Σε μορφή και μέγεθος άψογο, το βιβλίο του Ηλία Μαγκλίνη «Η ανάκριση» κερδίζει τον αναγνώστη με την κάθε μετρημένη φράση. Το θέμα σχετικά περιορισμένο για αυτό και…νουβέλα.
Ένας πατέρας, βασανισμένος στην ΕΑΤ-ΕΣΑ και μετά σχεδόν παρατημένος, χαμένος στις μεταφράσεις του και μια κόρη καλλιτέχνης που αγαπά να χαρακώνει τον εαυτό της, να τον υποβάλλει στα μαρτύρια της τροφικής διαταραχής, να μειώνει το σώμα της, σπαράσσονται. Και νικητής φυσικά δεν υπάρχει.
Αν και ο συγγραφέας στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα, αυτό που κερδίζει στο βιβλίο είναι η αφαιρετικότητα, ο τρόπος να αφηγηθείς τα πάντα, χωρίς στην ουσία να λες τίποτα. Αυτό που υπονοείται είναι απείρως υποβλητικότερο από αυτό που λέγεται και η τόλμη των σκηνών δε σοκάρει, μονάχα συμβάλλει στην αλήθειά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου