Η Σάρα Γουότερς μου θυμίζει Ντίκενς. Και στο πρώτο βιβλίο που διάβασα “The paying guests” αλλά και σε αυτό το “Little stranger”, η Γουότερς μοιάζει να αφηγείται με μια ποιότητα άλλης εποχής. Μου θυμίζει βέβαια και Μπροντέ, αλλά για αυτό φταίει το φόντο· της αρέσουν τα μεγάλα βικτωριανά ξεπεσμένα σπίτια, με τους ήχους και τις σιωπές τους, τα παλιά τους μεγαλεία και τα νέα του ξεφλουδίσματα.
Στον «Ανήλικο επισκέπτη» ένα τέτοιο σπίτι είναι ο πρωταγωνιστής. Οι άνθρωποι ακροπατούν δίπλα του, χάνουν την ζωή τους και τα λογικά τους για αυτό, θυσιάζονται για το κάποτε, δεν μπορούν να ζήσουν στο τώρα. Η οικογένεια Ayres, κάποτε οι άρχοντες του χωριού, ζουν σε ένα υποστατικό το Hundreds, που καταρρέει. Η μητέρα προσπαθεί να ισορροπήσει στην νέα εποχή, ο γιος Rod έχει γυρίσει από τον πόλεμο καμένος και ανάπηρος από το ένα πόδι, ενώ η κόρη Caroline θεωρείται στα 27 της ήδη γεροντοκόρη. Το σπίτι που άλλοτε έσφυζε από υπηρέτες τώρα προσπαθούν να το συνεφέρουν μόνον μια νεαρή υπηρετριούλα και μια γυναίκα που έρχεται για λίγες ώρες, τα παιδιά της οικογένειας βουλιάζουν στα χρέη όσο αρμέγουν αγελάδες και τρίβουν πατώματα οι ίδιοι.
Σε αυτή την κατάσταση παρακμής τους βρίσκει ο δόκτωρ Faraday,ένας πενηντάρης ανύπαντρος γιατρός, γιος μιας πρώην παραδουλεύτρας τους, που γίνεται σιγά σιγά φίλος της οικογένειας και βλέπει το σπίτι, σαν ζωντανός οργανισμός, να ξυπνά και να καταβροχθίζει τα μέλη της χωρίς αιδώ.
Ένα βιβλίο για ματαιωμένες ζωές, για όνειρα και προσδοκίες που καταρρέουν, για έρωτες που λιμοκτονούν από πάθος, είναι αυτό. Δεν είναι βιβλίο φαντασμάτων, ούτε τρόμου και αν το πάρετε για τέτοιο θα απογοητευτείτε σφόδρα. Ναι, η πλοκή από την μέση και μετά γίνεται κλειστοφοβική και το μεταφυσικό στοιχείο κάνει την εμφάνισή του, αλλά αυτό είναι μια δευτερεύουσα λεπτομέρεια για να κρατηθεί το ενδιαφέρον.
Το πραγματικό ταλέντο της Γουότερς είναι η ψυχογράφηση των χαρακτήρων, το βάθος που δίνει στους ήρωες, ο υποβόσκων ερωτισμός. Το ταλέντο της είναι αυτά που δεν λέγονται. Της αρέσουν οι μεγάλες σκηνές, οι λεπτομερείς περιγραφές, οι διάλογοι. Όλα κρύβονται στα ανείπωτα. Κι όποιος μπορέσει να το αφουγκραστεί, θα απολαύσει αληθινή λογοτεχνία. Γιατί αυτό είναι η Γουότερς, μια μεγάλη παραμυθού, μια εξαιρετική αφηγήτρια νέας κοπής, που πατάει στο παλιό, για να φτιάξει το καινούριο και να μιλήσει για το τώρα.
Κατερίνα Μαλακατέ
«The little stranger”, Sarah Waters, ed.virago, 2009, pg.501
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου