Πως να τακτοποιήσετε τη βιβλιοθήκη σας σε δέκα απλά βήματα

Δεν ξέρω αν θυμάστε τη χαρούμενη γκρίνια που είχα κάνει από αυτό εδώ το μπλογκ (είμαι ένα μικρό κατατρεγμένο Κατερινάκι που η κεντρική του βιβλιοθήκη είναι πολύ μικρή για να χωρέσει τα βιβλιαράκια του), αλλά με χαρά αναφέρω πως έπιασε εν μέρει. Εξηγούμαι, δεν έχουμε βρει ακόμα μια μεγάλη βιβλιοθήκη σε λογική τιμή που να ταιριάζει στον απέναντι τοίχο του σαλονιού, που θα έλυνε άμεσα το πρόβλημα- βάλαμε όμως ένα κομμάτι ακόμα στο δωμάτιο του μικρού.

Και τώρα ήρθε η ώρα της ανακατάταξης. Ξέρω πως δεν μου αρέσει να είναι τα βιβλία μου : αλφαβητικά κατά συγγραφέα (όπως στα βιβλιοπωλεία) ή αλφαβητικά κατά τίτλο. Αυτό το τελευταίο είναι σχεδόν ανέφικτο και συν τοις άλλοις δυσκολεύει πολύ το να βρεις θέση στο βιβλίο που έχεις μόλις διαβάσει. Οι τοποθετήσεις κατά χρώμα, ύψος, σχήμα είναι για τους διακοσμητές, προφανώς. Ξέρω πολλούς που ακολουθούν τη χρονολογική μέθοδο, ανάλογα με την ημερομηνία έκδοσης ( στην Ελλάδα αυτό είναι ένα θέμα- μετράει η ημερομηνία πρώτης έκδοσης του βιβλίου, της μετάφρασης, της επανέκδοσης; ) και άλλους που ακολουθούν την αυτοβιογραφική χρονολογική, γράφουν στην πρώτη σελίδα πότε πήραν το βιβλίο και τα τοποθετούν έτσι. Αγαπώ το χάος, αλλά όχι τόσο.

Κι έτσι μένουμε στην παλιά, εμπειρική δικιά μου. Ένας πρώτος χοντρικός διαχωρισμός κατά θέμα (Ποίηση, Φιλοσοφία, Θέατρο, Λογοτεχνία). Εύκολα πράγματα μιας και τα τρία πρώτα μαζί βία να πιάνουν ένα μεγάλο ράφι. Και μετά μπαίνουμε στα δύσκολα. Λογοτεχνία. Μπήκα κάποτε στον πειρασμό να χωρίσω τα βιβλία μου κατά λογοτεχνικό ρεύμα, αλλά γρήγορα ανακάλυψα πως αυτό είναι ανέφικτο. Οπότε μένει η λύση κατά χώρα. Ξεσκαρτάρουμε πρώτα τους Έλληνες. Τα εναπομείναντα μελό πάνε αποθήκη (βρήκα μια Ομηρόλη!), έπειτα ξεκινάμε χρονολογικά, γιατί θα ήτο περίεργο το Ίσλα Μπόα να βρεθεί δίπλα στο Λάθος και τα Χαστουκόψαρα παρέα με τον Κοσμά Πολίτη. Αυτό παρουσιάζει ένα πρόβλημα, ας πούμε με τα βιβλία του Βασιλικού, του Κουμανταρέα, του Μάτεσι που εκτείνονται σε ένα βάθος χρόνου. Δε χωρίζω βιβλία συγγραφέων, πηγαίνουν όλα μαζί, ανάλογα με το ένστικτό μου.

Και τώρα λατρεμένη ξένη λογοτεχνία. Αποφάσισα να «εξορίσω» την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη  καθώς και τη Ρωσία στο δωμάτιο του μικρού. Παρουσιάζονται προβλήματα, ο Προυστ καταλήγει επικίνδυνα κοντά με τον Πασκάλ Μπρυκνέρ, αλλά δεν βρίσκω τρόπο αντιμετώπισης. Στου σαλονιού θα παραμείνουν Βόρεια Αμερική και Αγγλία, Λατινική Αμερική και Ισπανία-Πορτογαλία- Ιταλία. Κι εδώ ο Όστερ καταλήγει μόνο ένα ράφι μακριά από την Βιρτζίνια Γουλφ, αλλά μοιάζει κάπως πιο ταιριαστό. Μόνο οι Λατίνοι με χαροποιούν, ο Μπόρχες κάνει παρέα στον Κορτάσαρ και τον Μπολάνιο, ο Σαραμάγκου βρίσκεται κοντά στον Βίλα- Μάτας. Ανακάλυψα πως έχω ακόμα το «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» και δεν μπορώ να αποφασίσω αν θα το εξορίσω στο υπόγειο ή θα το δώσω. Ψιλοντρέπομαι.    

Όπως καταλάβατε το σπίτι έμοιαζε σαν βομβαρδισμένο μια εβδομάδα τώρα και θα συνεχίζει να έχει στοίβες βιβλία κάτω για κανένα μήνα( με γρήγορους υπολογισμούς). Δεν αποφάσισα ακόμα να κρατώ αρχείο με τα βιβλία που έχω – έστω ένα excel. Η αποδελτίωση αυτή τη στιγμή θα μου φαινόταν βουνό, άσε που θα έδειχνε την ένδεια της βιβλιοθήκης μου. Κι ο Β. όταν είδε πόσα είναι τα αδιάβαστά μου με απείλησε με εμπάργκο στις παραγγελίες….