Σελίδες

2/8/12

«Bluebeard’s Egg”, Margaret Atwood





Ο λόγος που αγόρασα κάποτε το «Bluebeards Egg» της Άτγουντ χάνεται στη λήθη, πιθανολογώ πως θα είχα πρόσφατο το «A Handmaids Tale» και θα μου γυάλισε. Εγώ τώρα άνθρωπος του διηγήματος – όσον αφορά το διάβασμα, γιατί το γράψιμο είναι άλλη ιστορία- δεν είμαι. Όμως δέκα μέρες στο κρεβάτι με οξεία οσφυαλγία, χιλιάδες αναλγητικά, ενέσεις στο τέλος πρωί-βράδυ (όχι δεν είμαι γκαντέμω που το έπαθα στις διακοπές μου, μην το σχολιάσετε καν) και το βιβλίο που έμεινε στον πάτο με τα αδιάβαστα κοντά μια τριετία μου φάνηκε δελεαστικό. Απλή ατόφια αναγνωστική διασκέδαση, χωρίς απολύτως καμία δέσμευση συγκέντρωσης.
            Λοιπόν, όταν ένας άνθρωπος έχει το χάρισμα της γραφής, ό,τι και να γράψει θα το κάνει καλά. Εδώ μιλάμε για απλές καθημερινές ιστορίες, που δεν δρέπουν δάφνες πρωτοτυπίας, ούτε καν λογοτεχνικού ύφους, απαιτούν όμως και πετυχαίνουν την ταύτιση. Ένα από κείνα που θα είχαν επάξια τον όρο «γυναικεία λογοτεχνία», αν αυτός τα τελευταία χρόνια δεν είχε φριχτά κατακρεουργηθεί. Γιατί ταυτίστηκα σχεδόν με όλους τους κεντρικούς χαρακτήρες των διηγημάτων, θυμήθηκα πως είναι να είσαι έφηβη, θεώρησα τον εαυτό μου ριψοκίνδυνο, ένιωσα πως είναι να αγαπάς δυο άντρες, να είσαι χωρισμένη, παντρεμένη, με παιδιά, άκληρη, μεγάλη, μικρή, νοικοκυρά, χειραφετημένη. Για όποια κατάσταση κι αν μιλούσε η Άτγουντ, μιλούσε για μένα, κι ας μην είχα υπάρξει ποτέ μέσα της.
            Εν ολίγοις, το βιβλίο με συντρόφεψε καλά, στάθηκε στο ύψος της δύσκολης περίστασης, κι εγώ θα το βάλω εκεί στο ράφι με τα δικά της, κάπου ανάμεσα στην «Κλέφτρα Κίσσα» και τον «Τυφλό δολοφόνο». Και που και που , ίσως και με κάποια ντροπή, θα το κοιτάω και θα χαμογελάω.

«Bluebeard’s Egg”, Margaret Atwood, Vintage Books, 1987, pg.281

5 σχόλια:

  1. Καλημέρα! Καταρχήν περαστικά!! Κατά δεύτερον δεν έχω διαβάσει καθόλου την συγγραφέα που παρουσιάζεις σήμερα. Αν και να μου πεις δεν είναι ποτέ αργά για να μάθεις κάτι ή κάποιον καινούργιο!! :)) Πως ας πούμε πρωτοδιαβάζω τώρα Μουρακάμι που δεν τον ήξερα καν και έτυχε να τον μάθω το χειμώνα απ τον δάσκαλο αγγλικών που έχω!! Σου εύχομαι καλή συνέχεια των διακοπών σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα. Χάνεις, ειδικά το "Handmaid's tale" είναι εκπληκτικό. Ναι, αυτό που διαβάζεις τόσα χρόνια και ξαφνικά ανακαλύπτεις κάτι που όλοι οι άλλοι ξέρουν, εκπληκτικό, κι εσένα δεν είχε πέσει στην αντίληψή σου είναι από τις μεγάλες χαρές του βιβλιόφιλου.

    Μπα, εγώ μου εύχομαι καλή επάνοδο στη δουλειά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατερίνα περαστικά σου!
    Εμένα με "περιμένει" το Όρυξ και Κρέικ κάποια στιγμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρης Αλεξίου2/8/12, 5:14 μ.μ.

    Περαστικά Κατερίνα... Και μακάρι κάθε αδιαθεσία να τη συντροφεύει τόσο καλή αναγνωστική παρέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ για τις ευχές. Να είστε καλά. Eliza το Όρυξ και Κρέικ δεν το έχω διαβάσει ούτε εγώ. Κάποια στιγμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή