Σελίδες

28/3/10

Μακρινό Αστέρι

Το γιατί με ελκύουν τόσο πολύ οι Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς δεν το έχω ακόμα πλήρως αποκρυπτογραφήσει. Όχι, η ψυχοσύνθεσή μας δεν είναι κοντινή ως λαών, το περιβάλλον δεν θυμίζει σε τίποτα Ελλάδα κι όμως ταυτίζομαι. Σχεδόν μαγικά δεν μου έχει τύχει ακόμα να απογοητευτώ. Έτσι και το «Μακρινό Αστέρι» του Ρομπέρτο Μπολάνιο έχει την αύρα που με γοητεύει.

Η ιστορία ξεκινά στη Χιλή σε μια λέσχη εκκολαπτόμενων συγγραφέων. Εκεί ένα αινιγματικό πρόσωπο που δεν ταιριάζει ακριβώς στην ομήγυρη γοητεύει τις γυναίκες. Έπειτα τις κατασφαγιάζει. Ο αφηγητής που ανήκει στην παρέα των ποιητών ακολουθεί την πορεία του δολοφόνου, τον αναγνωρίζει στο πρόσωπο του πιλότου-ποιητή της χιλιάνικης Αεροπορίας που αγαπά να γράφει με τον καπνό του αεροπλάνου του στίχους από τη Βίβλο στον ουρανό, αργότερα τον παρακολουθεί στην Ευρώπη μέσα από τα ψευδώνυμά του, τον αναγνωρίζει σε δεκάδες ετερώνυμους σε φτηνά περιοδικά και τελικά τον βρίσκει.

Η Χιλή της εποχής του Αλιέντε και του Πινοσέτ, το Παρίσι αργότερα, είναι το φόντο του μυθιστορήματος και το ουσιαστικό θέμα η διαπλοκή του κόσμου των ποιητών με το έγκλημα, τη βία, την πολιτική, την πραγματικότητα.

7 σχόλια:

  1. Ωπ,οι βιβλιόφιλοι της μπλογκόσφαιρας έχουν παραδοθεί αμαχητί στην ιδιότυπη λογοτεχνία του Μπολάνιο ή είναι ιδέα μου; (το "ιδιότυπη",μάλλον άστοχο,μια που κάθε σπουδαίος λογοτέχνης είναι εξ ορισμού ιδιότυπος)
    Το "Μακρινό αστέρι" το διάβασα πρόσφατα,αξιόλογο βιβλίο,αν και τα διηγήματα από τις εκδόσεις Άγρα προσωπικά τα θεωρώ πολύ πυκνότερα και βαθύτατα στοιχειωτικά.
    Η σύλληψη του μεγαλομανούς ποιητή-δολοφόνου έχει ομολογουμένως ενδιαφέρον,η διαπλοκή εξουσίας και λογοτεχνικών κύκλων επίσης,αλλά εγώ τουλάχιστον δεν πείστηκα για την κατα πως λενε έντονα πολιτική διάσταση του μυθιστορήματος ή εν πάση περιπτώσει δεν αντιλήφθηκα κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό σε αυτή την πτυχή,κοντολογίς δεν ήταν αυτό που μου έμεινε.
    Η γοητεία του Μπολάνιο,κατ'εμέ,εντοπίζεται για άλλη μια φορά στις εκτροπές της κεντρικής αφήγησης,στις "ιστοριούλες" που σαν παραφυάδες εκτείνονται πέρα από τον αφηγηματικό κορμό,για να πλέξουν ένα λογοτεχνικό υπό-κοσμο. Π.χ. έχει αγκιστρωθεί πολύ πιο επίμονα στη μνήμη μου η ιστορία με εκείνον τον δίχως χέρια ομοφυλόφιλο,παρά η μεγαλόσχημη εικόνα των πύρινων στίχων εν ουρανώ.
    Και κάτι ακόμα,για τους εραστές της διακειμενικότητας και όχι μόνο!(μπορεί να αναφέρεται και στην εισαγωγή,δε θυμάμαι) Στη σελίδα 166 κάνει την εμφάνισή της η πρώην πορνοστάρ Τζοάννα Σιλβέστρι,την οποία εδώ γνωρίζουμε από την οπτική του ανακριτή.Αργότερα,αυτός ο σπόρος θα φυτρώσει και θα βγάλει ένα από τα πιο εξαίσια άνθη της συλλογής "Τηλεφωνήματα",με τίτλο "Τζοάννα Σιλβέστρι".Αυτή τη φορά όμως η οπτική είναι δική της,αφού πρόκειται για έναν μονόλογο!
    Δεν ξέρω για εσάς,εμένα με γοητεύουν πολύ κάτι τέτοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι μου θύμισες… «λέσχη εκκολαπτόμενων συγγραφέων…. ένα αινιγματικό πρόσωπο που δεν ταιριάζει ακριβώς στην ομήγυρη γοητεύει τις γυναίκες»
    Μια συζήτηση για τον Πάβλο Νερούδα και άλλους συγγραφείς που είχα σε φιλικό μου blog με έβαλε σε προβληματισμό αν είναι πράγματι ασύνδετη η ζωή του καλλιτέχνη από το έργο του…
    Εσύ τι λες για την καλλιτεχνική ασυλία; Ο συγγραφέας άσχετα αν υποδύεται κάποιο αινιγματικό πρόσωπο, εκφράζει κατά κάποιο τρόπο το «πιστεύω» του στο έργο; Δεν ξέρω βέβαια τον Ρομπέρτο Μπολάνιο, αλλά μήπως είναι… γητευτής γυναικών;
    Αστειεύομαι με την υπερβολή που κάνω, όμως άλλο θέλω να πω, καταλαβαίνεις φαντάζομαι!
    Σου εύχομαι να περάσεις καλά και δυνατό το τέκνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Ετερώνυμε, εμένα κι αν με γοητευούν αυτά τα παιχνίδια. Μου αρέσουν τα τερτίπια της αφήγησης, μπορεί να είναι κι ένά από βασικότερα θέλγητρα της λογοτεχνίας η διαφορετική οπτική γωνία.

    Το θέμα της "καλλιτεχνικής ασυλίας", φίλε μου άθεε είναι μεγάλο. Από τη μια δεν μπορεί κανείς παρά να στηρίζεται στα δικά του βιώματα, από την άλλη αν χρεώνουμε στον συγγραφέα τις πράξεις και τα πιστεύω του ήρωα του ακυρώνεται ο σκοπός της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επικίνδυνο παιχνίδι και για τους συγγραφείς εξόχως γοηξτευτικό, πρέπει να σου πω. Να μην ξέρει ο αναγνώστης τί να πιστέψει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ιστολόγιο “ΑΘΕΪΑ, η άρνηση της αλήθειας” εύχεται ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε όλο τον κόσμο.

    http://eatheia.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να και η προσηλυτιστική διαφήμιση!
    Κατερίνα, ο Ορθόδοξος ήρθε να σε σώσει!
    Μυρίστηκε… νέο αίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ορθόδοξος

    Μη χειρότερα,πια! Ξεχυθήκατε και στη μπλογκόσφαιρα για κυνήγι;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τώρα..σώθηκε ο ... χριστιανός.... Βρήκε άνθρωπο....

    Αγαπητέ Ορθόδοξε, τα παραμύθια τα αγαπώ αλλά δεν τα πιστεύω κιόλας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή