.jpg)
Ένα βιβλίο
καθαρά βιβλιοφιλικό είναι το «Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης», για
ανθρώπους που ζουν και ανασαίνουν μέσα από την ανάγνωση και μπορούν να ταυτιστούν
με τον ανώνυμο Αναγνώστη, ήρωα του βιβλίου και αφηγητή. Ο Ίταλο Καλβίνο γράφει
κομμάτι αυτού το μυθιστορήματος στο δεύτερο πρόσωπο για να συγκινήσει και να
παρακινήσει τον συστηματικό αναγνώστη να νιώσει μέρος της πλοκής, να εμπλακεί
συναισθηματικά, να ενδώσει και να σκεφτεί όλα όσα τον απασχολούν σε σχέση με το
διάβασμα. Οι αναρωτήσεις για την φόρμα του μυθιστορήματος, για τη σπουδαιότητα ή
μη της πλοκής, της κορύφωσης των χαρακτήρων, για το αν ένα βιβλίο στην τελική
ανάλυση είναι ελευθερία ή σκλαβιά, είναι σε πρώτο πλάνο.
Ο Αναγνώστης
αγοράζει το μυθιστόρημα «Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης» του Ίταλο
Καλβίνο, μόνο για να ανακαλύψει πως από κάποιο τυπογραφικό λάθος, μετά το
δεκαεξασέλιδο, το βιβλίο επαναλαμβάνεται από την αρχή. Διαμαρτύρεται στο
βιβλιοπωλείο, γνωρίζει εκεί τη Λουντμίλα, την Αναγνώστρια, και μαζί ξεκινούν έναν
αγώνα για να βρουν το υπόλοιπο βιβλίο, που καταλήγει στο να αρχίζουν ολοένα ένα
μυθιστόρημα και κάποια στιγμή να μην μπορούν να διαβάσουν τη συνέχεια.
Ο συγγραφέας αναγκάστηκε να γράψει δέκα
αρχές μυθιστορημάτων και να τις κόψει στο πιο κρίσιμο σημείο, εκεί που αρχίζουμε
να ενδιαφερόμαστε για τους χαρακτήρες και την πλοκή. Το ύφος της γραφής του Ίταλο
Καλβίνο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο, κι έτσι δεν κατόρθωσε να μας δώσει ντε και
καλά δέκα διαφορετικές αρχές από δέκα διαφορετικής εθνικότητας συγγραφείς όπως
θέλει η πλοκή- πάντως το πείραμα, πέτυχε. Το βιβλίο είναι ατμοσφαιρικό, βαθιά
μοντέρνο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και σίγουρα απλησίαστο για όποιον γυρεύει
μια γραμμική ιστορία, ένα κλασικό ανάγνωσμα και τίποτε άλλο. Πιθανολογώ δε, πώς
να το είχα διαβάσει σε νεαρότερη ηλικία, που ήμουν πιο ανυπόμονη, θα το είχα
παρατήσει.
"Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης", Ίταλο Καλβίνο, μετ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδ. Καταστανιώτη, 2009 σελ. 321
Όντως παράξενο βιβλίο, δύσκολο στην ανάγνωση, ένα βιβλίο για το βιβλίο και για τον αναγνώστη. "Τα πραγματικά βιβλία είναι εκείνα που λειτουργούν σαν μηνύματα άλλων κόσμων", γράφει και αυτός ανοίγει πολλούς διαφορετικούς κόσμους, όπως και στις αόρατες πόλεις του εξάλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, η αλήθεια είναι πως το ύφος του είναι παρόμοιο με τις "Αόρατες πόλεις". Και τα δυο ατμοσφαιρικά βιβλία που απαιτούν προσοχή και προσπάθεια, αλλά ανταμείβουν. Το ίδιο και στους "δύσκολους έρωτες".....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό διαβάζω και εγώ τώρα, αλλά δεν μπορώ να διατυπώσω άποψη πριν το τελειώσω. Δημιουργεί πάντως μία περίεργη άισθηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα περίεργη. Είναι από τα λίγα βιβλία που μπορείς να διαμορφώσεις κάποια άποψη και χωρίς να το έχεις τελειώσει, νομίζω, γιατί φαίνεται σχεδόν από τις πρώτες 20 σελίδες πως θα πάει το πράγμα. Ολοκληρωτική άποψη μονάχα άμα το τελειώσεις φυσικά, ίσως και λίγο καιρό μετά, όταν καταλαγιάζει το πράγμα. Αν και εμένα μου αρέσουν τα φρέσκα πράγματα, η γεύση που μου αφήνει η λογοτεχνία άμεσα.
ΔιαγραφήΠαλεύω τις Αόρατες Πόλεις του (το πιάνω και το αφήνω), μου αφήνει καλή αίσθηση, για κάποιον παράξενο λόγο όμως αποφεύγω να τον ολοκληρώνω...οψόμεθα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι σίγουρα βιβλία που τα διαβάζεις μονοκοπανίά....
Διαγραφήμόλις το τελείωσα. δεν μου φάνηκε δύσκολο στο διάβασμα και γενικά μου άρεσε αρκετά. δεν είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή(έχεις διαβάσει τίποτα από terry pratchett? τον έμαθα σχετικά πρόσφατα και τώρα θα ξεκινήσω το science of discworld.)