"Φετίχ", Βαγγέλης Μπέκας

Την αίσθηση του ανολοκλήρωτου μου άφησε το «Φετίχ» του Βαγγέλη Μπέκα. Έξυπνες ιδέες, ενδιαφέροντες οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες, αλλά κάπως αναμενόμενο το τέλος, η πλοκή και οι δευτερεύοντες σχεδόν σχηματικοί.

            Ο κεντρικός ήρωας ο Παύλος είναι διαφημιστής, που ζει παραφράζοντας σπουδαία ποιήματα και μετατρέποντας τα σε τζιγκλάκια για τσίχλες και σερβιέτες. Η Δανάη φτιάχνει εξώφυλλα και είναι εθελόντρια στο Ινστιτούτο. Πανίσχυρος πάνω από όλους ο Υπουργός Οικονομικών, που στο όνομα της παραγωγικότητας, απαγορεύει την ανάγνωση πάνω από ενός μυθιστορήματος το μήνα, αρχικά, και σιγά σιγά παρεμβαίνει σε όλες τις πτυχές της ζωής.

Μου έλειψε η ροή, μου φάνηκαν χάρτινοι οι φίλοι της Δανάης, Ιάσονας και Μαρία, και η εμμονή τους με τα όργια, ήθελα τον κακό του Ινστιτούτου πιο κακό, τον πειρατή Άρη λιγότερο μονοδιάστατο. Εν ολίγοις ήθελα λίγο περισσότερο παίδεμα για να μετατραπούν οι καλές ιδέες σε καλό μυθιστόρημα, να το ευχαριστηθώ με όλη μου την καρδιά. Πάντως ακόμα κι έτσι, το βιβλίο το έκλεισα με χαμόγελο.

Υ. Γ. Τον Βαγγέλη Μπέκα δεν το ξέρω, ούτε καν διαδικτυακά δεν έχουμε μιλήσει, αλλά διατηρεί αυτό το εξαιρετικό ιστολόγιο και αυτό το καλό διαδικτυακό βιβλιοπωλείο. Και μου αρέσουν αυτά που γράφει, κι ο τρόπος που θέλει να πουλάει τα βιβλία.