Βιβλίο εξαιρετικά ευκολοδιάβαστο είναι «Οι ψαράδες» του Chigozie Obioma. Μυθιστόρημα μαθητείας, γραμμένο από έναν νεαρότατο Νιγηριανό που έχει ζήσει στη Νιγηρία, την Κύπρο, την Τουρκία και τις Η.Π.Α. και είναι γνήσιο τέκνο των εργαστηρίων δημιουργικής γραφής. Έχει όλα τα καλά και όλα τα κακά που αυτό συνεπάγεται.
Η ιστορία ακολουθεί μια μεσοαστική οικογένεια στην Νιγηρία. Ο πατέρας, που αντίθετα με την κρατική προτροπή για έλεγχο των γεννήσεων έχει κάνει 6 παιδιά, είναι ένας άνθρωπος περήφανος για την οικογένειά του- οι γιοί του θα γίνουν γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κ.ο.κ., διατείνεται. Όταν του δίνεται η ευκαιρία να πάρει προαγωγή, θα τους αφήσει, θα μετακομίσει σε πόλη μακρινή και οι 4 μεγαλύτεροι του γιοι θα μείνουν ανεξέλεγκτοι. Ο Ικένα, ο Μπότζα, ο Ομπέμπε και ο Μπέν, ηλικίας από 15 ως 9, πηγαίνουν σχεδόν παντού μαζί. Μαζί θα κάνουν και την αταξία να αρχίσουν να ψαρεύουν στον βρώμικο και επικίνδυνο ποταμό. Εκεί θα συναντήσουν τον Αμπούλου, τον τρελό της πόλης, επιδειξία,νεκρόφιλο, βρωμερό προφήτη, που θα τους πει πως ο Ικένα θα σκοτωθεί από τα αδέλφια του.
Αυτό το συναπάντημα θα ορίσει την μοίρα της οικογένειας. Ο Ικένα θα αρχίσει να απομακρύνεται και να έχει βαθιά αντιπαλότητα με τον Μπότζα, η μητέρα, με ένα βρέφος κοριτσάκι στο βυζί, δουλειά και πέντε αγόρια, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί, τα πράγματα θα πάρουν τραγική τροπή. Σχεδόν με την δομή της αρχαίας τραγωδίας, ο Ομπιόμα θα κορυφώσει αργά και βασανιστικά το δράμα, ως την λύση του.
Πολύ ενδιαφέρον έχει η αφηγηματική φωνή. Αφηγητής είναι ο Μπεν, ενήλικος πια, όμως στα flash back, που είναι πολλά, αφηγητής είναι ο Μπεν-παιδί. Επίσης, η ανάμιξη των διαλέκτων της Νιγηρίας με τα Αγγλικά είναι ένα επιπλέον καρύκευμα εντοπιότητας. Ο συγγραφέας δεν ασχολείται με τα πολιτικά παρά μόνο ακροθιγώς, όμως δίνει με μεγάλη σαφήνεια την εικόνα της Νιγηρίας την δεκαετία του 1990, ίδια και διαφορετική από αυτή του Δυτικού κόσμου.
Είναι της μόδας τα μυθιστορήματα Αφρικανών, κι είναι της μόδας τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής. Το βιβλίο του Ομπιόμα έχει αρετές, δεν παύει όμως να αφήνει την αίσθηση του κατασκευάσματος- σα να του ζήτησαν να γράψει για την εξωτική πατρίδα του, που είναι άγνωστη στον υπόλοιπο κόσμο, σαν να βασίστηκε πολύ στην κλασική δομή του αρχαίου δράματος. Κάποιες λεπτομέρειες θα μπορούσαν να λείπουν, κάποιες στιγμές τραβάνε σε τέτοιο μάκρος που αναρωτιέσαι το γιατί. Από την άλλη, είναι το βιβλίο ενός τριαντάχρονου. Ποιος άλλος σε αυτήν την ηλικία μπορεί να γράψει έτσι; Λίγοι. Ο χρόνος μόνον θα δείξει, αν οι συγγραφείς που εκκινούν έτσι, κι έχουν ταλέντο, θα μπορέσουν κάποια στιγμή να αποτινάξουν από πάνω τους, τα πρέπει, και την μανιέρα, και αποδομώντας αυτό που τόσο καλά ξέρουν, να μετατρέψουν την τεχνική σε τέχνη.
"Οι ψαράδες", Chigozie Obioma, μετ. Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Μεταίχμιο, 2015, σελ. 373
Το διάβασα με ευχάριστης όταν είδα κριτικές του συγγραφέα που τον παρομοίασαν σαν τον συνεχιστή του Achebe. Το βιβλίο ήταν καλογραμμένο με απλοϊκή ιστορία και πλοκή. Στο γράψιμο του όμως είδα ψήγματαΤο διάβασα με ευχάριστης όταν είδα κριτικές του συγγραφέα που τον παρομοίασαν σαν τον συνεχιστή του Achebe. Το βιβλίο ήταν καλογραμμένο με απλοϊκή ιστορία και πλοκή. Στο γράψιμο του όμως είδα ψήγματα
ΑπάντησηΔιαγραφή...ψήγματα πολλά υποσχόμενης γραφής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κινητό δεν με άφησε να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.