Σελίδες

29/3/09

Ο Πανταλέων και οι Επισκέπτριες







Η δημιουργία ενός ιστολογίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ελπίζω να μείνω πιστή στην απόφαση μου για συχνή ανανέωση και να μην χρησιμοποιήσω το blog σαν ψυχαναλυτή, μιας κι αυτό δε θα ήταν δίκαιο στην κεντρική του ιδέα. Αυτό που ήθελα από την αρχή να μοιραστώ είναι η αγάπη μου για τα βιβλία, ανάκατα, έτσι όπως τα διαβάζω, χωρίς την σειρά ή την ανάγκη μιας λογοτεχνικής μελέτης.

Διαβάζω πολύ και ήδη εμπιστεύομαι κάποια από τα ελληνικά blog για το βιβλίο, όταν η ντάνα με τα αδιάβαστα μικραίνει επικίνδυνα. Αν αγαπάτε τα βιβλία μείνετε, θα περάσουμε όμορφα. Κατά καιρούς είμαι σίγουρη πως θα υποκύπτω και σε άλλους πειρασμούς, θα σας παιδεύω με κάποιο δικό μου κείμενο, αλλά αυτός δεν είναι ο πρωταρχικός σκοπός.
Ξεκινάμε λοιπόν. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι «Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες» του M.B. Λιόσα. Ο Λιόσα έγινε από τους αγαπημένους μου μόλις τα τελευταία χρόνια. Μικρότερη είχα προσπαθήσει να διαβάσω το «Πράσινο Σπίτι» και είχα αποθαρρυνθεί. Δεν είχα ακόμα τη λογοτεχνική υπομονή να καταλάβω την ασυνέχεια της ιστορίας, να αναλωθώ στο κάθε τι που αργότερα θα μεταμορφωνόταν από λεπτομέρεια σε ουσιαστική απόχρωση του μύθου, έτσι σχεδόν τον είχα παρατήσει. Τον τελευταίο καιρό όμως επανέρχομαι ολοένα στα βιβλία του, τολμώ να πω πως έχω διαβάσει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι τους.


Η "Παντιλάνδη" είναι ίσως το πρώτο βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσει ο αμύητος στον λατινοαμερικάνο συγγραφέα. Η πλοκή εξελίσσεται γραμμικά, οι ήρωες μας συστήνονται από την αρχή για αυτό που είναι και μένει σε έναν πολύ δυνατό συγγραφέα να ξετυλίξει το μύθο μιας, αντισυμβατικής είναι η αλήθεια, ιστορίας, εξαιρετικά γοητευτικής όμως.


Ο Λοχαγός Παντόχα, ένας άνθρωπος του καθήκοντος που αγαπά την τάξη, τους αριθμούς, τις αναφορές, λατρεύει τη μάνα, τη γυναίκα και τη στολή του, καλείται να οργανώσει μια Υπηρεσία του Στρατού που όμοια της δεν υπάρχει στον κόσμο. Η Υπηρεσία Επισκεπτριών επιτελεί το σπουδαίο έργο της ανακούφισης των γενετήσιων ορμών του στρατεύματος.


Ο Παντόχα μετακομίζει σε καινούργια πόλη, τον αναγκάζουν να απαρνηθεί την αγαπημένη του στολή, να βουτήξει σε μια υπόθεση δεν γνωρίζει τίποτα. Είναι όμως στρατιωτικός εξαιρετικός στη δουλειά του κι αφού είναι διαταγή του στρατού θα προσπαθήσει να οργανώσει την υπηρεσία με επιτελική ακρίβεια. Η Υπηρεσία θα γίνει το πιο καλά κουρδισμένο και οργανωμένο κομμάτι του στρατού, αυτός ο περιβόητος αρχηγός της περιώνυμης Παντιλάνδης κι η ζωή του με την αγαπημένη του μητέρα και σύζυγο θα αλλάξει (;) για πάντα.


Αν δεν έχετε διαβάσει Λιόσα ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσετε, αν πάλι τον αγαπάτε, όπως εγώ, αυτό είναι από τα βιβλία που θα έπρεπε να κοσμεί την βιβλιοθήκη σας. Αγαπώ πολύ την Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, αλλά όχι μόνον αυτή. Κατά καιρούς από αυτή σελίδα θα περνούν από αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας μέχρι αστυνομικά, βιβλία του φανταστικού, ίσως και βίπερ. Καλώς ήλθατε στον κόσμο μου.



3 σχόλια:

  1. Γενικώς ο Λιόσα είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας και αυτό ήταν το πρώτο του βιβλίο που διάβασα. Πλέον το μόνο που μου λείπει είναι το Conversación en La Catedral κι αυτό γιατί δεν το έχω βρει (ακόμα) σε paperback στα ισπανικά.

    Μ' αρέσει που αποφάσισες να ξεκινήσεις το ιδιαίτερο ταξίδι σου στη μπλογκόσφαιρα με τούτο το βιβλίο. Καλώς ήρθες και ελπίζω να τα λέμε συχνά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω πως είναι και ο δικός μου.... Αν και δεν ξέρω ισπανικά και τον διαβάζω στις μεταφράσεις, άρα σίγουρα κάτι χάνω. Σε ζηλεύω που τον διαβάζεις στο πρωτότυπο. Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος7/10/10, 7:07 μ.μ.

    Προφητική η έναρξη του blog σου με τον Λιόσα. Σήμερα ήταν για τον ίδιο και τους αναγνώστες του μια ιδιαίτερη μέρα... Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή