Σελίδες

20/4/15

Ποιον συγγραφέα από τους κλασικούς αγαπάτε να μισείτε



Με αφορμή μια ανάρτησή μου στο μισητό fb- 
άρχισε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για το ποιοι από τους κλασικούς μας κάνουν - αν μη τι άλλο- να βαριόμαστε. 


Βγήκαν τα ξίφη και πολύ μου άρεσε. Ορίστε λοιπόν, πείτε κι εσείς, ποιος "μεγάλος" συγγραφέας σας ενοχλεί, σας κάνει να βαριέστε, δεν καταφέρατε ποτέ να τελειώσετε βιβλίο του παρά μόνον διαγώνια κι αν το τελειώσατε έπειτα τον μισήσατε σφόδρα. 

Υ.Γ. 42 Θα αρχίσω εγώ με τους πρώτους τρεις που μου έρχονται στο μυαλό: Καζαντζάκης, Χεμινγκουέι, Ζέμπαλντ. 

Υ.Γ. 42-42 Δεν θα μπούμε στον κόπο να ορίσουμε λίστα "κλασικών". Όπως το νιώθει κανείς. 

Υ.Γ. 42-42-42 Και φυσικά έχει και δώρο. Η αγαπημένη Δάφνη Χρονοπούλου προσφέρει ένα αντίτυπο από το βιβλίο της "Η πόρτα της Ληνώς". Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση αρκεί να αφήσετε σχόλιο και να μας πείτε τον "μισητό".


 


54 σχόλια:

  1. Επειδή γράφουμε στο ΦΒ και αφήνουμε παραπονεμένο το μπλογκ, να γράψω και εδώ ότι βαριέμαι αφάνταστα τον Τζόυς (το έχω γράψει τόσες φορές που αισθάνομαι ότι κάνω ψυχανάλυση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γράφω αυτό που έγραψα και στον τοίχο σας: Για το Μάρκες έχουν πει ότι τα 100 χρόνια μοναξιάς θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι 50. Το "Ζω για να την διηγούμαι" δεν μπόρεσα να το συνεχίσω γιατί βαρέθηκα. Μισώ αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψουν ένα βιβλίο 500 σελίδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ τον αγαπάω τον Μάρκες αλλά το ζω για να την διηγούμαι δεν το τελείωσα, ούτε εκείνες τις πουτάνες.

      Διαγραφή
  3. Καζαντζάκης: πολύ ... "ηρωική" γραφή σε όλα, χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη. Δυο-τρία "μεγάλα" του βιβλία τα είχα διαβάσει διαγώνια, ένα ταξιδιωτικό του που επεχείρησα να διαβάσω το παράτησα μετά τις πρώτες σελίδες, ενώ και την Ασκητική, που είναι κάτι λιγότερο από 100 σελίδες, την τελείωσα με την τρίτη φορά! Πριν από κάτι μήνες, έψαχνα να βρω μια καλή μετάφραση της "Κόλασης" του Δάντη. Ε, όταν βρήκα την έκδοση με μετάφραση Καζαντζάκη, ήξερα από την αρχή ποιά δε θα αγόραζα. Είναι σαν να διαβάζεις πάντα το ίδιο πράγμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πρώτος και καλύτερος ο Hemingway, χαλαρά ο Joyce, αλλα αυτόν που απεχθάνομαι με όλη μου την ψυχή είναι ο Sallinger!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ντοστογιέφσκι... κλάψ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο τον Ηλίθιο διάβασα (διαγώνια).
      Αλλά εγώ αγαπώ Καζαντζάκη. Και τα ταξιδιωτικά. :)

      Διαγραφή
  7. Το γράφω κι εδω: Καζαντζάκη αδύνατον να διαβάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καζαντζάκης, Λέων Τολστόι, Τόμας Μαν!

    Με τον Μαν (θα το παλέψω στο μέλλον) και τον Τολστόι, δεν είναι ακριβώς ότι βαριέμαι, απλώς αν μου δωρίσεις βιβλίο τους δε θα πετάξω και την σκούφια μου. Με τον Καζαντζάκη η απόλυτη πλήξη. Κοιμάμαι στο 5λεπτο :)

    Τα βάλατε όλοι με τον Τζόυς. Αμάν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο fb τα βάλαν και με τον Πίντσον και τον Προυστ. Και τον Μάρκες και τον Σαραμάγκου. Κλαψ.

      Διαγραφή
    2. Καταγγέλλω την αλητεία του φβ! Τουλάχιστον εκεί, οι "βρισιές" θα ξεθωριάσουν γρήγορα στον τοίχο. Ο Σαραμάγκου είναι κορυφή! Και ο Πύντσον, καλούτσικος είναι... ;)

      Διαγραφή
  9. O Joyce το επεδίωξε. έγραφε επιδεικνύοντας την ευφυΐα του, ειρωνευόμενος κριτικούς και αναγνώστες. είναι αδύνατο να γνωρίζεις ότι οι 20 παράγραφοι του τάδε κεφαλαίου συμβολίζουν αγγλικές διαλέκτους. αξιολάτρευτος.
    Το target group του Προυστ είναι οι κρατούμενοι. βλέπε Παύλος Ζάννας. αριστούργημα
    Καζαντζάκης? ενδιαφέρον.
    δαγκωτό Μαγικό Βουνό και από ποιητές…………Φελίνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος20/4/15, 9:22 μ.μ.

    Καζαντζάκης Ασκητική (γενικά τον βαριέμαι, αλλά η ασκητική είναι χάλι κατήμαυρο).
    Από ξένους Τσέχωφ τα άπαντα και άει στην ευχή της Παναγίας.
    Επιθυμώ να νικήσω πάραυτα δεδομένου ότι μερικοί τα βάλανε με Σαραμάνγκου και Μάρκες και Προυστ (ντροπή)
    Filoteo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλοτεό, δεν κερδάμε λέμε, κληρωνόμαστε :P

      Διαγραφή
    2. Προσπάθησα να σε πλευρίσω και fbικά, διαπλεκόμενααααααααααα

      Διαγραφή
  11. Δεν ξέρω αν ο Eco θεωρείται (πλέον) κλασικός. Εκτός και αν σ' αυτήν την κατηγορία εντάσσονται όσοι έχουν ήδη εγκαταλείψει το μάταιο τούτο κόσμο. Όπως και να 'χει, θεωρώ τα βιβλία του "πολύ κακό για το τίποτα", με εξαίρεση το Όνομα του Ρόδου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια από τα ίδια για Έκο, το εκκρεμές το τελείωσα βρίζοντας, το νησί την επόμενη μέρας με κόπο, την Λοάνα, ποτέ κ.ο.κ. Αλλά το όνομα του Ρόδου, κορυφή.

      Διαγραφή
    2. To δε "μπαουντιλίνο" είχα τη φαεινή ιδέα να το κουβαλάω σε εκδρομή στο εξωτερικό. Και η βασίλισσα Λοάνα ακόμα περιμένει τα διαπιστευτήριά μου!

      Διαγραφή
  12. Κλασικό δεν τον λες αλλά έναν Auster διάβασα και δε νομίζω να ξαναδιαβάσω! :/
    Έχω έλλειψη έμπνευσης τώρα, θα βρω κι άλλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ιιιι, τι είπε στο σεπτό τούτο μπλογκ και δεν μπορώ να την κάμω και μπαν.

      Διαγραφή
    2. Τι να κάνω η δόλια, είπες να εκφραστούμε χωρίς φόβο και πάθος!
      Δε θέλω τέτοια φασιστικά ωστόσο, μπαν τώρα και αηδίες... <3

      Διαγραφή
  13. Αν και μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του ,εν τούτοις δεν κατάφερα να διαβάσω τα 'απαντά του που έχω στη βιβλιοθήκη μου ; Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, τα άπαντα ίσως παραπάνε. Ειδικά αν τα έχεις στην κλασική δεμένη έκδοση. Εγώ που τα χω σκόρπια, είναι πιο εύκολο ψυχολογικά

      Διαγραφή
  14. Αν επιτρέπονται ποιητές, Ελύτης. Δεν τον κρίνω. Απλά τον βαριέμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. πολ όστερ... όχι ακριβώς βαρεμάρα απλά σου μένει η αίσθηση του τίποτα... σε αφήνει να αναρωτιέσαι γιατί διάβασες αυτό το βιβλίο...

