«Η κρυφή πόρτα», Αλέξης Πανσέληνος

Είναι μερικά βιβλία που σε κάνουν να αναζητήσεις μέσα σου τα συστατικά μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας, να τα απαριθμήσεις στον εαυτό σου για να βεβαιωθείς πως αυτό που διάβασες, μέσα στην απλότητα και την σαφήνεια του, ήταν καλή λογοτεχνία. Έτσι και με την «Κρυφή πόρτα» του Αλέξη Πανσέληνου. Το κείμενο βασίζεται σε μια μάλλον τετριμμένη πλοκή με ένα ωραίο εύρημα, ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ολοκληρωμένος, τα πάντα έχουν σκοπό να οδηγήσουν στην λύση, μια λύση όμως που έρχεται υπόκωφα σχεδόν, εκεί που δεν την περιμένεις. 

Ο Ευγένιος είναι ένας συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος στα εξήντα του, που χώρισε πρόσφατα σχετικά από την γυναίκα του και μένει μόνος στο μεγάλο διαμέρισμα που ανήκε κάποτε στην μάνα του, προσπαθώντας να βιοποριστεί με την μικρή σύνταξή του και ό,τι βγάζει από την λογοτεχνική μετάφραση. Όταν τα οικονομικά του φτάνουν πια στον πάτο, αποφασίζει να νοικιάσει το μισό του διαμέρισμα. Το διαμέρισμα κάποτε ήταν δυο σπίτια, που ενώθηκαν με μία πόρτα. Ο Ευγένιος συμφωνεί με την όμορφη νοικάρισσα του, Μαρία Καϊμάκη, πως θα κρατούν αυτήν την πόρτα πάντοτε κλειστή, θα βάλουν μάλιστα ο καθένας από ένα βαρύ έπιπλο στην κάθε μεριά του τοίχου. 

Τελικά κανένας από τους δύο δεν τηρεί την συμφωνία, ο Ευγένιος αρχίζει να υποψιάζεται από την ροή αντρών στο διαμέρισμα της Μαρίας πως δεν είναι «σχεδιάστρια ιστοσελίδων» και ο πόθος του για κείνην φουντώνει. Ο Ευγένιος ήταν πάντα ένας άνθρωπος που απέφευγε τις συγκρούσεις και τις εντάσεις, είχε εξάλλου ελάχιστους φίλους, και έτσι το πάθος του για την νεαρή Μαρία τον βρίσκει απροετοίμαστο. Πόσο μάλλον που το κορίτσι δείχνει να ανταποκρίνεται. 

Ένα μυθιστόρημα αναζήτησης ταυτότητας, σε μια ηλικία μετά την μέση, είναι η «Κρυφή πόρτα». Με φόντο την κρίση, το λογοτεχνικό σινάφι και την Αθήνα που φλέγεται και αλλάζει πολιτική πορεία. Ένα κείμενο για τον ερωτικό πόθο αλλά και το παρελθόν που μπορεί αν αφήσεις την κερκόπορτα ανοιχτή να έρθει να σε στοιχειώσει. 

Δίχως φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, ο Αλέξης Πανσέληνος στήνει στις λίγες αυτές σελίδες μια αξιανάγνωστη ιστορία. Ο ήρωας είναι οικείος και ταυτόχρονα μακρινός, ένας άνθρωπος που ψάχνει να βρει πώς και από τι να προσδιοριστεί. Ο συμβολισμός της κρυφής πόρτας που αφήνει κανείς ανοιχτή για να μπει το άγνωστο στην ζωή του, εξαιρετικά κομψός και υπαινικτικός. Και με αυτόν τον τρόπο, ένας καταξιωμένος συγγραφέας μας αποδεικνύει πώς μπορεί με πολύ βασικά δομικά υλικά να χτιστεί ένα αρτιότατο βιβλίο. 

«Η κρυφή πόρτα», Αλέξης Πανσέληνος, εκδ. Μεταίχμιο, 2016, σελ.178