"Οι αριθμοί", Αριστείδης Αντονάς

Βιβλίο εντυπωσιακό, «Οι αριθμοί» του Αριστείδη Αντονά, με γραφή πυκνή και γεμάτη αλήθειες, ιστορίες που βγαίνουν θαρρείς από ένα ολωσδιόλου δικό του σύμπαν και συναντούν τις εμμονές του. Πέντε κείμενα που φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους κι όμως έχουν. Και αν και σπανίως συνηθίζω να τσιτάρω οπισθόφυλλα, ετούτο εδώ, μέρος του 5ου και τελευταίου κειμένου που συνοψίζει και εξυψώνει τα άλλα 4, θα το αντιγράψω. :

"Η ιδέα που έχω για την αρίθμηση φτιάχνεται ως εξής: προσθέτω μονάδες στον ίδιο χώρο. Η αρίθμηση δηλαδή οργανώνεται με την εικόνα ενός δωματίου στο οποίο εισέρχονται σταδιακά, ένα ένα, διαφορετικά πρόσωπα. Το δωμάτιο αυτό, που σχηματίζεται στο μυαλό μου την ώρα που επιχειρώ να μιλήσω για τους "Αριθμούς", είναι ίσως ο εργαστηριακός χώρος όπου σχεδίασα κάποιο πείραμα. Η αρίθμηση προχωρά ενώ ο μοναχικός ήρωας δοκιμάζεται στη συνύπαρξή του με άλλους ανθρώπους: συναντά τον θεό και εαυτό του στο πρώτο βιβλίο, τον αδελφό του στο δεύτερο, δύο όμοιους αδελφούς στο τρίτο, δύο " άλλους" μαζί με την γυναίκα που ερωτεύεται στο τέταρτο. Εγώ (ο ήρωας) συνειδητοποιούμαι ως μονάδα, οργανώνομαι ως αριθμός: ΕΝΑ. Με ενδιαφέρει η αρίθμηση ως επερώτηση για την μονάδα, ως διχασμός, ως συμμετοχή στην τριάδα, ως σχέση με την τέταρτη εισαγόμενη μορφή."

Στο πρώτο αφήγημα ένας άντρας έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του όταν εγκλωβίζεται σε μια περιοχή, χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να μπορεί να πει το πώς. Στο δεύτερο, ένας άνθρωπος βρίσκει τον χαμένο του αδελφό, το άλλο του μισό, μια νύχτα τυχαία σε ένα δάσος που έχει χαθεί και συμπληρώνεται έτσι το παζλ της ζωής του. Στο τρίτο, μια παράξενη οικογενειακή παράδοση φέρνει αντιμέτωπους από γενιά σε γενιά πανομοιότυπους τριδύμους. Μόνον ένας θα επιβιώσει κάθε φορά. Στο τέταρτο ο μοναχικός φαροφύλακας γνωρίζει την γυναίκα που ερωτεύεται κι άλλους δύο. Και στο πέμπτο κείμενο, ο συγγραφέας- αφηγητής βγαίνει από τον εαυτό του, για να γίνει αναγνώστης, να αναμετρηθεί με αυτό που έγραψε και να καταλήξει κι αυτός μυθιστορηματικός ήρωας.

Ο Αριστείδης Αντονάς έχει το χάρισμα το στριφνό και ανοίκειο να το κάνει μυστηριώδες και προσιτό. Χάρηκα τις "λοξές" ιστορίες του που έχουν κάτι από Πόου και μια ιδέα από Μπόρχες, την φανερή ικανότητά του να περνά τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις στο κείμενο. Και σίγουρα θα ψάξω και τα υπόλοιπα βιβλία του στο μέλλον.

"Οι αριθμοί", Αριστείδης Αντονάς, εκδ. Άγρα, 2008, σελ.303