Το καινούργιο βιβλίο του Διονύση Μαρίνου «Ουρανός κάτω» είναι και δεν είναι για την κρίση. Αφορά βεβαίως έναν άνθρωπο που ξαφνικά συνειδητοποιεί την θέση του μέσα στο σύστημα και θέλει να αλλάξει ή να βρει αυτό που είναι. Μιλά για χρήμα και εξουσία και την πόλη όπως είναι. Όμως αμιγώς στην «λογοτεχνία της κρίσης» δεν ανήκει.
Τούτο το βιβλίο είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα του Μαρίνου, τόσο ως προς τον χειρισμό της γλώσσας όσο και του θέματος. Η γλώσσα του γίνεται λυρική, οι περιγραφές κάποιες ώρες ολισθαίνουν προς την ποίηση. Κι ο κεντρικός του χαρακτήρας, ο Ιωσήφ Σαρογιάν, μοιάζει λες βγαλμένος από αρχαία τραγωδία.
Ο Ιωσήφ είναι στέλεχος του «Οφθαλμού» μιας από αυτές τις εταιρίες που πατά επί πτωμάτων. Είναι παντρεμένος με μια γυναίκα που αγαπάει, έχει δυο παιδιά που τα βλέπει ελάχιστα. Ενώ ξεκίνησε από τα χαμηλά, αγόρασε σπίτι με κήπους και πισίνες στα Βόρεια προάστια, κι αφήνει στην γυναίκα του την χρυσή του κάρτα για να αγοράσει πράγματα και να εξιλεωθεί που γύρισε πάλι μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι.
Όλα αλλάζουν όταν σε ένα τρομοκρατικό χτύπημα στην εταιρία, γλιτώνει σαν από θαύμα. Μέσα στους καπνούς, τον πανικό, τα αίματα, χάνει την λαλιά του, δεν μπορεί να πει στην γυναίκα του πως είναι καλά, δεν γυρίζει σπίτι, περιπλανιέται στην πόλη, καταλήγει σε ένα μπορντέλο, θυμάται όλα εκείνα που δεν ήθελε να θυμηθεί. Κατανοεί την εμμονή του με τα παράθυρα.
Κρυμμένα μυστικά, της δουλειάς, της μητέρας και του πατέρα του, της τωρινής του οικογένειας αναδύονται, κι ο Σαρογιάν είναι ανίκανος να τα διαχειριστεί, ψάχνει να βρει αυτό που είναι, δεν ανήκει πλέον πουθενά. Θα προσπαθήσει να απαγκιστρωθεί από τον «Οφθαλμό», αλλά αυτό δεν θα είναι και τόσο εύκολο. Ο παντοδύναμος Ησίοδος Γκρας δεν θα τον αφήσει να φύγει έτσι.
Ένα μυθιστόρημα ταυτότητας είναι αυτό, μια προσπάθεια του Μαρίνου να ακροβατήσει ανάμεσα στην ποίηση και την λογοτεχνία, να μιλήσει για θέματα δύσκολα, όπως το σύστημα και η διαφθορά του, η αστειότητα της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, η εξουσία, αλλά και πιο εσωτερικά, όπως η οικογένεια, το «φαίνεσθαι», η παραίτηση σε μια ζωή εντελώς συμβατική, η αυτοκτονία.
Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, μια ιστορία σημερινή που προσπαθεί να αποτυπώσει την εποχή μας κι όλα τα ανείπωτα μέσα μας. Από όλα όσα περιγράφονται, το πιο αυθεντικό κομμάτι είναι το πώς περιγράφεται η σχέση του ήρωα με τον πατέρα του, κάτι που συχνά είναι ένα θέμα που δεν τολμούν να θίξουν οι άντρες συγγραφείς.
"Ουρανός κάτω", Διονύσης Μαρίνος, εκδ. Πάπυρος, 2014, σελ.334
Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του Διονύση Μαρίνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύντομα θα είναι στα χέρια μου και η κριτική σου με ενθουσίασε !
Καλημέρα! :))
Εύχομαι να σου αρέσει.
ΔιαγραφήΑπογοητεύτηκα. Μα πώς γίνεται μια αναγνώστρια όπως εσύ, όχι μόνο να μην το παράτησε, αλλά και να το εκθείασε; Δεν γίνεται να τα έχουμε καλά με όλους Κατερινιώ μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή