Είμαι σίγουρη πως η επιλογή του «Άρχοντα» θα ξενίσει πολλούς από τους σταθερούς θαμώνες αυτού του μπλογκ. Ναι, δεν πρόκειται για έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πάει την τέχνη ένα βήμα πιο πέρα κι ο όγκος του είναι απαγορευτικός για να «περάσεις καλά ένα απόγευμα» -μάλλον «για να περάσεις καλά ένα μήνα», είναι. Από την άλλη τούτο το ιστολόγιο δεν ειδικεύεται στην λογοτεχνία του φανταστικού – μπορεί να έχω διαβάσει τρεις φορές το βιβλίο, και στα αγγλικά και στα ελληνικά, αλλά ειδικός δεν είμαι- και υπάρχει μια ολόκληρη επιστήμη γύρω από τις λεπτομέρειές του. Γιατί λοιπόν προτείνω τον «Άρχοντα». Για τον απλούστατο λόγο πως όποιος δεν τον έχει διαβάσει χάνει μια ολόκληρη εμπειρία.
«Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών» είναι μια εποποιία, ένα σύμπαν τόσο καλοκαμωμένο και ολοκληρωμένο που θέλει τουλάχιστον μια ζωή για να το κατανοήσεις- τόση περίπου πήρε και στον Τόλκιν. Πίσω λοιπόν από αυτήν την επίδειξη φαντασίας υπάρχουν χαρακτήρες και πλοκή, και Ιστορία. Το κάθε φανταστικό ον είναι εκεί για να σε οδηγήσει κάπου, όχι απλά γιατί φαντάζει όμορφο. Αυτή είναι η διαφορά αυτού του μαγικού σύμπαντος από τόσα άλλα, ο Τόλκιν είναι εκτός από εξαιρετικός παραμυθάς και καλός λογοτέχνης. 
Λίγα λόγια για την πλοκή δεν θα σας γράψω, θα έπαιρνε ώρα κι ίσως να είχε και μια μιζέρια η περίληψη σα να μετατρέπεις κάτι μεγαλειώδες σε μικρό και μεμψίμοιρο. Ούτε λίγα λόγια για τις ταινίες υπάρχουν, για μένα ήταν πολύ κατώτερες του βιβλίου, προσηλωμένες στις λεπτομέρειες που αφορούν τον φανατικό οπαδό, ανίκανες να πιάσουν τη γενική εικόνα και σε τελική ανάλυση ακατανόητες σε αυτούς που δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο.
Είναι γοητευτικό πράγμα ο κόσμος των Χόμπιτ και των Ξωτικών. Δεν καταλαβαίνω την εξειδίκευση και τη μανία, την κουλτούρα που έχει στηθεί γύρω τους αλλά μάλλον κάποια στιγμή στη ζωή μου θα κάνω και τέταρτη ανάγνωση του Άρχοντα. Και πέμπτη και έκτη.
Υ.Γ. Τα άλλα βιβλία του Τόλκιν τα έχω διαβάσει αλλά δεν μου άφησαν καμία γεύση, τίποτα σημαντικό που να έχω να πω, είναι σχεδόν σα να σε περιγελάνε, περιστρέφονται γύρω από τον Άρχοντα, αλλά δεν είναι αυτός.
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή+1
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Σιλμαρίλλιον δεν σου άρεσε?
@Snowball: Το Σιλμαρίλλιον είναι αρκετά γοητευτικό, κάτι ας πούμε που δεν μπορώ να πω για το Χόμπιτ, αλλά είναι και κουραστικό πολύ, απαιτεί μια προσπάθεια που ίσως δεν την αξίζει. Λέω εγώ τώρα.....
ΑπάντησηΔιαγραφή@Johnny Panic : Με φοβίζουν λίγο τα τρία θαυμαστικά. Για πες....
