Με ρωτάνε συχνά γιατί γράφω επώνυμα στο διαδίκτυο, γιατί ανοίγομαι και «τα λέω όλα» για τον άντρα και το παιδί μου, ποιος νοιάζεται τέλως πάντων για αυτά που γράφω και μήπως θα ήμουν πιο ελεύθερη αν τα έγραφα ανώνυμα. Η ανωνυμία του διαδικτύου με έχει κουράσει. Ένας από τους λόγους που μένω τόσο λίγο στο twitter είναι πως σχεδόν όλοι οι λογαριασμοί εκεί είναι ψευδώνυμοι. Μιας και γκόμενο δεν θέλω να βγάλω, μου φαίνεται κάπως παράξενο να συνομιλώ για τις πολιτικές, θρησκευτικές, ξέρω γω τι, απόψεις του άλλου, που έχει μια φωτό ενός αυγού ( στην καλύτερη ) και τον λένε στρουμφίτα. Από την άλλη το twitter είναι μια πλατφόρμα ελεύθερης έκφρασης, κάτι που δεν μπορεί να είναι το έτερο κοινωνικό δίκτυο, το fb ντε, γιατί εκεί σε ακολουθεί ο μπαμπάς, η πεθερά, ενίοτε και η γιαγιά σου.
Στο μπλογκ
υπάρχουν ακριβώς οι ίδιες όψεις. Ξεκίνησα να γράφω επώνυμα γιατί δεν έβλεπα το
λόγο να μιλώ για βιβλία υποστηρίζοντας πως είμαι μια μικρή τουλίπα, ένα
μαραμένο φύλλο ή το δεξί φρύδι του Φρόιντ. Στην πορεία το μπλογκ πήρε και μια
προσωπική χροιά που δεν την υπολόγιζα, που ίσως δεν χαροποιεί τους οικείους
μου, που με αφήνει εκτεθειμένη σε κάποια κακόβουλα σχόλια. Η επωνυμία πάντως με
προστατεύει από πολύ βρισίδι. Το βλέπω στα mail, το ότι ξέρουν ποια είμαι- το όνομά μου, έστω- απαιτεί να μου στείλουν μήνυμα για να εκφράσουν τη
δυσαρέσκειά τους, τα σχόλια των περισσότερων στο ίδιο το μπλογκ είναι πολύ πιο
κόσμια. Υποψιάζομαι πως αν έγραφα ανώνυμα θα έδινα πάτημα για πολύ μεγαλύτερες
επιθέσεις.
Θα σας πω ποιο
είναι το πιο άβολο για μένα, το να γράφω κριτική για ελληνικό βιβλίο κι έπειτα
να πρέπει να αντιμετωπίσω την υποψία για «υστεροβουλία» που αναγκαστικά πιάνει
τους ανθρώπους του «χώρου». Ε, λοιπόν δεν διαπλέκομαι με κανέναν, δεν χρωστάω
σε κανέναν, δεν ξέρω κανέναν, δε το κάνω από κακό, απλά γράφω τι μου άρεσε και
τι όχι.
Εν ολίγοις, το
να γράφεις τα πράγματα με το όνομά σου έχει μια καλή πλευρά- το κάνεις και
ξέρεις τις συνέπειες του νόμου- και μια λιγότερο καλή, το να γράφεις τα πράγματα με το
όνομά σου, κάποιες φορές σε αποτρέπει να γράψεις τα πράγματα με το δικό τους.
Συμφωνώ απόλυτα. Αν και στο μπλογκ εμφανίζομαι ως anagnostria, εντούτοις ποτέ δεν έκρυψα το όνομά μου και ειδικά στην Κύπρο, καθώς και στο fb όλοι με ξέρουν ως Κίκα Ολυμπίου. Γι' αυτό και με δυσαρεστεί η ψευδωνυμία του πολύ αγαπητού Βιβλιοκαφέ, την οποία προσπαθεί π;aση θυσία να διαφυλάξει, δεν ξέρω γιατί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως το Βιβλιοκαφέ είχα κι εγώ κατά νου και την αντίστοιχη ερώτηση στο ερωτηματολόγιο του Πατριάρχη μας....
ΔιαγραφήΚι εγώ συμφωνώ και μπλογκάρω επώνυμα. Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα για ό,τι πιστεύω και σκέφτομαι και μοιράζομαι και είμαι ανοιχτή σε όποιον διαφωνεί κόσμια και μπορεί να κάνει διάλογο ή ακόμα καλύτερα να αστειευτεί μαζί μου. Από τη στιγμή που δεν έχει πρόβλημα ο άντρας μου οι υπόλοιποι απλά με αφήνουν αδιάφορη. Άλλωστε και οι οικογενειακές μας στιγμές και οι απόψεις μου δεν αποσκοπούν να προσβάλλουν ή να μειώσουν κάποιον, ούτε κάποιον ή κάτι προμοτάρουν. Μίζες δεν παίρνω ούτε για να θαυμάζω, ούτε για να κράζω. Απλά δε μπορώ να το κόψω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά μου είναι πιο ευχάριστο να ξέρω πως μιλώ στην Κατερίνα, τη Μαρία, τη Χριστίνα κτλ παρά στη Στρουμφίτα, στη Μαγεμένη Πριγκίπισσα στην Πράσινη Ακρίδα και στο Κακό Συναπάντημα. Αλλά και αυτό σεβαστό αν δεν το χρησιμοποιούν κακοπροαίρετα. Και δε μιλώ για καταστάσεις αντάρτικου εδώ. Αλλά για καταστάσεις καθημερινής τρέλας που όλοι απολαμβάνουμε και δε βλέπω γιατί πρέπει να τις γράφουμε ανώνυμα αν δεν είναι λογοτεχνία, ή ποίηση ας πούμε...
Συμφωνούμε. Ευτυχώς κι εμένα ο Β. μου δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα που τον "εκθέτω" μαζί με το σκιουράκι.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερίνα! Συνέβη κάτι με κάποιον που έγραφε με ψευδώνυμο; Ρωτάω γιατί δεν καταλαβαίνω ποιος ο λόγος της απολογίας σου. Τα λες πολύ σωστά, αστεία (ειδικά έκείμε το φρύδι το φχαριστήθηκα!) και είναι σεβαστή και ενδιαφέρουσα η τοποθέτησή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα ήθελες να δεις και τη δική μου την πλευρά.
Θα ήθελα να κάνω το δικηγόρο, όχι κανενός άλλου, παρά μόνο του εαυτού μου. Πάντα θαύμαζα αυτούς που γράφουν με ψευδώνυμο ποίηση ή λογοτεχνία (για να έρθω στα λεγόμενα της Georgina ) και έφτιαξα ένα μπλογκ όπου γράφω δικά μου κείμενα. Δεν ξέρω αν είναι ποίηση ή λογοτεχνία. Πάντως βγαίνει από μέσα μου. Αυτό από μόνο του είναι μια έκθεση, με την καλλιτεχνική έννοια θέλω να πιστεύω.
Ως άτομο είμαι εναντίον του fb και της έκθεσης των μελών της οικογένειάς μου.
Στο προφίλ μου να φανταστείς, δεν είχα βάλει καν φυλο. Εϊχα τη ρομαντική άποψη πως αν θέλει κανείς να σε διαβάσει δεν πρέπει να επηρεαστεί από τη φωτό σου ή από τη ζωή σου. Άποψη την οποία πλέον καταρρίπτω διαρκώς.
Υπήρξαν δύο αναρτήσεις που αναγκάστηκα να εξηγηθώ βάζοντας μικρές δόσεις από τον εαυτό μου. Επίσης το φύλο και άλλες λεπτομέρειες προκύπτουν (ίσως) μέσα από τα... σχόλια που έκανα σε άλλα μπλογκ και σε αυτά που μου έκαναν.
Το να γράφεις με ψευδώνυμο έχει τους περιορισμούς του και τις απώλειές του. Αλλά έγινε στην περίπτωσή μου για να ζυγίσω τις δυνατότητές μου.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σε ευχαριστήσω άλλη μια φορά για τη φιλία, παρόλο που δε γνωριζόμαστε και μπορούμε και συνομιλούμε, εσύ επώνυμα κι εγώ ανώνυμα, αλλά και πάλι με το βάρος της γνώμης μου.
Όχι, δεν συνέβη κάτι, κάποια σχόλια από το οικογενειακό μου περιβάλλον ήταν το έρεισμα για αυτή την ανάρτηση καθώς και μια ερώτηση στο ερωτηματολόγιο του Βιβλιοκαφέ για το αν μας ενοχλεί ή όχι η ψευδωνυμία του.
ΔιαγραφήΛοιπόν, ειδικά στους blogger δεν με ενοχλεί το ψευδώνυμο, εξάλλου φαίνεται από το μπλογκ του καθενός με τί άνθρωπο έχεις να κάνεις, απλά δεν το επέλεξα για τον εαυτό μου. Ακόμα και στο twitter συνομιλώ συχνά με ανθρώπους που δεν ξέρω το όνομα τους, με μερικούς μάλιστα κάνουμε τακτική κουβέντα.
Όσο για το "καλλιτεχνικό" ψευδώνυμο, το να γράψω ποίηση ή λογοτεχνία με ψευδώνυμο δεν μου πέρασε από το νου, μάλλον παρά είμαι ψώνιο.
Καλημέρα,καλό μήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εποχή των ρομαντικών ή επαναστατικών ψευδωνύμων και των ωραίων,
λογοτεχνικού αρώματος μυστικών και κρυφών πραγμάτων,που κάποτε είχαν την γοητεία κι ίσως και την χρεία τους στην επικοινωνία των ανθρώπων,όταν αυτοί ακόμα άναβαν λάμπες πετρελαίου κι όχι το on off διακοπτών και pc,παρήλθε,νομίζω και δυστυχώς ή ευτυχώς παρήλθε για τα καλά...
Τίποτα λοιπόν ευθύτερο,καλύτερο σε τέτοιες εποχές σαν την δική μας από το να βγαίνεις με το ονοματάκι σου και να αρθρώνεις επωνύμως τον προσωπικό σου λόγο,αν μάλιστα το κάνεις όσο πιο σεμνά κι ανιδιοτελώς μπορείς,τόσο το καλύτερο για σένα τον ίδιο.
Θα έλεγα πως είναι καιεντιμότερο,αλλά για να μην παρεξηγηθώ,άντε,
αυτό δεν το λέω.
Ένας από τους λόγους που μου αρέσει το μπλογκ σου Κατερίνα- και άλλων πολλών,ευτυχώς πολλών-είναι αυτή σου η διαφάνεια και το μοίρασμα της καθημερινότητάς σου με ανθρώπους που στο κάτω κάτω μοιράζεσαι πάνω απ΄όλα-κι από εκει ξεκινά όλη η ιστορία-τι;
Μα το ίδιο μεγάλο πάθος, το δ ι ά β α σ μ α.
Έτσι λειτουργώ κι εγώ από την αρχή και προτιμώ αυτούς τους βιβλιομπλόγκερς που κάνουν το ίδιο.Σου χρωστάω για παράδειγμα το "Κουτσό",είχα διαβάσει παλιά Κορτάσαρ αλλά το Κουτσό όχι,δεν ήξερα λοιπόν τι είχα χάσει,το τέλειωσα χτες και το έχω ερωτευτεί,
γιατί να μην το πω και να μην αναφέρω το μπλογκ σου και γενικότερα γιατί να μην έχω στο μπλογκοδρόμιό μου κι άλλα μπλόγκ να γίνεται αναγνωστικό παντζέρτζελο και να το χαιρόμαστε όλοι;
Βιβή Γεωργαντοπούλου
Βιβή, θα σου φανεί περίεργο αλλά είναι μέρες που από την κούραση δεν σηκώνω το τηλέφωνό μου να μιλήσω στους φίλους μου, όμως απαντάω στα σχόλια εδώ, ίσως και να χαζολογήσω στο facebook ή στο twitter. Κακά τα ψέματα, το να μιλάς με ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα αποφορτίζει και για αυτό συχνά ξεχνιέμαι και γράφω προσωπικές λεπτομέρειες, παρ' όλο που γράφω επώνυμα.
ΔιαγραφήΌσο για το αναγνωστικό "παντζέρτζελο" μικρή μου γλωσσοπλάστρια, νομίζω πως είναι το ζητούμενό μας έτσι κι αλλιώς, κι εγώ εξάλλου έχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία μόνο και μόνο γιατί συμμετέχω στο εν λόγω πανηγύρι (με κορυφαίο το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" που δεν είχα καν ακούσει πριν το μπλογκ)
Για το "Κουτσό", χαίρομαι......
Είναι δικαίωμα του καθενός η ανωνυμία και δεν είναι όλοι το κακό συναπάντημα όπως έγραψε κάποια πιο πάνω. Σημασία έχει η ταμπέλα με το όνομα ή το περιεχόμενο για να καταλάβω. Έχουμε χάσει την ουσία της γραφής μου φαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γράφω με ψευδώνυμο γιατί έτσι νιώθω καλύτερα, στην παρούσα φάση (η οποία κρατάει πάνω από 2 χρόνια).
Αν σας αρέσουν αυτά που γράφω στο ιστολόγιό μου είναι χαρά μου.
Μπορείτε να με λέτε τουλάχιστον με το μικρό μου όνομα, που είναι Χρήστος.
Καλό βράδυ
Όπως είπα και πιο πάνω Χρήστο, δεν με ενοχλεί η ψευδωνυμία, ειδικά στα blogs. Απλά αιτιολόγησα γιατί για τον εαυτό μου δεν θα την επέλεγα. Από τα κείμενα εξάλλου σε ένα blog φαίνεται καλά ποιός είναι κάποιος, ένα όνομα πάνω ή κάτω δεν κάνει τη διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικό θέμα!!! και εξαιρετικές αναλαμπές ολονών! έχεις νομίζω δίκαιο σε όλα όσα λες κατερίνα...να προσθέσω βέβαια ότι θέλεις τρομερό όχι μόνο θάρρος αλλά και α-φοβία να εκτίθεσαι επώνυμα, γιατί δεν ξέρεις ποιός βρίσκεται πίσω από έναν υπολογιστή...εγώ, το ομολογώ, αυτό το θάρρος που είχατε εσύ και η τζωρτζίνα δεν το έχω, και για να είμαι ειλικρινής ψιλοφοβάμαι να δημοσιεύσω το επώνυμο...
ΑπάντησηΔιαγραφήη ανωνυμία από την άλλη δεν είναι εξ' ορισμού κακή, αν και πίσω από αυτήν οχυρώνονται πολλοί μακάκες...
με εκφράζει πολύ ο/η μάρονμπλόγκερ με αυτά που λέει...
άλλη μια οπτική προσφέρω και εγώ στη συζήτηση: προσωπικά, προσπαθώ να μην χρησιμοποιώ το επώνυμο γενικά, εννοώ στην αληθινή ζωή, το δίνω μόνο όπου είναι απαραίτητο...τα επώνυμα, για μένα πάντα, αποξενώνουν κάπως, για αυτό και εγώ έχω βάλει όλα τα στοιχεία της ζωής μου πλην του επωνύμου...
κανονικά βέβαια, ΟΛΟΙ θα έπρεπε να τα γράφουν, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι, και μπράβο σε όσους το κάνουν από τώρα αυτόβουλα...
ίσως στο εγγύς μέλλον να το καταφέρω και εγώ, είμαι κοντά...
Φοβήθηκα κάποια στιγμή μόλις γέννησα, μην ρωτήσεις γιατί, μάλλον γιατί φοβόμουν για τα πάντα. Τώρα μου πέρασε. Έχει μια άλλη αίσθηση το να γράφεις επώνυμα, κι ίσως κι άλλη βαρύτητα στην συνείδησή του.
Διαγραφή