«Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», Javier Marías

Τι εκπληκτικό, τι υπέροχο μυθιστόρημα είναι αυτό. Το «αύριο στη  μάχη να με σκεφτείς» του Χαβιέρ Μαρίας βασίζεται σε μια σχετικά απλή ιστορία – αν και ανοίγει με μια ευρηματική σκηνή που μπορεί να σε αφήσει ενεό για το υπόλοιπο του βιβλίου- αλλά είναι τόσο καλογραμμένο και πυκνογραμμένο που δε θέλεις να το αφήσεις από τα χέριά σου.

Ένας άντρας, ο Βίκτορ, πηγαίνει για στο σπίτι μιας παντρεμένης γυναίκας, της Μάρτας Τέγιεθ, για δείπνο. Το δίχρονο αγοράκι της διαισθανόμενο τον κίνδυνο από την παρουσία του αρνείται πεισματικά να πάει για ύπνο. Όταν τελικά παραδίδεται ηττημένο στην αγκαλιά του Μορφέα, το ζευγάρι ανεβαίνει στην κρεβατοκάμαρα για να κάνει πρώτη φορά έρωτα. Όμως εκεί, και πριν καλά καλά προλάβουν να γδυθούν, η γυναίκα νιώθει άρρωστη κι έπειτα από λίγη ώρα πεθαίνει. Ο Βίκτορ έχει να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα της στιγμής- ποιόν να ειδοποιήσει, πώς να αφήσει μόνο του ένα δίχρονο κοιμισμένο αγοράκι με τη νεκρή μητέρα του- αλλά και άλλα ερωτήματα, που τον γητεύουν και τον στοιχειώνουν. Αντί να ξεχάσει θα προσπαθήσει να πλησιάσει την οικογένεια της ως τότε άγνωστης του γυναίκας- τον άντρα, το παιδί, τον πατέρα, την αδελφή της- να κατανοήσει τη ζωή τους και τη ζωή του.

Ο λόγος του Μαρίας είναι εξαιρετικά μακροπερίοδος, κάποτε περνούν ολόκληρες σελίδες χωρίς να αλλάξει η παράγραφος κι αυτό δίνει μια συνοχή σε σκέψεις κατακερματισμένες, που θα μπορούσαν να χωρέσουν εδώ κι εκεί. Η πλοκή έχει συνεχώς μικρές γωνιές ενδιαφέροντος, αλλά δεν είναι αυτό που κάνει το βιβλίο συναρπαστικό. Είναι η εξιστόρηση της απιστίας, η φυσικότητα στο να εξαπατούμε, η έκπληξη μπροστά σε αυτή την εξαπάτηση που την εξασκούμε κάθε μέρα αλλά μας οδηγεί στην απόγνωση όταν την ανακαλύπτουμε για άλλους. Η ψευδαίσθηση πως ξέρουμε αυτόν που κοιμάται δίπλα μας, αλλά τελικά δεν τον ξέρουμε∙ αυτοί που αγαπήσαμε δεν είναι εμείς.

Ένιωσα το βιβλίο βαθιά δικό μου όσο το διάβαζα κι ας είναι γραμμένο από την οπτική ενός άντρα κι όχι μιας γυναίκας, βυθίστηκα σε αυτή την αίσθηση της μοναξιάς δίπλα στους άλλους, αλλά και της συντροφιάς- ακατανόητα κάποτε- από αυτούς που δεν είναι κοντά μας παρά μόνον τυχαία για λίγες στιγμές. Και στη δύναμη της φαντασίας, που είναι αυτό που κάνει τελικά τον πρωταγωνιστή Βίκτορ να εδραιώνεται στην πραγματικότητα.

«Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», Χαβιέρ Μαρίας, μετ. Βιβή Φωτοπούλου, εκδ. Σέλας, 1997, σελ. 356

Υ.Γ. 1   Η πιο εκπληκτική σκηνή του βιβλίου είναι εκείνη που ο πρωταγωνιστής κάνει έρωτα με μια πόρνη, αλλά σε καμία φάση δεν είναι σίγουρος αν πρόκειται ή όχι για την πρώην γυναίκα του.

Υ.Γ. 2 Ναι, το ομολογώ το βιβλίο το πήρα στο παζάρι (4,00€). Κρίση.

Υ.Γ. 42 Τον Χαβιέρ Μαρίας τον γνώρισα από τον no14me, αλλά όπως εύστοχα παρατήρησε ο librofilo εκείνος τον διάβαζε πριν ακόμα γεννηθούμε εγώ ή ο no14me.