Ποιό θα πάρω και ποιό θα αφήσω

             Πριν από κάποιο καιρό η Α., νέα αναγνώστρια του μπλογκ,  με ρώτησε πώς φτιάχνω τη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, να αγοράσω, να βάλω στα προσεχώς τέλως πάντων. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτή η διαδικασία ήταν εντελώς ασυνείδητη, υποθέτω πως σταχυολογούσα τις γνώμες των κριτικών, των φίλων μου, κι  αυτά που έβλεπα στα βιβλιοπωλεία όπου σύχναζα – της γειτονιάς, κεντρικά, εκθέσεις βιβλίου- κι έτσι διάβαζα, εντελώς ατάκτως ερριμένα, σχεδόν διαισθητικά. Ήταν μια άλλη φάση ζωής, που δεν έβγαινα με μια σακούλα με δέκα βιβλία σε κάθε επίσκεψή μου σε χώρο πώλησης βιβλίων, για δυο λόγους, δεν είχα λεφτά για να το κάνω και δεύτερον άμα είχα και δεύτερο αδιάβαστο νόμιζα πως βιαζόμουν με το πρώτο κι έτσι τα βιβλία μου κρατούσαν λιγότερο.

            Κι έπειτα μεγάλωσα, έπιασα δουλειά και σπίτι και οικογένεια (κι αυτή την πιάνεις σαν τα ψάρια, μη νομίζεις). Και απέκτησα πρώτα την κακή συνήθεια να περιδιαβαίνω στα ελληνικά βιβλιοφιλικά μπλογκ κι μετά άνοιξα κι ένα δικό μου. Οι προτεραιότητές μου άλλαξαν τόσο στο διάβασμα, όσο και στη ζωή. Δεν έχω πια χρόνο να κάνω περατζάδα στα βιβλιοπωλεία, όμως έχω ακόμα την ανάγκη για βιβλία. Δεν έχω πια τη διάθεση να διαβάζω μια ευπώλητη σούπα, θέλω όμως κάποια κλασικά βιβλία, ίσως και λίγο δυσκολότερα, να τα διαβάσω με σοβαρότητα κι όχι όπως άλλοτε, μες στον αχταρμά.
           Ο τρόπος που τώρα πια φτιάχνω τη book list μου είναι ο εξής : Για αρχή σημειώνω σε ένα σημειωματάριο όποιον τίτλο μου κινήσει το ενδιαφέρον (η πηγή είναι τα μπλογκς, οι κριτικές, οι φίλοι μου, τα ενημερωτικά mail που μου στέλνουν οι εκδοτικοί οίκοι για την καινούργια τους φουρνιά), έπειτα όποτε έχω κέφι χαζεύω στη biblionet κάποιο από αυτά, σβήνω μερικά, άλλα τα αφήνω με ερωτηματικό, κάποια με αστεράκια. Η λίστα εμπλουτίζεται με βιβλία που πάντοτε ήθελα να διαβάσω ( η τωρινή ας πούμε έχει τον "Παραγιό" του Βάλζερ και "Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου του Γκαίτε) και κάποια από συγγραφείς που ξέρω πως μου πάνε (ας πούμε στη δεδομένη στιγμή ο Auster, ο Delillo και ο Wallace- περνάω μια φιλοαμερικάνικη φάση). Η τελική απόφαση θα παρθεί στο βιβλιοπωλείο, πραγματικό ή εικονικό, πιο συχνά ηλεκτρονικό τον τελευταίο καιρό. Από τα δέκα περίπου βιβλία τη φορά που θα αγοράσω, τα 2-3 θα παραμείνουν στην στάκα με τα αδιάβαστα για καιρό. Μπορεί να τα ξετρυπώσω σε τρία χρόνια, ίσως και ποτέ ( η "Λαγνεία" της Γέλινεκ με περιμένει 5 χρόνια). Κι έτσι αυτή η στοίβα ολοένα μεγαλώνει, και μέσα της κρύβονται και διαμαντάκια, και χαζομάρες της στιγμής, και άλλα ενδιάμεσα βιβλία που απλά δεν ήταν η μοίρα μας να συναντηθούμε. Γιατί όποιος ισχυριστεί πως στη ζωή του θα καταφέρει να διαβάσει όλα τα βιβλία που θα ήθελε, απλά δεν είναι αναγνώστης.