Σελίδες

19/1/11

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: "Τι ωραίο πλιάτσικο", Jonathan Coe


Με εμπνευσμένο τίτλο, τόσο στην ελληνική μετάφραση «Τί ωραίο πλιάτσικο», όσο και στο Αγγλικό πρωτότυπο «What a carve up», αυτό είναι το βιβλίο του Τζόναθαν Κόου που αξίζει να διαβάσει κανείς αν θέλει να έχει μια ιδέα για την ουσία του συγγραφέα. Αν και έχω απολαύσει όλα του τα μυθιστορήματα, το «Πλιάτσικο» είναι το πιο γεμάτο, ολοκληρωμένο και χαρακτηριστικό. Μέσα από το βρετανικό του χιούμορ- στις καλύτερες στιγμές του- ο Κόου πιάνει το στίγμα μιας ολόκληρης δεκαετίας, τουλάχιστον για την Βρετανία της Θάτσερ.

Σε ένα άσυλο κάπου στην εξοχή η Ταμπίθα Γουίνσλο δίνει εντολή σε έναν άνεργο συγγραφέα να γράψει τη βιογραφία της οικογενείας της. Αυτός στην αρχή καταπιάνεται με ενθουσιασμό, μετά πέφτει σε κατάθλιψη και ξεχνά το βιβλίο, μέχρι να τον βγάλει από το βύθισμα η όμορφη γειτόνισσά του δέκα χρόνια μετά. Έτσι γνωρίζει μια σειρά από χαρακτήρες που βγήκαν από τη Δυναστεία. Από όλα έχει οικογένεια, τον γαιοκτήμονα αδελφό, τον τραπεζίτη, τον φαύλο πολιτικό που κατέστρεψε το σύστημα υγείας, την ανήθικη παραγωγό τροφής, όλους ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για το χρήμα. Αλλά και τον αλτρουιστή αδελφό που σκοτώθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – υπάρχουν υποψίες πως τον «έδωσε» ο κακός πρωτότοκος αδελφός του- και αυτόν που αποστασιοποιήθηκε και στο τέλος θα δώσει τη λύση, και φυσικά την Ταμπίθα που την έκλεισαν σε άσυλο. Α, στην ιστορία κάποια στιγμή μπλέκει κι ένας ντετέκτιβ- ανθρωπάκι που εξηγεί στον άνεργο συγγραφέα τί σχέση έχει αυτός με όλα αυτά.

Κοινώς ένα βιβλίο με τα όλα του, εξαιρετική πλοκή, χιούμορ, ανάσες, ροή και ταυτόχρονα μια τοιχογραφία από ανθρώπους, θέματα και καταστάσεις που θα έχουμε να τα λέμε στα παιδιά μας.

"Τι ωραίο πλιάτσικο", Jonathan Coe, μετ. Τρισεύγενη Παπαιωάννου, εκδ. Πόλις, 1997, σελ 525


14 σχόλια:

  1. Το είχα διαβάσει πολύ παλιά, σε περίοδο που δε μπορούσα να το κατανοήσω ιδιαίτερα και μοιραία δε μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ευχαριστώ που μου το θύμισες, θα το ξαναπιάσω μόλις ελαττωθεί το backlog!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανακάλυψα τον Κόου αρκετά μεγάλη, κι αυτό μάλλον είχε και τα πλεονεκτήματά του. Οπωσδήποτε να το ξαναδιαβάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος19/1/11, 12:43 μ.μ.

    Είναι ένας συγγραφέας που μου αρέσει πολύ!!!Το πρώτο του βιβλίο το οποίο διάβασα ήταν Το Σπίτι Του Ύπνου.Πολύ ιδιαίτερο και μοιραία το αγαπημένο μου,όμως είναι αλήθεια ότι το Τι ωραίο πλιάτσικο! είναι το πιο χαρακτηριστικό του βιβλίο!Ενδιαφέρον το post για έναν πολύ ενδιαφέρων συγγραφέα.

    Ελίζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το καλό με τον Κόου είναι ότι ποτέ δεν με έχει αφήσει να ξεχάσω ένα βιβλίο του. Άσε που όλα τα καταβροχθίζω αμέσως. Το συγκεκριμένο μου άρεσε πολύ, ευχάριστο στην ανάγνωση, και με εξαιρετική αποτύπωση της Θατσερικής Αγγλίας. Πρόσφατα ξαναδιάβασα την Λέσχη των Τιποτένιων, που θεωρώ ότι μάλλον είναι το πιο απολαυστικό του. Συγχαρητήρια για το blog,
    μια καινούρια αναγνώστρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχεις δίκιο Κατερίνα, όσο ευκολοδιάβαστα και αν είναι τα βιβλία του εντούτοις κρύβουν πολλά κοινωνικοπολιτικά σχόλια που απαιτούν μια "ωριμότητα" από μεριάς του αναγνώστη.. Τον ανακάλυψα μέσω φίλων και τον ευχαριστήθηκα, πάνε κάποια χρόνια. Έχει μήπως κανείς διαβάσει το τελευταίο του να μου πει μια γνώμη, γιατί για κάποιο απροσδιόριστο λόγο κάτι με κρατάει προς το παρόν μακριά του;
    Θα ψηφίσω και εγώ υπέρ της Λέσχης των τιποτένιων αν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να διαλέξω ένα βιβλίο από μια εξαίσια εργογραφία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς όρισες, _ansia_. Κι εμένα η Λέσχη των Τιποτένιων μου άρεσε πολυ. No14ME δεν με ενθουσίασε το τελευταίο του. Κριτική μου θα βρεις εδώ.
    http://diavazontas.blogspot.com/2010/07/terrible-privacy-of-maxwell-sim.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι το μοναδικό του βιβλίο που έχω διαβάσει, και μάλιστα στο στρατό! Το είχα απολαύσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Tέτοιο σουξέ ο Κόου,δεν το φανταζόμουνα! Μπαίνω να δω τα σχόλια και τον έχουν διαβάσει όλοι!!! Εγώ πάλι,ούτε αράδα! Ποιο θεωρείς εσύ το καλύτερό του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φίλε μου antidrasex είσαι από τους λίγους που ξέρω που είχαν όρεξη για διάβασμα στο στρατό!!

    Johnny Panic νομίζω πως το Rotter's club είναι το αγαπημένο μου, αλλά το "πλιάτσικο" είναι το καλύτερό του..... Βέβαια το ένα το διάβασα στα Αγγλικά και το άλλο στα Ελληνικά, οπότε μπορεί να παίζει κι αυτό το ρόλο του. Δεν έχω διαβάσει πάντως βιβλίο του ως τώρα που να με έχει πραγματικά απογοητεύσει. Απλά κάποια είναι καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσο ήμουν φαντάρος, διάβασα -αναλογικά- τα περισσότερα βιβλία της ζωής μου. 18 μήνες, κάπου 25-28 βιβλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. τὸ σπίτι τοῦ ὕπνου! Μ'ἄρεσε τόσο ποὺ ἀρνοῦμαι νὰ διαβάσω ἄλλο του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κακώς.... Τη "Λέσχη των τιποτένιων" γρήγορα και αυτό που βλέπεις. Εξαιρετικά βιβλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. μάλιστα! γρήγορα καὶ βούρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος10/9/19, 12:11 π.μ.

    Θα προτείνατε να διαβάσει κανείς Κόου στα Αγγλικά, αν έχει τη γλωσσική ευχέρεια; Τα έργα του ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που ένα μέρος της μαγείας τους χάνεται από τη μετάφραση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή