Σελίδες

7/2/13

Αυθορμητισμού και υπολογισμού γωνία






Τα τελευταία χρόνια διαβάζω πιο συστηματικά από άλλοτε, αλλά δεν παύει να είναι κάπως χαοτικός ο τρόπος, κι αρκετές φορές παρορμητικός που αγοράζω τα βιβλία και μετά τα διαβάζω. Ξέρω πολλούς που πια με συμβουλεύουν να μετριάσω τον αυθορμητισμό μου, να γράφω πιο μακροσκελείς αναρτήσεις, να διαβάζω τι έχει γράψει ο τάδε ή ο δείνα πριν να πω την άποψη μου, να ψάχνω έστω κάπως τη βιογραφία του συγγραφέα για να μην κάνω κανένα λάθος. Μέσα σε αυτό το blog έχω ποστάρει κατά καιρούς ένα σωρό απορίες, έχω κάνει λάθη, με έχουν διορθώσει, λοιδορήσει, μου έχουν προτείνει, έχω μάθει κι έχω τσακωθεί. Ε, λοιπόν αρνούμαι να βάλω πρόγραμμα, ακόμα και να υποσχεθώ σε κάποιον πως θα διαβάσω το βιβλίο του, βαριέμαι να ξέρω τι θα είναι το επόμενο, να διαβάζω κριτικές για να κάνω μια μίξη τους, να ακολουθήσω την πεπατημένη.

Μου αρέσουν οι εν θερμώ αναρτήσεις, αυτές που δεν απέχουν πάνω από μια μέρα από το τέλος της ανάγνωσης, δεν γυρεύω τα εύσημα του «κριτικού», δεν μου αρέσουν καν οι κριτικές τις περισσότερες φορές. Είναι μικρά σχόλια, η γεύση που μου έμεινε, σημειώματα στον εαυτό μου και εσχάτως και σε άλλους, μια μικρή μπουκιά ανάγνωσης. Το blog με έχει βάλει σε αναγνωστικό ρυθμό και το ευγνωμονώ για αυτό, μου γνώρισε τόσους ανθρώπους που κάποιοι έγιναν ακόμα και καθημερινοί μου σύντροφοι, φίλοι που δεν υπολόγιζα να βρω στα 35 μου, αλλά δεν παύει να είναι μια ερασιτεχνική προσπάθεια, ενίοτε απλά και μόνον η ψυχοθεραπεία μου. Συγκρατούμαι τον τελευταίο καιρό με την πολιτική επικαιρότητα και δεν την σχολιάζω από εδώ γιατί δεν χρωστάει τίποτα ο καθένας που θέλει να διαβάσει ένα βιβλίο και ψάχνει μια γνώμη να πρέπει να υποστεί παράλληλα και τις απόψεις μου για τη ζωή. Όμως το Διαβάζοντας δεν είναι αρχείο, και δεν είναι περιοδικό, δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ένα κομμάτι δικό μου. Κι αν που και που το χρησιμοποιώ ως μέσω πίεσης για να βάλουμε μια ακόμα βιβλιοθήκη στο σαλόνι (λέω εγώ τώρα…), αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μοχλός για οτιδήποτε άλλο.   




21 σχόλια:

  1. 444 members, keep writing and blogging, and connecting us to the wold of books... this is YOUR charm my dear... we love you anyway!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. συγνωμη που θα εκμεταλλευτώ τον εδω χώρο ,αλλά marron εδω και 2 μερες δεν μπορω με τιποτα να μπω στο μπλογκ σου...τρεμοσβηνει συνεχεια!

      Διαγραφή
  2. Τα ιστολόγια στηρίζονται αποκλειστικά στον χαρακτήρα και το ταμπεραμέντο του ιστολόγου, αυτό τα διαφοροποιεί από άλλες σελίδες ψηφιακές ή έντυπες. όσο το ευχαριστιέσαι εσύ να είσαι σίγουρη πως θα πληθαίνουν και εκείνοι που το ευχαριστιούνται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι να πει κανείς !τελικά ο Ελληνας παντού βλέπει το τσιφλίκι του και έχει απαιτησεις !καλή συνέχεια Κατερίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια χαρά είναι το μπλογκ σου!
    Ξέρεις μια παροιμία,όσα δεν φτάνει η αλεπού κτλ;Ε,αυτή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις Βιβή, γράφεις ακόμα πιο αυθόρμητα και από μένα και σε χαίρομαι!

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος8/2/13, 8:22 π.μ.

    Για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρεις είμαι αναγνώστρια του blog σου.
    Η διάθεσή σου είναι απόλυτα διαφανής για κάποιον που παρακολουθεί τα βιβλιοφιλικά blogs.
    Ο σκοπός σου -τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση- έχει επιτευχθεί.
    Από τοτε που άρχισα να σε παρακολουθώ διαβάζω περισσότερο, έχω γεμίσει το σπίτι με βιβλία.
    Απλά συνέχισε...!!! (υ.γ. Με την ίδια συνταγή, μην αλλάξεις τίποτα!)

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, Α. το σκέφτηκα, θα γράφει "μια νεαρή αναγνώστρια του blog" :) Σε ευχαριστώ, και χαίρομαι που γέμισε το σπίτι σου βιβλία....

      Διαγραφή
  6. Ποιος σε πείραξε;; Και τι σε κόφτει;;; Ζήσε το, Κατερίνα. Εσύ το γέννησες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω δοθείσα ημερομηνία 25η Μαρτίου...έχω μία κοιλιά τούρλα, δυσκολεύομαι να γυρίσω και πλευρό σιγά σιγά, παρόλο που δεν έχω πάρει κιλά. Νομίζω ότι μπαίνω σε αυτή τη φάση που θέλω να γεννήσω...Διαβάζω με δυσκολία...άλλες φορές μια αράδα τη μέρα και κοιμάμαι κατευθείαν, άλλες φορές κάποιες σελίδες, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ύπνος!
      Τώρα έχω πιάσει την κα Ντάλογουει, και δε ξέρω αν είναι οι παραξενιές της εγκυμοσύνης, αλλά τόσο πυκνογραμμένο κείμενο, τέτοιο μπάχαλο σκέψεων και συναισθημάτων δεν έχω ξαναδιαβάσει...και είναι κοινώς αποδεκτό ως αριστούργημα, προφανώς κάτι δεν κάνω σωστά!

      Διαγραφή
    2. Κακή στιγμή η προχωρημένη εγκυμοσύνη για την κυρία Νταλογουέι, θέλει να είσαι δυνατή ψυχολογικά για να μην βαρεθείς και την παρατήσεις.

      Κι εγώ έτσι ένιωθα κι ας μην πήρα πολλά κιλά στην εγκυμοσύνη, τους τελευταίους μήνες προχωρούσε πρώτα η κοιλιά και μετά εγώ. Μόνο αγάπη έχω να σου στείλω και ευχές. :)

      Διαγραφή
    3. Να 'σαι καλά Κατερίνα, σ' ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  7. Όπως λέει και μια φίλη με φράση παρμένη από βιβλίο: "This is my dream, I decide what happens in it". :)

    Κι όπως έλεγε κι ο Στινγκ "be yourself no matter what they say". ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ πιεζόμαστε! Αν και στο μπλογκ μας λαμβάνουμε υπόψη τις ιδιοτροπίες του καθένα, καλύτερα να το κλείσουμε το ρημάδι!
    Συνέχισε όπως θες, και όσοι πιστοί ας προσέλθουν!
    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα, εγώ γενικά πιέζομαι πολύ μάλλον και το βγάζω και στο blog. Μερικές φορές όμως θυμώνω, οι άνθρωποι θεωρούν το δικό μου μπλογκ τσιφλίκι τους, δεν είναι περίεργο;

      Διαγραφή