Σελίδες

3/12/13

"Ο μυστικός πράκτορας", Joseph Conrand



Ένας Κόνραντ διαφορετικός από τους άλλους είναι «Ο μυστικός πράκτορας». Κατ’ αρχάς πρόκειται για ένα πολυσέλιδο βιβλίο, μακριά από τη  συνήθη συμπυκνωμένη εκρηκτικότητα του συγγραφέα και κατά δεύτερο λόγο δεν μιλά για τη θάλασσα. Είναι λιγότερο σκοτεινό, γραμμένο με περισσότερο χιούμορ και ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου περισσότερο. Από την άλλη «Η καρδιά του σκότους» είναι ένα αριστούργημα, αυτό είναι απλά ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα.

Η ιστορία ξεκινά όταν ο κύριος Βέρλοκ, γνωστός ανάμεσα στους αναρχικούς του Λονδίνου, λαμβάνει εντολή από την ξένη πρεσβεία για την οποία λειτουργεί ως μυστικός πράκτορας στους κόλπους των αναρχικών να τους προτρέψει να κάνουν κάτι το εντυπωσιακό, να ανατινάξουν κάτι. Οι σύντροφοι του, που είναι μάλλον της θεωρίας και λιγότερο της πράξης, δεν ανταποκρίνονται κι έτσι αποφασίζει να κάνει κάτι μόνος. Δεν θέλει να χάσει τον μισθό από την πρεσβεία που του προσφέρει την δυνατότητα να τεμπελιάζει ασύστολα και ταυτόχρονα να θρέφει την οικογένειά του- την κατά πολύ μικρότερή του σύζυγο, την πεθερά και τον κουνιάδο του που είναι διανοητικά καθυστερημένος.

Με βάση αυτή την υπόθεση πρόσχημα, ο Κόνραντ μας δίνει ανάγλυφα την εικόνα του Λονδίνου, της αστυνομίας, της αναρχίας, της κοινωνίας, σχολιάζει σκωπτικά τα πάντα και τους πάντες, περιγελά τους ήρωες του μες στην τραγικότητά τους, την ένταξή τους στο σύστημα, είτε είναι αστυνομικοί είτε αναρχικοί, τους λοιδορεί κι έπειτα τους συγχωρεί.

Σε κάποια σημεία μου φάνηκε πως το βιβλίο πλατειάζει αρκετά, η πλοκή αργεί και δεν αρκεί το φλέγμα της γραφής. Από την άλλη θα ήταν ψέμα να πω πως κλείνοντας το δεν χάρηκα που το διάβασα. Γιατί τελικά μερικοί συγγραφείς πρέπει να περάσει κάποιος καιρός για να νιώσεις στο πετσί σου την αξία τους και να τους εκτιμήσεις.

"Ο μυστικός πράκτορας", Τζόζεφ Κόνραντ, μετ.Βικτώρια Τράπαλη, εκδ. Ερατώ, σελ 590, 2007

3 σχόλια:

  1. Υπάρχει και "ο Αναρχικός " του Κόνραντ,εκδ.ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ.
    Εύκολα καταλαβαίνεις ό,τι ο Κόνραντ ή δεν γνωρίζει τίποτα για τον ήδη ιστορικό Αναρχισμό ή τον επιλέγει ως εύκολο και επιθυμητό στη εξουσία στόχο επειδή δεν τολμά να έχει άλλον (αστικό) πολιτικό χώρο.
    Και γενικότερα για τον Κόνραντ η ανίχνευση και περιγραφή του "κακού" έχει συγκεκριμένα όρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος5/12/13, 1:49 μ.μ.

      δεν έχω διαβάσει κανένα από τα δύο βιβλία (αν και τον ''αναρχικό'' τον έχω σε μια συλλογή με διηγήματά του) αλλά νομίζω καταλαβαίνω τι θες να πεις.

      θ.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος5/12/13, 1:47 μ.μ.

    ψιλοάσχετο. αυτές τις μέρες διαβάζω το heart of darkness. έχει φτιάξει από την αρχή μια απειλητική ατμόσφαιρα που μου αρέσει πάρα πολύ.
    επίσης διάβασα μερικά βιογραφικά στοιχεία του conrad και δεν μπορώ να καταλάβω πώς αυτός ο άνθρωπος κατάφερε όχι μόνο να μάθει γράμματα αλλά και να γίνει ένας από τους κλασικούς...

    θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή