Σελίδες

26/6/09

Το βιβλίο της ανησυχίας




Η περίπτωση του Φερνάντο Πεσσόα είναι ιδιάζουσα. Ο συγγραφέας και ποιητής που επινόησε για τον εαυτό του τόσα πρόσωπα, τόσους ετερώνυμους, που δεν κατάφερε εν ζωή να τυπώσει παρά ελάχιστα πράγματα από το έργο του, που όμως ακόμα και τώρα που τον ανακαλύπτουμε τόσα χρόνια μετά δείχνει να βοήθησε τη λογοτεχνία του εικοστού αιώνα να πάει μπροστά, έγραψε μονάχα ένα πεζό κείμενο. Για την ακρίβεια το βιβλίο υπογράφει ο ημι-ετερώνυμος του Μπερνάντο Σοάρες, κι ο Πεσσόα το έγραφε σχεδόν όλη του τη ζωή.

Το βιβλίο της ανησυχίας είναι κάτι ανάμεσα σε ημερολόγιο και αυτοβιογραφία, αλλά δεν είναι αυτό και δεν είναι ούτε το άλλο. Είναι πάντως ένα έργο που επηρεάζει βαθιά, που δε σε κάνει στιγμή να αναρωτιέσαι «εγώ γιατί το διαβάζω αυτό τώρα;»

Ο Μπερνάντο Σοάρες λέγεται πως είναι αυτός από τους ετερώνυμους του Πεσσόα που είναι πιο κοντά στην πραγματική του φύση. Αυτό δεν το ξέρω. Μπορώ όμως να σας πω στοιχεία από την ψευτοβιογραφία του και να αποφασίσετε μόνοι. Είναι ένας άντρας γύρω στα τριάντα, βοηθός λογιστή, μένει μόνος και στον ελεύθερο χρόνο του γράφει το ημερολόγιο του, και αποφασίζει να το εμπιστευτεί στον Πεσσόα. Είναι συνάμα ο ήρωας, ο αφηγητής και ο συγγραφέας του βιβλίου. Επίσης είναι ανύπαρκτος. Και γράφει ένα βιβλίο τόσο εκπληκτικό που αν το διαβάσεις αλλάζει όχι μόνο την πρόσκαιρη διάθεσή σου, μα και τον τρόπο που σκέφτεσαι τα πράγματα.

11 σχόλια:

  1. Κατερίνα, πέρνα αν θέλεις απ΄το blog μου να αφήσεις μιά κρίση σου για κάτι που γράφω τώρα. Θεωρώ την κρίση του οξυμένη στην ανάγνωση και θα με βοηθούσες...

    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το βιβλίο της ανησυχίας είναι για μένα ένα ανάγνωσμα εν προόδω. Το διαβάζω αργά αργά εδώ κι ένα χρόνο που επέστρεψα από ένα ταξίδι στη Λισαβώνα. Για μένα είναι αποκάλυψη! Κι όπως μπορείς να δεις και στο μπλογκ μου με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ.... Κι εγώ το διάβαζα μαζί με άλλα και υποψιάζομαι πως θα το ξαναδιαβάζω στο μέλλον έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. παρότι διαβάζω κι εγώ, τον Πεσσόα δεν τον είχα προσεγγίσει, πρώτα μια φίλη μου τον ανέφερε, τώρα διαβάζω από σένα... με ερέθισες, θα τον αναζητήσω... να σαι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αξίζει τον κόπο, δεν θα απογοητευτείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος10/8/09, 5:20 μ.μ.

    Είναι ίσως ένα απο τα 5 καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Κάπως έτσι θα έγραφε ο Καβάφης αν ασχολούνταν με την πρόζα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γεια σου Κατερίνα, πέτυχα τυχαία αυτό το blog ενώ
    απλά έψαχνα στο google για τον Pessoa..
    είμαι ακόμα στο ανάγνωσμα του βιβλίου & έχω πραγματικά ενθουσιαστεί για τον τρόπο που γράφει τις δικές του ιδέες...
    Πραγματικά βρήκα πολύ ενδιαφέρων το blog σου μου δίνεις ιδέες για τα μελλοντικά βιβλία που θα διαβάσω.
    Cheers!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαίρομαι που σου άρεσε το blog. Θα τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος30/7/10, 9:22 μ.μ.

    Διαβάζοντας το βιβλίο της ανησυχίας αισθάνομαι ολοένα ότι ο Πεσσόα είναι το alter ego μου. Εκφράζει με καθαρότητα και αμεσότητα βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα που πολλές φορές δύσκολα αποτυπώνονται με λέξεις. Η ψυχή του, το Είναι του ταυτίζεται έτσι με το Είναι κάθε ανθρώπινης ύπαρξης:
    "Γράφω, λυπημένος, στο ήσυχο δωμάτιο μου, μόνος όπως υπήρξα πάντα, μόνος όπως θα υπάρχω πάντα. Κι αναρωτιέμαι αν η φωνή μου, φαινομενικά τόσο ασήμαντη, δεν ενσαρκώνει την ουσία χιλιάδων φωνών, τη δίψα να μιλήσουν χιλιάδων ζωών υποταγμένων σαν τη δική μου στο καθημερινό πεπρωμένο, στο ανώφελο όνειρο, στην ελπίδα που δεν αφήνει ίχνη."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα..ήθελα να ρωτήσω αξίζει να πάρω το βιβλίο με τα δύο μέρη που βγαίνει ξεχωριστά ή να αγοράσω το άλλο που έχει τα καλύτερα αποσπάσματα; ευχαριστω εκ των προτέρων

    ΑπάντησηΔιαγραφή