Δίχως έλεος

Έμαθα να φοβάμαι

Έμαθα, να είμαι

Την φωνή μου να στραγγίζω

να τσιρίζει δίχως έλεος

Άλλοι τα έχουν όλα αφημένα στο πιάτο

Εγώ πάντοτε πάχαινα πολύ

Από τον κύκλο δεν φεύγεις ποτέ

Τότε τα παιδιά

Τώρα οι άντρες

Δίχως έλεος κυλιέμαι στις λάσπες του τίποτα

Δίχως έλεος δεν είμαι αυτή

που κάποτε φαντάστηκα

Κάποτε δεν ήσουν καν σέξι

μου είπες

Εγώ σε έκανα

Φύτρωσα

Όπως φυτρώνουν συνήθως∙

από κάποιο σπόρι

Από τα σπόρια μου

Γεννιέμαι

Κι όταν πέσω να πεθάνω

Θα είναι από βαθιά γεράματα.