Διαβάσα το Therapy του David Lodge και βαρέθηκα. Η ιστορία αφορά έναν γραφιά μιας επιτυχημένης κωμωδίας της τηλεόρασης, που δε βρίσκει την ευτυχία πουθενά, παρ'όλες τις "θεραπείες", ψυχοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, φυσιοθεραπεία, βελονισμός κτλ. Δεν έχω αντίρρηση για τις ιστορίες των μικρών πραγμάτων, της καθημερινότητας, της πίεσης. Αλλά εδώ δεν το ένιωσα. Το μόνο που ένιωσα ήταν αφόρητη πλήξη.
Συμπαθώ σε γενικές γραμμές τον Lodge, αλλά και την νέα αυτή γενιά Άγγλων συγγραφέων που συνδυάζει το πρόβλημα με το γέλιο, το γελοίο με το σοβαρό. Αλλά πώς να το κάνουμε ένα μυθιστόρημα χρειάζεται συνεχείς καλές ιδέες. Κι αυτό εδώ, δεν τις διαθέτει.
....ο οποίος ήρωας, εάν θυμάμαι καλά, δεν συνέχισε καν σε ψυχοθεραπεία, αλλά σε ανάγνωση/βίωση της φιλοσοφίας του Søren Kierkegaard.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα:-)
Ναι, ναι, έτσι ακριβώς. Ανακάτεψε και τη φιλοσοφία σε αυτό το..... δημιούργημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βιβλιο ειναι καταπληκτικο!!! Ακομα κι αν δεν σε αφορουν ηλικιακα οι απεγνωσμενες προσπαθειες του μεσηλικα να βρει ενα καινουριο νοημα στη ζωη, εχει απιστευτο χιουμορ και θιγει , διακωμωδωντας τα, διαφορα θεματα της συγχρονης ζωής. ισως δεν ειχες καλη διαθεση οταν το διαβαζες... προτεινω να περιμενεις λιγο και να το ξαναδιαβασεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιθανότατα.... Κάθε ανάγνωση θέλει το σωστό της χρόνο.
Διαγραφή