"Arab jazz", Karim Miské

Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο, με στυλ και φαντασία, μυθιστόρημα είναι το “Arab jazz” του Karim 

Miské. Πρόκειται για ένα περισσότερο κοινωνικό παρά της δράσης και της πλοκής αστυνομικό, στην καινούργια μόδα του whydunit, που εστιάζει στις συνθήκες και όχι στην εύρεση του δολοφόνου.

Στο Παρίσι, μια νεαρή γυναίκα δολοφονείται με ιδιαίτερα ειδεχθή τρόπο∙ την βρίσκουν κρεμασμένη να έχει πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία από μαχαιριές στα γεννητικά όργανα. Δίπλα της είναι στημένο ένα σκηνικό που παραπέμπει σε θρησκευτικό φανατισμό, ένα κομμάτι χοιρινό με ένα μπηγμένο μαχαίρι, στην λεκάνη της τουαλέτας οι 3 ορχιδέες της αποκεφαλισμένες συνθέτουν ένα τρίγωνο. Ο γείτονάς της, ο κάπως αλαφροίσκιωτος και βυθισμένος στην κατάθλιψη Αχμέντ, κινητοποιείται από τον φόνο της, οραματίζεται πως θα ήταν η ζωή του αν είχε ανταποκριθεί στον έρωτά της, αρχίζει να ψάχνει για απαντήσεις.

Την υπόθεση αναλαμβάνει ένα δίδυμο μορφωμένων μπάτσων, η Εβραία Ρασέλ και ο Βρετόνος Ζαν, άνθρωποι με διαφορετικές ευαισθησίες και νευρώσεις από τον μέσο αστυνομικό, που σύντομα πέφτουν σε ένα γαϊτανάκι θρησκευτικού μίσους, ανάμεσα σε σαλαφιστές, ορθόδοξους Εβραίους, Μάρτυρες του Ιαχωβά και διακινητές ναρκωτικών.

Το μυθιστόρημα αποτελεί περισσότερο έναν καμβά της πολυπολιτισμικότητας του Παρισιού, της έκρηξης μιας θρησκευτικότητας- παράλογης σε όλες τις ακραίες εκφάνσεις της- της κρίσης μοναξιάς του μέσου ανθρώπου που δεν μπορεί να αφεθεί να αγαπήσει. Όλα τα προβλήματα της μεγαλούπολης θίγονται με κάποιο τρόπο, η ανεργία, η αίσθηση της αδικίας ανάμεσα στις διαφορετικές φυλές, η ανάγκη να ανήκεις κάπου, η κατάθλιψη και η ψυχική νόσος, η θρησκεία σαν αποκούμπι των διαφορετικών, η εγκληματικότητα που γίνεται συνήθεια. 

Το κείμενο έχει πολλά θετικά στοιχεία, αν και του λείπει η πλοκή ενός πραγματικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Δίνει με όλες τις αισθήσεις το Παρίσι, γεύση, μυρωδιά, μουσικές, θρησκείες. Αλλά θα ήταν ψέμα να πω πως με γοήτευσε υπερβολικά. Το παρακολούθησα με πολύ καλή διάθεση όμως δεν κατάφερε να με χώσει στην νουάρ αύρα του- κάποια στιγμή χάθηκε το ενδιαφέρον μου για την πλοκή και η κοινωνική ανάλυση δεν ήταν αρκετή για να με κρατήσει. Δεν θα έβαζα αρνητικό πρόσημο στην ανάγνωση, κάθε άλλο. Ίσως μόνο θα έπρεπε να σχολιάσω πως μιας και δεν είμαι μεγάλη φαν των νέου τύπου αστυνομικών, δεν κατάφερε να με πείσει να γίνω.  

  

«Arab jazz», Καρίμ Μισκέ, μετ. Αγγελική Τσέλιου, εκδ. Πόλις, 2013, σελ. 340.

Υ.Γ. 42 Δυο τρία ορθογραφικά και κάποιες αβλεψίες πολύ με ξένισαν. Κατά τα άλλα μιλάμε για μια πολύ όμορφη έκδοση όπως είναι συνήθως αυτές των εκδ. Πόλις.