ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ : "Brave New World", Aldous Huxley

Αν μια δυστοπία έχει επηρεάσει πολύ τη σκέψη και κυρίως το γράψιμο μου, είναι ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος του Aldous Huxley. Την πρωτοδιάβασα στην εφηβεία μου κι έκτοτε την έχω επισκεφτεί πολλές φορές. Την τελευταία επταετία το βιβλίο δε βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου κι όμως θυμάμαι την πλοκή του με λεπτομέρειες – η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, για την υπνοπαιδεία μένει να αποδειχθεί.

            Σε έναν κόσμο που η αναπαραγωγή γίνεται μόνον σε εργαστήριο, οι έννοιες οικογένεια, μητέρα, θηλαστικό έχουν πάρει πορνογραφική και πολλές φορές σκατολογική χροιά, και η θέση του καθενός καθορίζεται αυστηρά από την φροντίδα που είχε στην τεχνητή μήτρα- οι της κάστας Α αφήνονται να αναπτυχθούν κανονικά με όλα τα θρεπτικά συστατικά, από Β και κάτω τους κόβουν το οξυγόνο και γίνονται όλο και πιο κουτοί, όλο και πιο ίδιοι, όλο και πιο κοντοί- ένα άτομο που διαφέρει έστω και λίγο είναι όνειδος για το σύστημα. Ο, κλάσης Α, Μπέρναρντ Μαρξ είναι ένας άντρας ελαφρά πιο κοντός από το κανονικό κι αυτό τον κάνει αυτόματα παρία, κυκλοφορούν για αυτόν ανέκδοτα πως του έδωσαν κατά λάθος οινόπνευμα όσο ήταν έμβρυο όπως στις κατώτερες κάστες, δεν μπορεί να βρει εύκολα γυναίκα για σεξ, δεν βρίσκει χαρά στο απαλλαγμένο από παρενέργειες ναρκωτικό, το σόμα, ο μοναδικός του φίλος είναι πιο έξυπνος, πιο όμορφος, πιο χαρισματικός από τον μέσο Α και για αυτό κι αυτός νιώθει κι αυτός αποκομμένος.

            Ο Μπέρναρντ μετά από προτροπή του προϊσταμένου του πως δεν κάνει αρκετό σεξ και γι’ αυτό είναι αντικοινωνικός καλεί την όμορφη Λενίνα σε μια εκδρομή. Εκεί σε έναν καταυλισμό αγρίων θα βρουν ένα αγόρι γεννημένο από μητέρα που ήταν κάποτε μέρος του συστήματος αλλά ξέχασε να πάρει την δόση του αντισυλληπτικού της. Θα φέρουν το αγόρι πίσω στον «πολιτισμό», θα τον περιφέρουν σαν αξιοθέατο, ο κόσμος θα τον απολαύσει σαν «Τζον, ο άγριος», όμως τελικά θα αποδειχθεί πως ο Τζον δεν μπορεί να ενταχθεί, εκεί στον καταυλισμό, ελλείψει άλλου βιβλίου, έχει διαβάσει τα άπαντα του Σαίξπηρ….

            Ο κόσμος του Huxley είναι ηδονικός, ο άνθρωπος απαλλαγμένος από τα φορτία της σημερινής κοινωνίας, οικογένεια, άγχος για δουλειά, συναισθηματικούς δεσμούς, αφήνεται στις χαρές, σεξ χωρίς έγνοιες, δουλειά χωρίς το άγχος της καριέρας, ναρκωτικά χωρίς παρενέργειες, δίχως περιττές φανφάρες, φιλοσοφίες, με μόνο «μότο» την κατανάλωση και την ευτυχία. Στην διαδικασία βέβαια χρειάζεται και τους σύγχρονους σκλάβους που τους φτιάχνει τέτοιους από την αρχή για να μην σηκώσουν κεφάλι. Δόξα τω Φορντ.

            Ο κόσμος Huxley είναι μπροστά μας σε κάθε βήμα. Κάποτε σε μια τάξη Λυκείου ο θρησκευτικός(!) μας με είχε βάλει απρόοπτα να κάνω την περίληψη στους συμμαθητές μου. Έπειτα είχε σκανδαλιστεί από τις περιγραφές μου, αυτός ήθελε να επικεντρωθεί στη «διαστροφή ενός, μόνον υλικού, κόσμου χωρίς πνευματικότητα». Αλλά η πνευματικότητα είναι αυτό που ο καθένας μας καταλαβαίνει.

Υ.Γ. Έχουν γραφτεί χιλιάδες πράγματα για τον «Θαυμαστό καινούργιο κόσμο». Ίσως όμως το πιο αντιπροσωπευτικό να είναι τούτο το καρτούν που μου έστειλε με mail η Ιώ Π.

"Brave New World", Aldous Huxley, Penguin Modern classics 1969, first published 1932