    από 'πιο κλασσικούς' θα έλεγα τον μπαλζάκ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν είναι μίσος, απλά δεν κατάφερα να τα βγάλω πέρα μαζί τους. Ίσως να το καταφέρω κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά για την ώρα τους έχω στον πάγο.
    Έρμαν Έσε (Ο λύκος της στέπας)
    Χεμινγουεϊ (Για ποιον χτυπά η καμπάνα)
    Καζαντζάκης (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται)
    Απλά δεν.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ναι, νομίζω μισώ έναν που δε νομίζω να θεωρείτε κλασσικός... Λε Κλέζιο
      (αυτό το χρυσόψαρο πιά.......... φρίκη)

      Διαγραφή
    2. Λε Κλεζιό δεν την παλεύω μία.

      Διαγραφή
  17. Της απενεχοποίησης ε;
    Καλά είμαι η μόνη που γοητεύτηκε από την ασκητική και λατρεύει τον Καζαντζάκη;
    Έκο δεν μπορώ να διαβάσω με τίποτα (εκτός από το Όνομα του Ρόδου).
    Εγώ πάλι ( το έχω και πρόσφατο) δεν άντεξα τον Ξένο του Καμύ! Τέτοιο ζόρι για ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας ; (άρχισα να αναρωτιέμαι για μένα!)
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την Ασκητική την διάβασα 3 φορές. Την τελευταία φορά την απομυθοποίησα.

      Διαγραφή
    2. Εγώ τον Καμύ τον αγαπώ, αλλά δεν την παλεύω με τον Καλιγούλα.

      Διαγραφή
  18. Μίσησα το "Κιβώτιο" του Αρη Αλεξάνδρου (δεν μπόρεσα καν να το τελειώσω), και το "Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" (αν και το τελείωσα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες ανάγνωσης του "Οδυσσέα" του Τζόις, αποφάσισα να μην υπάρξει τρίτη! Επίσης, αδυνατώ να καταλάβω το "μεγαλείο" του Σελίν ή του Πίντσον. Ωστόσο, Ντοστογιέφσκι και Καζαντζάκης είναι από τους αγαπημένους μου, ειδικά "Ο Φτωχούλης του Θεού" σημάδεψε την εφηβεία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Φτωχούλης του Θεού πρέπει να είναι το καλύτερο έργο του Καζαντζάκη.

      Διαγραφή
  20. Ανώνυμος21/4/15, 1:07 μ.μ.

    Δεν μπορώ να τελειώσω βιβλίο του Πίντσον, απλά δεν μπορώ.Αλλά κάθε χρόνο, τον παλεύω μια φορά...

    Β.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ενώ έχω σχεδόν όλα τα βιβλία της Μάρως Βαμβουνάκη, δεν μπόρεσα να διαβάσω κανένα.. Ελπίζω στο μέλλον να μπορέσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος21/4/15, 4:59 μ.μ.

    Αν θεωρείται κλασσικός ο Μπουκόφσκι θα πω αυτόν :)

    Με εκτίμηση,
    ΚωνσταντίναΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Εκτός κλώρωσης βέβαια λόγω δώρου μα θα συμμετέχω:
    Μισητότερο δεν ε΄χω μα έχω ΒΑΡΕΤΟΤΕΡΟ:
    JOYCE θα έλεγα μα μου λένε ότι ίσως δεν πιάνω τα λογοπαίγνια οπότε για να μην τον αδικήσω θα πω ΜΑΡΚΕΣ- δε θυμάμαι ποιος έλεγε ότι τα 100 Χρόνια Μοναξιάς θέλεις 100 χρόνια για να τα τελειώσεις.
    τα διάβασα μα και βαρέθηκα και ξέχασα.
    Δε μου αρέσει ο Φανταστικός ρεαλισμός.
    Να προσθέσω και ελληνικά;
    Ζυράνα Ζατέλη (από πλήξη κόβω φλέβες) και Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (δεν καταλαβαίνω τι λέει).

    Επίσης ήθελα να πω ότι χαίρομαι που ως τώρα κανείς δεν ε΄χει αναφέρει την αγάπη μου (ξαναδιαβάζω κάθε λίγα χρόνια): Proust
    ή τη Βίβλο (την οποία επίσης αγαπώ).

    Καλή Τύχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Επιτέλους, να μιλήσουμε χωρίς ενοχές...Έκο, πολύ βαρετός... Το κοιμητήριο της Πράγας το παράτησα στις πρώτες σελίδες χωρίς καμιά τύψη!
    Όσο για JOYCE ... έχω 2 χρόνια τον ΟΔΥΣΣΕΑ στη βιβλιοθήκη μου και με τόσα που ακούω ... δεν τολμώ να τον πλησιάσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή