tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post8170331442686653023..comments2024-03-27T22:04:45.078+02:00Comments on ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ: "Φίλιπ Ροθ : Αμερικάνικο ειδύλλιο", γράφει η Μάρω ΚακαβέλαΚατερίνα Μαλακατέhttp://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-68097607377931986282015-12-17T12:55:19.553+02:002015-12-17T12:55:19.553+02:00Αυτή είναι κι η δική μου άποψη. Αλλά θα την γράψω ...Αυτή είναι κι η δική μου άποψη. Αλλά θα την γράψω αναλυτικά εκεί κατά τα Χριστούγεννα. Κατερίνα Μαλακατέhttps://www.blogger.com/profile/02512056021289466708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7758403026320224300.post-58293801585465060382015-12-17T09:58:20.536+02:002015-12-17T09:58:20.536+02:00Πές τα, καλή μου! Γενικά δεν έχω βρεί αμερικανό συ...Πές τα, καλή μου! Γενικά δεν έχω βρεί αμερικανό συγγραφέα που να με συνεπάρει...(Άντε, να εξαιρέσω την Τόνι Μόρρισον και βέβαια τον Μάρκ Τουαίν!...). Το συγκεκριμένο ειδύλλιο το διάβασα κι εγώ κατόπιν προτροπής αναγνωστικής λέσχης. Το τελείωσα το βιβλίο (επιμονή που αγγίζει τα όρια της μονομανίας...)<br />Η αίσθηση που μου άφησε ήταν αυτή μιας ακόμα αμερικάνικης ταινίας, με επίκεντρο, αρχή και τέλος, το αμερικάνικο όνειρο. <br />Για να μην είμαι εντελώς άδικη, να πώ οτι ο Ρόθ έχει δημιουργήσει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που ζούν το δράμα τους και πληρώνουν τις επιλογές τους. Η επιμονή μου ανταμείφθηκε μερικώς στο δεύτερο μισό του βιβλίου, όπου υπήρχαν αρκετές ανατροπές στερεοτύπων, (στερεότυπες κι αυτές, βέβαια...)<br />Ευχαριστώ για την φιλοξενία!Herminehttps://www.blogger.com/profile/10722456241875424989noreply@blogger.com