«Άρση απαγορευτικού», Μάρκος Κρητικός

Αστυνομικό μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται το βιβλίο του Μάρκου Κρητικού «Άρση απαγορευτικού», αν κι εγώ θα έλεγα πως η αστυνομική πλοκή είναι προσχηματική και το πραγματικό θέμα του βιβλίου είναι η υπαρξιακή αγωνία, η αναζήτηση της ταυτότητας ενός ανθρώπου πολύ κοντινού μας, που μοιάζει με μας, που σιχαίνεται την δουλειά και την πεθερά του όπως ο μέσος άντρας, που θα θελε να ξενοπηδήξει όπως κάθε παντρεμένος, αλλά να μην του πηδήξουν και την γυναίκα, όπως κάθε παντρεμένος. 

Ο Μάρκος είναι τραπεζικός υπάλληλος, παντρεμένος με την Μάρθα, χωρίς παιδιά. Όταν του προτείνουν να βγει σε διαθεσιμότητα το κάνει, με τα μισά λεφτά, και πείθει την γυναίκα του να μετακομίσουν στην Τήνο. Την πρώτη του μέρα στο νησί θα είναι αυτόπτης μάρτυρας μιας ληστείας μετά φόνου. Κι όσο αυτός θα τραβιέται να λύσει όλα όσα των ζορίζουν, να καταλάβει γιατί μια μπάνικη γκόμενα του την πέφτει και του κάθεται, και τι θέλει γενικά στη ζωή, το μυστήριο λύνεται σχεδόν ως δια μαγείας μπροστά του. 

Η αγία ελληνική οικογένεια έχει την τιμητική της. Η σχέση του Μάρκου με την γυναίκα του- την ψιλοβαριέται πια αλλά την θέλει ακόμα- και κυρίως την πεθερά του, είναι σε στιγμές τραγική κι άλλες εξόχως κωμική, στα όρια της καρικατούρας. Ο Μάρκος δεν αποκτά βάθος, όπως δεν θα αποκτούσε κανένας 45άρης που σκέφτεται την ζωή του, το πουλί του και το πού θα πιεί μπίρες το βράδυ. 

Ο ίδιος ο συγγραφέας, που κατάγεται από την Τήνο, είναι 45άρης και τραπεζικός, όπως ο ήρωας του, μάλλον θα πρέπει να ψάξει τι τον ωθεί να σκηνοθετεί συνέχεια τον εαυτό του. 

Πέρα από την πλάκα, η «Άρση απαγορευτικού» είναι ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα, με το οποίο μπορείς να ταυτιστείς, για έναν ήρωα μέσα στην κρίση και την Κρίση. Κι αν η αστυνομική πλοκή δεν είναι πια και κανένας αξεδιάλυτος γρίφος, ε, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, η απόλαυση της ανάγνωσης παραμένει ατόφια.

«Άρση απαγορευτικού», Μάρκος Κρητικός, εκδ. Νεφέλη, 2014, σελ. 189