Σελίδες

12/12/12

"Ο ονειροπόλος και άλλες ιστορίες", Robert Walser

          

                                           «Μικρή οδοιπορία», Ρόμπερτ Βάλζερ

Βάδιζα σήμερα πάνω στα όρη. Ο καιρός ήταν υγρός και όλη η περιοχή γκρίζα. Μα ο δρόμος ήταν ελάχιστα θαμπός και σε μερικά σημεία ολοκάθαρος. Στην αρχή φορούσα το παλτό μου∙ ύστερα όμως το έβγαλα, το δίπλωσα και το κρέμασα στο μπράτσο μου.
Το περπάτημα στο θαυμάσιο δρόμο, που πότε ανηφόριζε και πότε κατηφόριζε πάλι απότομα, μου προκαλούσε ολοένα και μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Τα βουνά ήταν μεγάλα, έμοιαζαν να στριφογυρίζουν. Ολόκληρος ο κόσμος των βουνών μου φαινόταν σαν ένα τεράστιο θέατρο. Υπέροχα έστριβε ο δρόμος στις απόκρημνες πλαγιές. Κατέβηκα σε ένα βαθύ φαράγγι, στα πόδια μου βούιζε ένα βαθύ ποτάμι, η αμαξοστοιχία πέρασε από μπροστά μου με έναν υπέροχο άσπρο ατμό. Σαν ακύμαντος ποταμός προχωρούσε ο δρόμος μέσα στο φαράγγι, κι όπως περπατούσα, η στενή κοιλάδα μου φαινόταν να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της. Γκρίζα σύννεφα υπήρχαν πάνω στα βουνά, λες και αναπαύονταν εκεί. Συνάντησα έναν νεαρό χειροτέχνη με σακίδιο στον ώμο, που με ρώτησε αν είχα δει άλλους δυο νεαρούς.
  «Όχι», αποκρίθηκα.
            Ύστερα ρώτησε αν έρχομαι από μακριά.
       «Ναι», είπα και συνέχισα το δρόμο μου. Δεν πέρασε πολλή ώρα, και είδα τους δυο νεαρούς οδοιπόρους να έρχονται τραγουδώντας. Ένα χωριό με χαμηλά σπίτια κάτω από τους άσπρους βράχους ήταν ιδιαίτερα ωραίο. Συνάντησα μερικά κάρα και είδα μερικά παιδιά στη δημοσιά, άλλο τίποτα. Δε χρειάζεται να δει κανείς κάτι το ιδιαίτερο. Ούτως ή άλλως βλέπει πολλά.
           

            Το διήγημα προέρχεται από τη συλλογή «Ο ονειροπόλος και άλλες ιστορίες»,  του Ρόμπερτ Βάλζερ, εκδ. Πατάκης, 1997, ένα βιβλιαράκι από χρόνια εξαντλημένο που περιέχει μερικά απίστευτα κομψοτεχνήματα, ανάμεσα στην πεζογραφία και στην ποίηση, κι ήρθε στα χέρια μου κάπως ανορθόδοξα∙ ο αγαπητός Ναυτίλος το φωτοτύπησε για τον Johnny Panic κι αυτός είχε την καλοσύνη να το φωτοτυπήσει και να μου το στείλει.
             Τα μικρά κείμενα του Βάλζερ έχουν μια στιλπνότητα σπάνια, αφορούν άλλοτε θέματα εντελώς πεζά και συνηθισμένα κι άλλοτε τελείως υπερβατικά, κι αφήνουν μια γεύση ειρωνείας κι αβάσταχτης αγάπης ανάμικτης, σα να σου μιλά ένας φίλος για αυτό που είναι στο μυαλό μου μόλις εκείνη τη στιγμή.
             Είναι παράδοξο που μια πένα σαν του Βάλζερ έχει τόσο παραγνωριστεί στην Ελλάδα. Ελπίζω στο μέλλον να διορθωθεί. 



3 σχόλια:

  1. Αγαπημένος συγγραφέας αλλα δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο. Ας ελπίσουμε να το ξαναβγάλουνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ δεν τα είχα καν ακούσει για τη μικρή συλλογή, που είχε εκδοθεί μαζί με μια άλλη "Ο Νάρκισσος και άλλα διηγήματα" πάλι από τον Πατάκη και είναι εξαντλημένη, αν δεν μου τα έστελνε ο Johnny όταν είδε την ανάρτηση για τον "Παραγιό".

      Διαγραφή
  2. Ρόμπερτ Βάλζερ, Ο άντρας με το κολοκυθένιο κεφάλι,
    Νάρκισσοι και άλλες ιστορίες
    http://monsieurcocosse.blogspot.gr/2012/12/blog-post_10.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή