.jpg)
Θα μπορούσε να διολισθήσει στα όρια
του μελό, το «Τάλγκο» του Βασίλη Αλεξάκη, αν ο συγγραφέας δεν είχε την
εξαιρετική ικανότητα να γράφει για ερωτικές ιστορίες με μια παράξενη νηφαλιότητα.
Ιδωμένο από τη γυναικεία ηρωίδα-αφηγήτρια, το
μυθιστόρημα ούτε χαρίζεται ούτε αδικεί το γυναικείο φύλο, αλλά δεν θα
μπορούσε και να είναι γραμμένο από γυναίκα. Η Ελένη, παντρεμένη με τον Κώστα, μας
μιλά σε πρώτο πρόσωπο για τον έρωτά της με τον Γρηγόρη, έναν άντρα που ζει στο
Παρίσι, και με τον οποίο πέρασε κάποιες εκπληκτικές μέρες στη Βαρκελώνη πριν αυτός
τη χωρίσει και γυρίσει στη γυναίκα και τα παιδιά του.
Το βιβλίο είναι
ευκολοδιάβαστο, αφήνει μια γλυκιά γεύση στο στόμα και ενισχύει την πεποίθησή μου πως ο Αλεξάκης τα καταφέρνει καλύτερα στα αισθηματικά από ότι στα πολιτικά
βιβλία.
«Τάλγκο», Βασίλης Αλεξάκης,
εκδ, Εξάντας, 1982, σελ.168
Θα γνωρίζεις ασφαλώς την "Πρώτη Λέξη", που είναι το πιο πρόσφατό του, στο οποίο παίζει με τις λέξεις και το μοιραίο μέσα σ' ένα βαρύ μα συνάμα και τόσο ποιητικά ανθρώπινο περιβάλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το έχω διαβάσει το τελευταίο του. Ενδιαφέρον ακούγεται....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμεγάλωσε, σε παρακαλώ, αν μπορείς, λίγο τις αναρτήσεις-σου,
για να μπορούμε να καταλάβουμε τι εκτίμησες σε κάθε βιβλίο και τι αποδοκίμασες. Αν γίνει αυτό, τότε θα μπορούμε να συζητάμε πιο ουσιαστικά για συγκεκριμένα σημεία που θίγεις.
Διαβάζεις τόσο ενδιαφέροντα βιβλία και αξίζει να βλέπουμε κι εμείς το εύρος των ιδεών και των συναισθημάτων που σου γέννησαν.
Ευχαριστώ
Πατριάρχης Φώτιος
Πατριάρχα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι αναρτήσεις μου είναι σύντομες από επιλογή, είμαι της άποψης πως στο ίντερνετ όσο μεγαλύτερη η ανάρτηση, τόσο πιο γρήγορα αρχίζει ο αναγνώστης να διαβάζει διαγώνια. Εδώ το παράκανα. Ίσως ο ενθουσιασμός μου για το βιβλίο είναι ευθέως ανάλογος με το μέγεθος της ανάρτησης.
Θα ήθελα όμως να συζητήσουμε, όποιο σημείο σου κίνησε το ενδιαφέρον έστω κι έτσι. Παραήμουν λακωνική.
Ο Αλεξάκης, κατά τη γνώμη-μου, μπορεί να κάνει το καθημερινό υπαρξιακό και το απλό φιλοσοφημένο. Αυτή είναι και η βασική-του αξία. Έτσι και στα "ερωτικά-του μυθιστορήματα", ο έρωτας, το άλλο φύλο, οι σχέσεις, η ανθρώπινη μοίρα παίρνουν διαστάσεις προσωπικής αυτογνωσίας. Το Τάλγκο είναι ένα τρυφερό βιβλίο, έστω κι αν βλέπω δόσεις ευδαιμονιστικής νοοτροπίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατριάρχης Φώτιος
Άρχισα να διαβάζω Αλεξάκη σχετικά πρόσφατα, κι ίσως να τον αδικήσω. Τόσο το "Τάλγκο", όσο και "η καρδιά της Μαργαρίτας" μου φάνηκαν τρυφερά, χωρίς να γίνονται μελό, όμως αυτό το υπαρξιακό δυσκολεύομαι να το δω. Όσο για το "μ.Χ", απόλαυσα τον "ξεσκέπασμα" του Άγιου Όρους, όμως συνεχίζω να πιστεύω πως δεν πρόκειται για ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Κατέχει ωστόσο ως συγγραφέας την τέχνη της απλότητας, μπορεί να πει καλά μια ιστορία, κι αυτό φαίνεται στα δυο "ερωτικά" που έχω διαβάσει.
ΔιαγραφήΈνας υπέροχος συγγραφέας που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι όσο γνωστός θα περίμενε κανείς...το συγκεκριμένο δεν το έχω διαβάσει αλλά σίγουρα θα είναι αντάξιο των υπολοίπων....καλημέρα! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Τάλγκο" είναι πράγματι δυνατό! Έχει γίνει αρκετά γνωστό, λόγω της μεταφοράς του στη μεγάλη οθόνη (1984). Συντελεστές:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσεμπερόπουλος(σενάριο-σκηνοθεσία)-Πανουσόπουλος(φωτογραφία)-
Σπανουδάκης(μουσική). Μπέττυ Λιβανού στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αξίζει να διαβάσει κανείς το παρακάτω αφιέρωμα της καθηγήτριας κ.Γιόλας Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου, το οποίο περιέχει το τρέιλερ και τη μουσική επένδυση. http://www.palmografos.com/permalink/12995.html
Μαζι με τα ''βαμμενα κοκκινα μαλλια'' το θεωρώ απο τα πιο ανθρωπινα βιβλια που υπάρχπυν..σε αγγιζει απο τη πρώτη ως τη τελευταια σελίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα πήγαινα τόσο μακριά, αλλά χειρίζεται το θέμα πολύ καλά σίγουρα.
Διαγραφή