Σελίδες

17/2/13

«Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», Javier Marías



Τι εκπληκτικό, τι υπέροχο μυθιστόρημα είναι αυτό. Το «αύριο στη  μάχη να με σκεφτείς» του Χαβιέρ Μαρίας βασίζεται σε μια σχετικά απλή ιστορία – αν και ανοίγει με μια ευρηματική σκηνή που μπορεί να σε αφήσει ενεό για το υπόλοιπο του βιβλίου- αλλά είναι τόσο καλογραμμένο και πυκνογραμμένο που δε θέλεις να το αφήσεις από τα χέριά σου.

Ένας άντρας, ο Βίκτορ, πηγαίνει για στο σπίτι μιας παντρεμένης γυναίκας, της Μάρτας Τέγιεθ, για δείπνο. Το δίχρονο αγοράκι της διαισθανόμενο τον κίνδυνο από την παρουσία του αρνείται πεισματικά να πάει για ύπνο. Όταν τελικά παραδίδεται ηττημένο στην αγκαλιά του Μορφέα, το ζευγάρι ανεβαίνει στην κρεβατοκάμαρα για να κάνει πρώτη φορά έρωτα. Όμως εκεί, και πριν καλά καλά προλάβουν να γδυθούν, η γυναίκα νιώθει άρρωστη κι έπειτα από λίγη ώρα πεθαίνει. Ο Βίκτορ έχει να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα της στιγμής- ποιόν να ειδοποιήσει, πώς να αφήσει μόνο του ένα δίχρονο κοιμισμένο αγοράκι με τη νεκρή μητέρα του- αλλά και άλλα ερωτήματα, που τον γητεύουν και τον στοιχειώνουν. Αντί να ξεχάσει θα προσπαθήσει να πλησιάσει την οικογένεια της ως τότε άγνωστης του γυναίκας- τον άντρα, το παιδί, τον πατέρα, την αδελφή της- να κατανοήσει τη ζωή τους και τη ζωή του.

Ο λόγος του Μαρίας είναι εξαιρετικά μακροπερίοδος, κάποτε περνούν ολόκληρες σελίδες χωρίς να αλλάξει η παράγραφος κι αυτό δίνει μια συνοχή σε σκέψεις κατακερματισμένες, που θα μπορούσαν να χωρέσουν εδώ κι εκεί. Η πλοκή έχει συνεχώς μικρές γωνιές ενδιαφέροντος, αλλά δεν είναι αυτό που κάνει το βιβλίο συναρπαστικό. Είναι η εξιστόρηση της απιστίας, η φυσικότητα στο να εξαπατούμε, η έκπληξη μπροστά σε αυτή την εξαπάτηση που την εξασκούμε κάθε μέρα αλλά μας οδηγεί στην απόγνωση όταν την ανακαλύπτουμε για άλλους. Η ψευδαίσθηση πως ξέρουμε αυτόν που κοιμάται δίπλα μας, αλλά τελικά δεν τον ξέρουμε∙ αυτοί που αγαπήσαμε δεν είναι εμείς.

Ένιωσα το βιβλίο βαθιά δικό μου όσο το διάβαζα κι ας είναι γραμμένο από την οπτική ενός άντρα κι όχι μιας γυναίκας, βυθίστηκα σε αυτή την αίσθηση της μοναξιάς δίπλα στους άλλους, αλλά και της συντροφιάς- ακατανόητα κάποτε- από αυτούς που δεν είναι κοντά μας παρά μόνον τυχαία για λίγες στιγμές. Και στη δύναμη της φαντασίας, που είναι αυτό που κάνει τελικά τον πρωταγωνιστή Βίκτορ να εδραιώνεται στην πραγματικότητα.


«Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς», Χαβιέρ Μαρίας, μετ. Βιβή Φωτοπούλου, εκδ. Σέλας, 1997, σελ. 356

Υ.Γ. 1   Η πιο εκπληκτική σκηνή του βιβλίου είναι εκείνη που ο πρωταγωνιστής κάνει έρωτα με μια πόρνη, αλλά σε καμία φάση δεν είναι σίγουρος αν πρόκειται ή όχι για την πρώην γυναίκα του.

Υ.Γ. 2 Ναι, το ομολογώ το βιβλίο το πήρα στο παζάρι (4,00€). Κρίση.

Υ.Γ. 42 Τον Χαβιέρ Μαρίας τον γνώρισα από τον no14me, αλλά όπως εύστοχα παρατήρησε ο librofilo εκείνος τον διάβαζε πριν ακόμα γεννηθούμε εγώ ή ο no14me.


10 σχόλια:

  1. Ανώνυμος17/2/13, 11:45 π.μ.

    Kαλά, τι βιβλίο είναι αυτό;
    Μαγικό!(Τουλάχιστον).

    Δηλώνω καταγοητευμένη (και φαν) του εκπληκτικού Χαβιέ Μαρίας. Αν και το πρώτο βιβλίο του που διάβασα ήταν "Όλες οι ψυχές", αυτό που πραγματικά με ενθουσίασε ήταν το "Καρδιά τόσο άσπρη", για να ακολουθήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας "Το πρόσωπό σου αύριο", με συγκλονιστικά βιογραφικά στοιχεία, που το διάβασα μαγεμένη, περιμένοντας να κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος.

    "Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς" ήταν μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη για μένα με την ευρηματικότητα του θέματος και τις προεκτάσεις του.

    Καλώς ήρθατε στο θαυμαστό κόσμο του λατρευτού Χαβιέ Μαρίας, που παρεμπιπτόντως είναι είναι ένας κούκλος.(Τζιζζ... ντροπήή...)


    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ντροπή, κ.κ., με βάλατε να το γουγλάρω. Είναι όντως γοητευτικός!

      Από δω κι εμπρός μάλλον θα δηλώνω κι εγώ φαν. Και δεν έχω διαβάσει ακόμα τα καλύτερά του.....

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος18/2/13, 1:04 μ.μ.

    Δεν φαντάζεστε πόσο χαίρομαι που, ακόμα και σήμερα, αναγνώστες όπως εσείς ανακαλύπτουν και εκτιμούν τον λαμπρό και πολυαγαπημένο Χαβιέρ Μαρίας...

    Βιβή Φωτοπούλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι κι εγώ πολύ που τον ανακάλυψα. Αν και δεν έχω υπόψη μου το πρωτότυπο, η μετάφραση μου φάνηκε εξαιρετική, έδινε ρυθμό.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος18/2/13, 3:31 μ.μ.

      Ευχαριστώ πολύ, στο ρυθμό βοηθάει και η ισπανική σύνταξη που είναι σχεδόν ίδια με την ελληνική, και την τηρώ πιστά, όπως και τη στίξη του πρωτότυπου.
      Αν δείτε π.χ. την (εξαιρετική) αγγλική μετάφραση, διαφέρει πολύ ως προς τη σύνταξη και άρα το ρυθμό, χωρίς πάντως να χάνει σε δύναμη.
      Αν διαβάζετε με άνεση κάποια άλλη ξένη γλώσσα, βρείτε τα αμετάφραστα στα ελληνικά βιβλία του, ιδίως τον δεύτερο και τον τρίτο τόμο του "Το πρόσωπό σου αύριο". Ξέρω ότι οι αγγλικές, οι γαλλικές και οι ιταλικές εκδόσεις των έργων του είναι εξαιρετικές, υποθέτω και οι γερμανικές, αφού είναι από παλιά μπεστ-σέλερ εκεί, καθώς και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
      Είμαι βέβαιη πως ό,τι δικό του διαβάσετε θα σας γοητεύσει.
      Καλή ανάγνωση!
      Βιβή Φωτοπούλου

      Διαγραφή
    3. Θα τα αναζητήσω στα αγγλικά που είναι η γλώσσα που διαβάζω με μεγαλύτερη άνεση. Πιστεύω πως αξίζει να έχω σφαιρικότερη άποψη για το έργο του Μαρίας, ο ενθουσιασμός μου είναι ειλικρινής.

      Είναι φανερό πως διατηρήσατε τη στίξη που είναι ιδιαίτερη και χαίρομαι για αυτό. Η μισή χαρά του βιβλίου είναι ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής.

      Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και τα σχόλια. Να είστε καλά.

      Διαγραφή
  3. Χαίρομαι τόσο που σου άρεσε! Είναι κρίμα ρε γαμώτο ένας τέτοιος συγγραφέας να είναι σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα παρά τις τόσο καλές μεταφράσεις και τους διάφορους εκδοτικούς οίκους.
    Ακόμα γελάω με το σχόλιο του Librofilo!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα που τον ανακάλυψες θα τον ξετινάξεις ε; Αναμένω....

      Κι εγώ γέλασα πολύ με το σχόλιο.

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα!
    Μου έχετε ανοίξει την όρεξη για αυτό το βιβλίο. Θα προσπαθήσω να το βρω στα Ισπανικά και να το διαβάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα :)
      Αυτό θα ήταν το τέλειο. Δυστυχώς Ισπανικά δεν ξέρω....

      Διαγραφή