Το διάβασμα και πολύ περισσότερο το γράψιμο είναι περίεργη διαδικασία. Απαιτεί μια διάθεση που δεν την έχω προσδιορίσει ακόμα, πιθανότατα γιατί δεν υπάρχει κανόνας. Και δε μιλάω μόνο για διαφορετικά άτομα που διαβάζουν σε διαφορετικές στιγμές τους, αλλά και για τον ίδιο άνθρωπο. Το πότε διαβάζουμε είναι απροσδιόριστο.
Όπως θα παρατηρήσατε, τις τελευταίες μέρες δε διαβάζω. Στην προσωπική μου ζωή συμβαίνει κάτι το πάρα πολύ ευχάριστο, η περίοδος είναι όμορφη και γεμάτη συναισθηματικά. Και παρ’ όλη τη γενική ηρεμία και ευφορία, δε διαβάζω. Θα περίμενε κανείς το αντίθετο, μα δε μπορώ να στρωθώ. Σα να μην μπορώ να συγκεντρωθώ.
Σε γενικές γραμμές δεν είμαι από τους ανθρώπους που χρειάζονται να είναι σε κακή στιγμή για να γράψουν. Το αντίθετο θα έλεγα, τις ώρες της δυστυχίας δεν μπορώ να εκφραστώ, τα γραπτά μου είναι στα όρια του ακατάληπτου. Μονάχα αργότερα, στη νηνεμία, μπορώ να αναπαράγω το συναίσθημα. Τώρα ανακαλύπτω πως το ίδιο συμβαίνει και με την ευτυχία.
Δεν είναι πως δεν είχα τέτοιες στιγμές και παλιότερα, μα τότε διάβαζα. Τώρα είμαι τελείως αποδιοργανωμένη. Σχεδόν φοβισμένη πως η όρεξη δε θα μου έρθει ποτέ ξανά. Και είναι κρίμα, γιατί μέχρι τώρα γραφή κι ανάγνωση πήγαιναν χέρι χέρι με τις καλές μου φάσεις. Θα δείξει…..
Όπως θα παρατηρήσατε, τις τελευταίες μέρες δε διαβάζω. Στην προσωπική μου ζωή συμβαίνει κάτι το πάρα πολύ ευχάριστο, η περίοδος είναι όμορφη και γεμάτη συναισθηματικά. Και παρ’ όλη τη γενική ηρεμία και ευφορία, δε διαβάζω. Θα περίμενε κανείς το αντίθετο, μα δε μπορώ να στρωθώ. Σα να μην μπορώ να συγκεντρωθώ.
Σε γενικές γραμμές δεν είμαι από τους ανθρώπους που χρειάζονται να είναι σε κακή στιγμή για να γράψουν. Το αντίθετο θα έλεγα, τις ώρες της δυστυχίας δεν μπορώ να εκφραστώ, τα γραπτά μου είναι στα όρια του ακατάληπτου. Μονάχα αργότερα, στη νηνεμία, μπορώ να αναπαράγω το συναίσθημα. Τώρα ανακαλύπτω πως το ίδιο συμβαίνει και με την ευτυχία.
Δεν είναι πως δεν είχα τέτοιες στιγμές και παλιότερα, μα τότε διάβαζα. Τώρα είμαι τελείως αποδιοργανωμένη. Σχεδόν φοβισμένη πως η όρεξη δε θα μου έρθει ποτέ ξανά. Και είναι κρίμα, γιατί μέχρι τώρα γραφή κι ανάγνωση πήγαιναν χέρι χέρι με τις καλές μου φάσεις. Θα δείξει…..
Φταίει η εποχή Κατερίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι νιώθω κι εγώ.
Το διάβασμα και κυρίως το γράψιμο ευνοείται καλύτερα το Χειμώνα, όπου χωμένοι μέσα στο σπίτι… εξωτερικεύουμε ό,τι ερμητικά κλείσαμε μέσα μας.
Το καλοκαίρι είναι θελκτικό. Είμαστε έξω, γιατί το μέσα μας πλαντάζει. Παίρνουμε περισσότερα από ό,τι δίνουμε.
Φόρτισε τις μπαταρίες σου Κατερίνα για το Χειμώνα που κάτι μου λέει πως θα είναι βαρύς.
Άρα έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε σε λίγους μήνες.
Συμπέρασμα: το σώμα θέλει καλοκαίρι και το πνεύμα τον χειμώνα!
Καλές βουτιές με ανάλαφρο πρωινό διάβασμα!
Δεν έχεις κι άδικο. Είναι πολύ όμορφα για να ανησυχώ.... Εύχομαι καλές βουτιές και σε σένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέμισε το μυαλό σου με εικόνες και συναισθήματα, και όταν με το καλό αρχίσει το κρύο, πάρε χαρτί και μολύβι και γράψε εκεί ότι θυμάσαι, (ίσως σε βοηθήσουν κάποιες σημειώσεις που θα έχεις κρατήσει μέσα στο καλοκαιράκι) για να τα μοιραστείς και με τους υπόλοιπους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έλεγα ότι συμφωνώ με τον Άθεο. Καλό είναι να απομακρύνεσαι για λίγο καιρό από ό,τι αγαπάς ώστε να επιστρέψεις κοντά του με ακόμα μεγαλύτερη λαχτάρα. Καλή ξεκούραση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ.... Πότε τελειώνει το μαρτύριο,ε... η θητεία σου εννοώ;
ΑπάντησηΔιαγραφή121 και σήμερα dear. 2909 ώρες ακόμα lol
ΑπάντησηΔιαγραφή