Ισμαήλ Κανταρέ δεν είχα ξαναδιαβάσει. Αν κρίνω πάντως από αυτό το βιβλίο – «Το ατύχημα»- είναι ένας πραγματικός μάστορας της λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα στηρίζεται σε μια φαινομενικά απλή πλοκή, ένας ταξιτζής χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του και ρίχνει το ταξί στο χαντάκι. Σκοτώνεται το ζευγάρι που επέβαινε στο όχημα, ενώ ο ίδιος τη γλιτώνει. Τη μόνη δικαιολογία που δίνει για την έλλειψη προσοχής είναι πως κοιτούσε το ζευγάρι από τον καθρέφτη και... προσπαθούσαν να φιληθούν.
Με αφορμή το δυστύχημα μπλέκεται ένας ολόκληρος ιστός που αφορά το ζευγάρι, μια πιανίστρια ονόματι Λούλου Μπλουμπ και τον ερευνητή της υπόθεσης. Πρόκειται για μια κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή, συχνά με τόσο ύπουλο τρόπο που δεν το καταλαβαίνεις καν πως έγινε και ταυτίζεσαι με μια ιστορία τόσο ξένη προς εσένα.
Από τα βιβλία που αξίζει να διαβαστούν ίσως μόνο και μόνο γιατί θέτει ένα από πιο παλιά ερωτήματα, υπάρχει ο έρωτας κι αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις.
"Το ατύχημα", Ισμαήλ Κανταρέ, μετ. Τηλέμαχος Κώτσιας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2010, σελ. 317
"Το ατύχημα", Ισμαήλ Κανταρέ, μετ. Τηλέμαχος Κώτσιας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2010, σελ. 317
Καλημέρα Κατερίνα. Θα το έχω υπόψη μου. Έχω αρκετά αδιάβαστα βιβλία. Από αυτά που μου είχες συστήσει παλιότερα, ένα μόνο δεν μου άρεσε, δεν μπόρεσα καν να το διαβάσω... Είναι το "Πράσινο σπίτι" του Λιόσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήMike μου κι εγώ δεν κατάφερα να το διαβάσω την πρώτη φορά. Τη δεύτερη φορά που το διάβασα ενθουσιάστηκα. Όμως τώρα έχω πάθει το εξης δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από αυτό. Είμαι αναποφάσιστη, κάποιες στιγμές μέσα μου το θεωρώ υπέροχο κι άλλες ανύπαρκτο. Θέλει η αλήθεια έναν κόπο για να διαβαστεί που δεν ξέρω αν αξίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι ειλικρινά που σου αρέσουν τα βιβλία που προτείνω κατά καιρούς. Είναι πολύ μεγάλη χαρά να ξέρω ανθρώπους που έχουν όρεξη να διαβάσουν.
Ίσως να ξαναπροσπαθήσω να διαβάσω το Πράσινο Σπίτι. Προς το παρόν όμως άρχισα να διαβάζω το ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ του Προυστ (πήρα τα 2 πρώτα, είναι 7 συνολικά βιβλία). Έχω κι άλλα που περιμένουν (υπομονετικά) στη βιβλιοθήκη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι μια μεγάλη προσπάθεια. Πιστεύω πως δεν θα καταφέρω να το διαβάσω ποτέ. Εντυπωσιάστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερίνα. Μου αρέσουν πάρα πολύ (ίσως τα μόνα που με ικανοποιούν) τα βιβλία με στοχασμούς, σκέψεις, φιλοσοφία (όχι ... τόσο βαθυστόχαστη που να μη... καταλαβαίνω τί λένε). Βιβλίο τέτοιο, που για μένα έγινε βιβλίο αναφοράς, είναι το Νυντερινό τρένο για τη Λισαβόνα. Μετά από αυτό δεν βρήκα ακόμα κάποιο που να με "γεμίσει". Ασφαλώς το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο είναι πολύ δυνατό (πραγματική ποίηση!), όμως μεγάλο, και το διάβασα σε ... δόσεις, με διακοπές, και δεν το απόλαυσα όσο θάπρεπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκίνησα τον Ρημαγμένο Απρίλη και το άφησα στη μέση.. Δεν ξέρω τι δε λειτούργησε, αν και πρόλαβα να καταλάβω ότι ο Κανταρέ είναι εξαιρετικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια βιβλία απλά δεν μας πάνε. Μπορεί σε μια άλλη στιγμή να το ξαναπιάσεις και τότε όλα να φανούν σωστά. Εγώ πάντως θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα μυθιστορήματά του, αυτό μου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή