσμα να μας διαφύγουν τα κλειδιά που θα μας επέτρεπαν να κατανοήσουμε τελικά το επίπεδο στο οποίο συντελείται το δράμα;<br /><br />ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18.12.2011<br /><br />και για την αντιγραφή<br /><br />Κ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-1921386603449621082012-04-22T18:18:08.707+03:002012-04-22T18:18:08.707+03:00Ομολογώ πως δεν παρακολούθησα το πως το υποδέχτηκε...Ομολογώ πως δεν παρακολούθησα το πως το υποδέχτηκε η ελληνική κριτική, σε κάποια ξένα blogs πάντως ήταν πολύ θετική. Είναι δυνατόν να αντιμετωπίσεις αμήχανα ένα τέτοιο βιβλίο;Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-13380357387617465412012-04-22T18:16:12.275+03:002012-04-22T18:16:12.275+03:00Δήμητρα, έχω διαβάσει τον "Παπαγάλο του Φλωμπ...Δήμητρα, έχω διαβάσει τον "Παπαγάλο του Φλωμπερ" που μου άρεσε πολύ και το "Άρθουρ και Τζορτζ" που μου άρεσε λιγότερο.....Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-12666514648589807092012-04-22T14:56:22.734+03:002012-04-22T14:56:22.734+03:00Υπέροχο και γλυκό! Δεν έτυχε της προώθησης παρά τα...Υπέροχο και γλυκό! Δεν έτυχε της προώθησης παρά τα βραβεία που κουβαλά, ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι ερασιτέχνες βιβλιοφάγοι που μας παρουσιάζουν τέτοια βιβλία μέσα από τα ιστολόγια τους. Το διάβασα πριν 2 μήνες μετά από παρότρυνση μπλόγκερ που παρακολουθώ και εντυπωσιάστηκα, θέλω να διαβάσω και άλλο δικό του άμεσα, έχεις να μου προτείνεις εσύ κάποιο; ΔήμητραAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-41125625809077773222012-04-22T00:11:16.621+03:002012-04-22T00:11:16.621+03:00Τα είπες όλα!
Εξαιρετικό βιβλίο.
Συμφωνώ απόλυτ...Τα είπες όλα! <br /><br />Εξαιρετικό βιβλίο.<br /><br />Συμφωνώ απόλυτα.<br /><br />Κρίμα που η ελληνική κριτική το υποδέχθηκε αμήχανα.<br /><br />ΚώσταςAnonymousnoreply@blogger.com