Να μη σε φοβίζουν καθόλου,απλώς επιβεβαίωσα την υποψία σου ότι αυτή σου η επιλογή θα ξενίσει κάποιους σταθερούς θαμώνες.Με ξένισε,λοιπόν.Όχι επειδή έχω διαβάσει τα βιβλία και τα βρίσκω ανάξια λόγου,αλλά επειδή έχω ταυτίσει τον Τόλκιν με τις -απολύτως πληκτικές για τα γούστα μου- ταινίες σε τέτοιο βαθμό,που δε θα σκεφτόμουν ποτέ να διαβάσω τον Άρχοντα.Φταίει βέβαια και η ανία που μου προκαλεί η λογοτεχνία του "φανταστικού"(τι περίεργο κι αυτό,λες και υπάρχει λογοτεχνία του πραγματικού).Τα αστυνομικά τα βαριέμαι,τα φαντασίας τα βαριέμαι,ήθελα να 'ξερα γιατί διαβάζω λογοτεχνία τελικά...:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιοπερίεργο, όντως.... :-Ρ Είναι μετάφραση από τα Αγγλικά ο όρος και στο αντιδάνειο κάπως μπερδεύτηκαν οι έννοιες του... φανταστικού. 'Οσο για σένα, μα καμιά εμμονή όσο ήσουν μικρός, γεννήθηκες διαβάζοντας Βιρτζίνια Γούλφ; :-ΡΡΡ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκα βλέποντας τηλεόραση,την ανάγνωση την ανακάλυψα πολύ μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά που έκανες την εξαίρεση και έβαλες αυτό το εξαιρετικό παραμύθι στο blog σου, εγώ το αγαπώ πολύ και χαίρομαι τους ήρωες, τους χάρτες, τη γλώσσα των ξωτικών και τον Γκάνταλφ και όλα τούτα τα μαγικά πράγματα! Να είσαι καλά ξαναλέω και χρόνια πολλά παρεμπιπτόντως :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μου επιτρέπετε να κάνω λίγο τον δικηγόρο, τα Χριστούγεννα είναι ιδανική εποχή για εξαιρέσεις. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για εξαιρέσεις τόσο εξαιρετικές όσο ο Άρχοντας :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Johnny Panic, το να ταυτίζεις τα βιβλία του Tolkien με τις ταινίες που έβγαλε ο Jackson, είναι σαν να μπερδεύεις ένα αχνιστό κομμάτι παστίτσιο με μια φωτογραφία από σουβλάκι.
@ Wallace
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αμφιβάλλω ότι έχεις δίκιο και σίγουρα αδικώ τον συγγραφέα με αυτή την αυθαίρετη ταύτιση.Αλλά εγώ βιβλίο με ξωτικά,μάγους,δράκους κλπ δεν μπορώ να διαβάσω ρε παιδιά,συγχωρήστε με.
@filoteo : Κι εγώ το αγαπώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@wallace : Πάντως αυτό είναι κλασικός καυγάς με τον άντρα μου, που προτιμά τις ταινίες, αν είναι δυνατόν. Αλλά είναι για αυτόν μέρος όλης της κουλτούρας της metal μουσικής που ακούει φανατικά.
@Johnny Panic : Αυτά φίλε μου δεν είναι οποιαδήποτε ξωτικά, έχουν μια περίεργη αληθοφάνεια, το πιστεύεις πως σε κείνο το σύμπαν είναι μέρος του όλου.
Καλησπέρα και χρόνια πολλά, ίσως τα βιβλία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών είναι βιβλία που μπορούν άνετα να διαβαστούν απ' όλες τις ηλικίες. Εγώ τα διάβασα πρώτη φορά 16 ετών και δεύτερη 24. Κάθε φορά ανακάλυπτα κάτι νέο στο έπος έπος του.Συμφωνώ με την κριτική σου για το Σιλμαρίλλιον που όμως ακόμα θυμάμαι πως αρχίζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτες!
Καλές γιορτές mastermeeple, θα συμφωνήσω, το διαβάσα μεγάλη για πρώτη φορά, κοντά στα 22, αλλά κάθε φορά με γοητεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι ανάμεσα στη δική σου άποψη και αυτή του ανδρός σου (με τον οποίο είδαμε 1-2 από αυτές μαζί στο σινεμά αν θυμάμαι καλά). Πολύ καλά τα βιβλία, εξαιρετικές και οι ταινίες, τόσο για το είδος τους όσο και ως κινηματογραφικό δημιούργημα από όποια πλευρά και αν το δεις (σκηνοθεσία, σενάριο, εφέ, μουσική!!!, αναγνώριση από κριτικούς και κοινό κλπ).
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.rottentomatoes.com/m/lord_of_the_rings_the_fellowship_of_the_ring/
http://www.rottentomatoes.com/m/lord_of_the_rings_the_two_towers/
http://www.rottentomatoes.com/m/lord_of_the_rings_the_return_of_the_king/
http://www.imdb.com/title/tt0120737/
http://www.imdb.com/title/tt0167261/
http://www.imdb.com/title/tt0167260/
Μου προξενεί εντύπωση, τέλος, η άποψη που εκφράζεται από μερικούς ότι πρόκειται "απλά" για μια ιστορία με ξωτικά, νάνους, μάγους και τέρατα. Προφανώς οφείλεται στην άγνοια τόσο του ίδιου του περιεχομένου όσο και των συνθηκών υπό τις οποίες γράφτηκε το βιβλίο.
Μάνο μου, για αρχή χρόνια σου πολλά και καλά. Χαθήκαμε.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, αν θυμάμαι καλά ο άνδράς μου τις έχεις δει και μαζί σου τις ταινίες, και μόνος, και μαζί μου. Από δυο φορές στο σινεμά και άπειρες φορές στις extended version στα dvd. Και απείλησε χθες βράδυ να με χωρίσει, γιατί μάλλον της αυτής απόψεως είστε, πως πρόκειται για ένα "τέλειο βιβλίο που μεταφέρθηκε άψογα, όσο καλύτερα γινόταν στο σινεμά". Στρεβλώνω τα λόγιά του, λέει και απειλεί με δικηγόρο. Ήθελε να μου πάρει και το παιδί.( :-Ρ )
Όσο για την Ιστορία τόσο του βιβλίου, όσο και του συγγραφέα του ήμουν σχεδόν έτοιμη να κάνω μια δεύτερη ανάρτηση για να λυθεί η παρεξήγηση "ένα παραμύθι με ξωτικά". Αλλά μετά συνειδητοποίησα πως μάλλον χειρότερα θα τα έκανα με το ακαδημαικό υπόβαθρο του πράγματος. Άσε που θα έλεγα και τα μισά γιατί ειδική Τολκινολόγος δεν είμαι.
@Μάνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον,δεν το είπαν "κάποιοι",το είπα μόνο εγώ.Και δεύτερον,πάντα απορώ πώς το πιο απλό πράγμα που γράφει ένας άνθρωπος μπορεί να παρερμηνευθεί μέχρις εσχάτων.Φταίει η πολυσημία της γραφής ή απλώς ότι δεν δίνουμε την αρμόζουσα προσοχή στον "συνομιλητή" μας; Άλλη μία,λοιπόν: "εγώ βιβλίο με ξωτικά,μάγους,δράκους κλπ δεν μπορώ να διαβάσω ρε παιδιά,συγχωρήστε με." Λοιπόν,από πού προκύπτει α) ότι εγώ έχω ΑΠΟΨΗ για τα βιβλία(τα οποία άλλωστε ξεκαθάρισα ότι δεν έχω διαβάσει) και β) ότι κατ'εμέ τα μυθιστορήματα του Τόλκιν είναι απλώς και μόνον ιστορίες με ξωτικά; Μπορεί να είναι χίλια δύο,αλλά είναι ΚΑΙ ιστορίες με ξωτικά κι εγώ δεν αρέσκομαι σε τέτοιες ιστορίες.Πάρε την "Φάρμα των ζώων",του Όργουελ.Φυσικά δεν είναι μόνο μια ιστορία με ζώα,είναι μια συνταρακτική πολιτική αλληγορία,μια ανησυχητική παραβολή,τα ζώα δεν είναι απλώς ζώα(ζωομορφισμός= ανθρωπομορφισμός κλπ),αλλά κάποιος θα μπορούσε να πει: βρε αδερφέ,δεν μπορώ να διαβάσω ένα κείμενο όπου μιλάει το γουρούνι,απλά δεν είναι του γούστου μου κάτι τέτοιο.ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ!
ΥΓ: Για τις ταινίες ως ταινίες πράγματι έχω "άποψη",αλλά ας μην το πιάσουμε κι αυτό τώρα...
Έχεις δίκιο Johnny, εύκολα παρερμηνεύεται η γραφή (για προσπάθησε να κάνεις χιούμορ κι είναι ακόμα χειρότερα...). Δεν νομίζω πως υπήρξε κακή πρόθεση πάντως, απλά ο ενθουσιασμός για τον Άρχοντα - προειδοποίησα πως έχει φανατικούς οπαδούς- και σε πήρε λίγο η μπάλα ξώφαλτσα. Συγγνώμη, από μένα τουλάχιστον. Δεν σου αρέσει το είδος, δεν έγινε και τίποτα εδώ που τα λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Για σκέψου κι εμένα που κινδύνεψα να μείνω single mom χωρίς παιδί χθες βράδυ.....
@johnny, όταν μίλησα για "μερικούς" εννοούσα όντως "μερικούς", όχι εσένα ειδικά. Έτυχε να προηγείται το δικό σου μήνυμα, έχουν, όμως, γραφτεί εκατοντάδες μηνύματα και έχει χυθεί άπειρο "ψηφιακό" μελάνι πριν από τη συγκεκριμένη ανάρτηση σε πολύ πιο υψηλούς τόνους, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν σπαταλήσει ώρες και μέρες διαβάζοντας (όλα) τα βιβλία και παρακολουθώντας τις ταινίες (ακόμα και μικρά φιλμάκια από απλούς φανς), cinema και extended versions, τα dvd με τα extra, τις κομμένες σκηνές, τη δημιουργία των ψηφιακών εφέ, τον μακετών (μικρών και μεγάλων), τις συνεντεύξεις, την αναζήτηση των περιοχών της Ν. Ζηλανδίας όπου γυρίστηκαν και άλλα πολλά που μάλλον δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα το κοινό του blog παρά τους καμένους όπως εμένα και το σύζυγο της Κατερίνας! Από τη στιγμή που δεν είσαι ανάμεσα σε αυτούς, δε θα μπω στη διαδικασία "αντιπαράθεσης", δεν σου αρέσει το είδος και τέλος, το δεχόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Κατερίνα, τον καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτοί είναι σοβαροί λόγοι να χωρίσει κανείς, όπως επίσης το να σε φωνάζει η γυναίκα για φαγητό την ώρα που σου την πέφτουν ένας mage με 2 frost atronachs και καμιά ντουζίνα undead Nords στο Skyrim! Έχουν διαλυθεί οικογένειες έτσι! :p
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχουμε!