Σελίδες

31/3/09

Τα βιβλία δεν είναι ζωή

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δε χωρίζονται σε διαβάζοντες και μη. Ακόμα κι ανάμεσα σε αυτούς που διαβάζουν, οι διαφορές ανάλογα με το είδος δεν μπορούν να τους κατηγοριοποιήσουν . Δεν θέλω να μπω σε στενούς κύκλους ατόμων που βαυκαλίζονται πως κάνουν κάτι σημαντικό, απλά γιατί έχουν στην πλάτη τους κάποια βιβλία.
Η ανακούφιση της ανάγνωσης ή της γραφής αφορά μια ανάγκη σχεδόν σωματική και αυτό δε σε κάνει ανώτερο, καλύτερο ή χειρότερο. Δεν καταλαβαίνω την έπαρση, το λόγο της οίησης. Δε μπορώ να με ξεχωρίσω γιατί διαβάζω. Το κάνω γιατί αυτό είμαι, έτσι αγαπώ να περνώ το χρόνο μου. 'Η στο κάτω κάτω γιατί έτσι έκανε ο πατέρας μου και έμαθα δια του μιμητισμού.
Τα βιβλία δεν είναι συντροφιά. Τα βιβλία δεν είναι ζωή. Όμως μοιάζουν και με ζωή και με παρέα, μπορείς να μπερδευτείς, να νομίσεις πως μπορούν να σε σώσουν. Από τί και από ποιόν εξαρτάται από τα βάσανα του καθενός. Δεν είναι ο δρόμος, ούτε καν η ταμπέλα στο δρόμο, είναι ο τυχαίος περαστικός που τον ρωτάς και σου δείχνει μια κατεύθυνση, αλλά ούτε αυτός ούτε κι εσύ είστε σίγουροι για την ακρίβεια των οδηγιών.
Αγαπώ το χαρτομάνι, στοιβαγμένο γύρω μου, τακτοποιημένο σε φακέλους, τυπωμένο, χειρόγραφο. Δεν μπορώ να διαβάσω πολλά στην οθόνη του υπολογιστή. Ελπίζω να μην αναγκαστώ κάποτε να μάθω. Αλλά αυτό είναι δεν είναι ο μόνος σκοπός μου στη ζωή, ούτε ο τελικός προορισμός. Είναι μονάχα μέρος του ταξιδιού

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος26/9/11, 9:38 μ.μ.

    Ενδιαφέρον το κείμενό σας.
    Ενδιαφέρουσες και οι σκέψεις σας.
    Μου αρέσει ο τρόπος που εκφράσατε την αγάπη σας για τα βιβλία.
    Ίσως γιατί ταυτίζομαι σε πολλά μαζί σας...

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι, φοβάμαι κάποιες φορές πως σε κάποιον χωρίς ανάλογο αναγνωστικό ενδιαφέρον ίσως φαίνομαι κάπως γραφική. Άλλα τον τελευταίο καιρό συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει πέντε βιβλία παραπάνω είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν ακόμα κι από μικρά κειμενάκια σαν κι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή