Ομολογώ, όταν πρόκειται για τον Φίλιπ Ντικ δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική, έχω οξύτατη έξη από την γραφή του, δεν μπορώ να διαβάσω κανένα από τα βιβλία του χωρίς να θαυμάσω τη φαντασία και την ικανότητά του να στήνει πολλαπλούς κόσμους και αντικατοπτρισμούς της πραγματικότητας, χωρίς πουθενά να κουράζει ή να μπερδεύει τον αναγνώστη. Καλά, ίσως μόνο στο Valis, όπου o εθισμός του από τις αμφεταμίνες, τη θρησκεία και τα αντικαταθλιπτικά είχε φτάσει πια σε δυσθεώρατα ύψη. Εδώ όμως, στα «Τρία Στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς» είναι πραγματικά εντυπωσιακός.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο μακρινό 2016, η γη βρίσκεται σε κατάσταση ακραίας υπερθέρμανσης, τόσο που κινδυνεύεις να γίνεις ψητός βγαίνοντας έξω. Πάντως εκεί είναι πολύ καλύτερα από το να σε επιστρατεύσουν να πας άποικος στη Σελήνη ή στον Άρη, όπου η ζωή είναι φρικτή, μέσα σε τρώγλες. Το μόνο που σώζει τους αποίκους είναι το Καν-ντι, ένα ναρκωτικό που δουλεύει μαζί με μια μακέτα και μια κούκλα, την Πέρκι Πατ, δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση για λίγες ώρες, πως ζουν ακόμα στη γη και πάνε για shopping.
Ο απόλυτος κυριάρχος της αγοράς Καν-ντι είναι ο κατασκευαστής της μακέτας της Πέρκι Πατ, ο Λιο Μπουλέρο, και κοντά του μεσουρανεί το δεξί του χέρι, ο Μπάρνι Μάγιερσον, που έχει την ικανότητα της πρόγνωσης, μπορεί να δει δηλαδή τα γεγονότα πριν συμβούν. Ο Λίο ακολουθεί θεραπείες Ε, Εξέλιξης, για να μετατραπεί σε ένα καινούργιο ανθρώπινο είδος που θα αντέχει στη ζέστη και θα έχει εξαιρετικές ικανότητες.
Όλα πάνε καλά, ως να εμφανιστεί ξανά στο ηλιακό σύστημα ο Πάλμερ Έλντριτς, ανταγωνιστής του Λίο, που φέρνει ένα νέο, διαφορετικό ναρκωτικό, το Τσου-Ζέντ. Και τότε αρχίζει το πανηγύρι: παράλληλες πραγματικότητες, προβολές στο παρόν, το παρελθόν, το μέλλον. Στο κόλπο μπαίνει κι ο Θεός, ένας θεός με ατσάλινα δόντια, στραβό σαγόνι, τεχνητό χέρι και τεχνητά μάτια χωρίς κόρες.
Ο Φίλιπ Ντικ είναι μάγος της αφήγησης. Καταφέρνει να σε βάλει στο σύμπαν του, να μην αφήσει τίποτα ξεκρέμαστο, ενώ ταυτόχρονα λέει σημαντικές ιστορίες- πραγματεύεται τον χρόνο, τον τόπο, τους ανθρώπους και φυσικά τον θεό. Οι δυνατότητές του είναι μοναδικές, τα βιβλία του τα καταβροχθίζεις κυριολεκτικά, δεν βλέπεις την ώρα να γυρίσεις σπίτι για να συνεχίσεις το διάβασμα. Για καλή μου τύχη, ήταν τόσο πολυγραφότατος που ήταν καν εγώ δεν τον έχω εξαντλήσει ακόμα.
"Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς", Φίλιπ Κ. Ντικ, μετ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. Κέδρος, 2016 (1964), σελ. 291
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου