Η πονεμένη ιστορία της ποίησης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό είναι η εξής : πολλοί γράφουν, λίγοι διαβάζουν. Κι αυτό έχει να κάνει ίσως με τους καιρούς μας, που δεν αφήνουν να εξελιχθεί το διαφορετικό, το αφήνουν να χαθεί στην άβυσσο της μετριότητας. Θα ομολογήσω την ενοχή μου, είναι χρόνια πια που δεν ψάχνομαι, που στην ουσία διαβάζω τα βιβλιαράκια που είναι ήδη στα ράφια μου, δεν αγοράζω καινούρια ποίηση. Άρα είμαι μέρος του προβλήματος, μένω σε αυτά που αγαπώ.
Είναι και κάποια χρόνια που δε γράφω ποίηση. Αλλά αυτό δεν έπρεπε κανονικά να έχει σημασία. Στην πράξη έχει. Ίσως η αγάπη μου να μην ήταν ανιδιοτελής. Δεν διαβάζω καν στην διογκούμενη κοιλιά μου ποίηση, ούτε βάζω να ακούει Μπαχ, αλλά τέλως πάντων. Η εξαιρετικότητα είναι που μου λείπει. Πώς θα ξεχωρίσει κάτι, πώς θα ξεχωρίσω εγώ κάτι. Γιατί διαβάζω ακόμα Καρούζο και Σεφέρη και Έλιοτ, όλοι τους από χρόνια πεθαμένοι; Δεν μπαίνω στον κόπο για κάτι άλλο.
Και με τη λογοτεχνία; Με αυτή τα πράγματα αν και επίσης χαοτικά παραμένουν ως είχαν. Διάβαζα και διαβάζω πολύ. Και φοβάμαι, πως η ποίηση πια αργοπεθαίνει.
Είναι και κάποια χρόνια που δε γράφω ποίηση. Αλλά αυτό δεν έπρεπε κανονικά να έχει σημασία. Στην πράξη έχει. Ίσως η αγάπη μου να μην ήταν ανιδιοτελής. Δεν διαβάζω καν στην διογκούμενη κοιλιά μου ποίηση, ούτε βάζω να ακούει Μπαχ, αλλά τέλως πάντων. Η εξαιρετικότητα είναι που μου λείπει. Πώς θα ξεχωρίσει κάτι, πώς θα ξεχωρίσω εγώ κάτι. Γιατί διαβάζω ακόμα Καρούζο και Σεφέρη και Έλιοτ, όλοι τους από χρόνια πεθαμένοι; Δεν μπαίνω στον κόπο για κάτι άλλο.
Και με τη λογοτεχνία; Με αυτή τα πράγματα αν και επίσης χαοτικά παραμένουν ως είχαν. Διάβαζα και διαβάζω πολύ. Και φοβάμαι, πως η ποίηση πια αργοπεθαίνει.
Σ΄αφήνω ένα ποίημα της Κικής Δημουλά, λατρεμένη, ειδικά των γυναικών της εποχής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948
Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε κῆπος κάποτε.
Στὸ ἄλλο χέρι
κρατῶ πέτρα.
Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.
Ὑπόνοια καμιὰ
ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,
προγεύομαι ἄμυνες.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε ἄγνοια κάποτε.
Χαμογελῶ.
Ἡ καμπύλη του χαμόγελου,
τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως,
μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο,
ἕτοιμο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Καὶ προδιάθεση νίκης.
Τὸ βλέμμα βυθισμένο
στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα:
τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ
τῆς προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.
Ἡ σκιά μου, παιχνίδι τοῦ ἥλιου μόνο.
Φοράει στολὴ δισταγμοῦ.
Δὲν ἔχει ἀκόμα προφθάσει νὰ εἶναι
σύντροφός μου ἢ καταδότης.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασ᾿ ἐπάρκεια κάποτε.
Σὺ δὲν φαίνεσαι.
Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο,
γιὰ νά ῾χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του
κρατώντας λουλούδι
καὶ χαμογελώντας,
θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ῾ναι ἔρχεσαι.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
ζωὴ πέρασες κάποτε.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Ομολογώ πως η Δημουλά δεν είναι από τις αγαπημένες μου. Αλλά είπαμε, έχω χρόνια να το ψάξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο πως λίγοι διαβάζουν ποίηση, ενώ πολλοί γράφουν. Και έτσι έχουμε πολλή (μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ) κακή ποίηση, πολύ περισσότερη απ' ότι κακή λογοτεχνία, και έτσι, κυκλικά, λίγοι τη διαβάζουν, και πολλοί (τη) γράφουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα -μέτριο- ποίημα το ανέχεσαι δυσκολότερα απ' ότι ένα -μέτριο- πεζό, ίσως γιατί για να σχετιστείς με το ποίημα πρέπει να συντονιστείς όχι μόνο με το περιεχόμενο και τη γλώσσα αλλά και με το ρυθμό του. Rhythm is what makes, and breaks, relationships.
Υ.γ. Ελύτης; Καβάφης;
Υ.γ.2 Nonsense poetry (Edward Lear)?
Υ.γ.3 Poetry in motion?
Λητώ
Ελύτης, Καβάφης.... Κάποτε ήμουν πολύ περισσότερο Ελυτική από ότι Σεφερική. Τώρα για κάποιο λόγο δε με συγκινεί. Καβάφη έχω να διαβάσω καιρό, αν και φυσικά πολλά τα ξέρω ακόμα απέξω. Nonsense poetry δε διάβασα ποτε με συγκέντρωση, ίσως λίγο κάποιες συλλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ποίηση δεν τα πάω καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα νιάτα μου, όταν απογοητευόμουν ερωτικά έγραφα κανένα ποίημα.
…ξέρεις για την κάθαρση!
Από διάβασμα, πέρα από το Ρίτσο και τον Χικμετ, άντε και τον Βρεττάκο δεν διάβασα κάτι με όρεξη.
Πολύ υποκειμενική την βρίσκω την ποίηση κι εγώ είμαι τόσο αντικειμενικός και υλιστής!
Κι εγώ έχω τα λάθη μου, ποτέ δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ και να διαβάσω σοβαρά φιλοσοφικά ή κοινωνιολογικά βιβλία. Καθείς στο μετερίζι του :-P
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή είναι λάθος που δεν ασχολήθηκα πολύ…;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά νομίζω πως κάποιος σαν κι εσένα που έχει έτσι κι αλλιώς την κουλτούρα στο αίμα του θα μπορούσε να περάσει πολύ ευχάριστα με κάποια είδη ποίησης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε άλλη σου ανάρτηση σου έγραψα πόσο επώδυνο είναι το διάβασμά μου και ότι δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ γιατί δίπλα στο βιβλίο σημειώνω ή υπογραμμίζω πληροφορίες! Διαβάζω σαν κομπιούτερ κάνοντας συνεχώς συνδέσεις με πληροφορίες άλλων βιβλίων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο έχω ανάγκη την ανεμελιά του ξένοιαστου διαβάσματος…
Για ποια κουλτούρα και ποίηση μου μιλάς…
Κατάντησα διαβάζοντας να λέω: το διάβασμα είναι γνώση, πληροφορίες… πώ πω πέρασε η ώρα και δεν πήρα τίποτα ακόμα… μαλακία βιβλίο διαβάζω!
…σκέψου να διάβαζα ποίηση: η ματιά σου που ξεπλένει βαθιά τις πληγές του χθες και του αύριο…
….τα νεύρα μου…. θα έτρωγα τα ρούχα μου… θα ξέσκιζα τις σελίδες του βιβλίου!
Αχ βρε Κατερίνα… έχω εγώ κουλτούρα στο αίμα μου…
Εγώ είμαι εγκεφαλικός πολεμιστής που ανυπομονεί να ριχτεί στη μάχη!
Ωραία, είσαι περισσότερο μελετητής παρά αναγνώστης, αυτό δε σημαίνει πως δεν έχεις κουλτούρα. Ποιόν θα ξεκούραζε η ποιήση εσένα ή αυτόν που δεν έχει ένα βιβλίο σπίτι του για δείγμα; Μάλλον εσένα. Αλλά δεν έχει σημασία. Η ποιήση είναι ανάγκη, αφού δεν την έχεις, όλα καλά. Εξάλλου κι εγώ δεν την έχω τα τελευταία χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή