"Η καρδιά της Μαργαρίτας" δεν είναι τόσο ανοιχτή όσο θα έπρεπε. Ή τόσο κλειστή όσο νομίζει ο αφηγητής και πρωταγωνιστής αυτού του μυθιστορήματος. Μια αυθεντική ιστορία αγάπης, ιδωμένη από την αντρική ματιά, και μια εσωτερική πάλη ταυτόχρονα, του ήρωα του βιβλίου να βρει στα σαράντα του την ταυτότητά του. Να συμφιλιωθεί με τα θέλω του, με τον πατέρα του, με την αλλαγή καριέρας, με όλα αυτά που κάποτε είχαν νόημα και τώρα ίσως να έχουν ίσως και να μην έχουν πια.
Ο αφηγητής, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο και να γίνει συγγραφέας στηριζόμενος στα πρόσωπα γύρω του, την παντρεμένη ερωμένη του, τον παραγωγό του, τον αγαπημένο του συγγραφέα. Η πλοκή του είναι σχεδόν εξωφρενικά αληθοφανής. Αυτό είναι και το μεγάλο ατού του βιβλίου, η αμεσότητά του. Διαβάζεται εύκολα, χωρίς να του λείπει το βάθος και το πάθος. Και κρατά συνεχώς το ενδιαφέρον.
"Η καρδιά της Μαργαρίτας", Βασίλης Αλεξάκης, εκδ. Εξάντας, 1999, σελ. 387
Αγαπημένος Αλεξάκης! Έχεις διαβάσει το Ξένες λέξεις; Βιβλίο ιδιαίτερα αγαπημένο γεμάτο αναμνήσεις οι σελίδες του... προσωπικά αλλά και αντικειμενικά το Ξένες λέξεις μου άφησε γεύση γλυκιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είχα διαβάσει τίποτα δικό του μέχρι φέτος που διάβασα το μ.Χ. Και παρόλο που δεν με εντυπωσιάσε, θέλω να διαβάσω κι άλλα δικά του. Με τραβάει πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή