Σαν σήμερα
πριν από δυο χρόνια, ξύπνησα στις 3 το πρωί, τσεκάρισα για τελευταία φορά την
βαλιτσούλα μου- δυο ήτανε, μια μεγάλη, μια μικρή- βόλεψα κάπως την τεράστια
κοιλιά μου στη θέση του συνοδηγού και κατά τις 5 το πρωί ήμουν στο μαιευτήριο. Μετά
τα απαραίτητα beaute, ο
γιατρός μου έβαλε τεχνητούς πόνους. Ακριβώς 14 ώρες και 39 λεπτά μετά, γέννησα τον
Δημητράκη φυσιολογικά, που δεν έκλαψε. Έκλαψε κάποια λεπτά μετά.
Σαν
σήμερα, στις 7 και 39 το απόγευμα, γεννήθηκε ο μεγαλύτερος μου έρωτας, που τον
βίωσα όπως όλες τις αγάπες μου, σταδιακά και επιφυλακτικά στην αρχή μέχρι να
βρω τα πατήματα, και με φόρα φορτηγού στη συνέχεια, ένα τυφώνας που σαρώνει τα
πάντα. Χρόνια πολλά στο αγόρι μου, αντικειμενικά το ομορφότερο, εξυπνότερο και
καλύτερο παιδί του κόσμου.
Χρόνια πολλά, Κατερίνα στο όμορφο αγοράκι σου. Να το δεις να μεγαλώνει και μαζί του να χαίρεσαι τις χαρές που η ζωή, κόντρα στα δύσκολα και δυσάρεστα, μπορεί ακόμα να μας προσφέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι χρόνια πολλά στον κούκλο Δημητράκη, μια ζωή γεμάτη αγάπη κα περιπέτεια,μια ζωή όπως αυτός θα την έχει ονειρευτεί.
ΔιαγραφήΕίναι 9 ημέρες μεγαλύτερος από το γιο μου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΝα τον χαίρεστε Snowball, και στον δικό σου εύχομαι μια ζωή έτσι όπως εκείνος θα θελήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω την τρομερή μας διαφορά ηλικίας την είχαμε διαπιστώσει ξανά σε ένα δικό σου ποστ :-)
Ναι... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια του πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις!
γερός και δυνατός!!! γιατί βιβλιοφάγος θα γίνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο να περιγράψεις με λέξεις την αγάπη για τα παιδιά είναι πραγματικά πανδύσκολο...
σε καταλαβαίνω απόλυτα, έχω δύο θηρία ήδη...
Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου, JonyG. Τώρα αν γίνει βιβλιοφάγος, οίδωμεν. Δύσκολο πράγμα να πεις πόσο τα αγαπάς, ανείπωτο
ΑπάντησηΔιαγραφή