Πρέπει να ομολογήσω την άγνοια μου, δεν έχω διαβάσει κανένα άλλο βιβλίο του Αλεξάκη και γι’ αυτό κατ’ ουσία δεν μπορώ να το κρίνω. Το βιβλίο έμεινε καιρό στη βιβλιοθήκη μου, πάντα μετακόμιζε στο τέλος της ντάνας με τα αδιάβαστα, όλο παραπονεμένο έμενε. Ήρθε κι η σειρά του.
Το μ.Χ. είναι η ιστορία ενός φοιτητή που παρακινούμενος από τη γηραιά σπιτονοικυρά του αποφασίζει να μάθει περισσότερα για το Άγιο Όρος. Στην πορεία το ενδιαφέρον του εξάπτεται και οι αρχαιότητες στο Όρος γίνονται το θέμα της διατριβής του. Ανακαλύπτει στοιχεία της ιστορίας του μέρους, το επισκέπτεται, και….
Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα, γρήγορα, χωρίς να γίνεται βαρετό σε κανένα σημείο, ρέει. Είναι φανερά γραμμένο από κάποιον που κατέχει το σπορ. Η μόνη μου ένσταση έγκειται στο γεγονός πως η πλοκή δίνει πολύ γρήγορα τη θέση της στις πληροφορίες για το Όρος, η λαχτάρα του συγγραφέα να ξεμπροστιάσει το συρφετό που μαζεύεται στην Αθωνική πολιτεία είναι μεγαλύτερη από το να πει μια ιστορία. Οι στιγμές στη γραμματεία του Βατοπεδίου που κλείνεται το ραντεβού του ηγούμενου με τον υπουργό είναι απολαυστικές (γράφτηκαν προ σκανδάλου), αλλά το βιβλίο έχοντας μείνει κάπου στη μέση από πλοκή, αρκείται σε ένα άγαρμπο τέλος μιας ιστορίας που στην ουσία δε μας είπε ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια διαβάζω όλο και λιγότερη ελληνική λογοτεχνία. Όχι από σνομπισμό, ούτε από έπαρση, απλά δυσκολεύομαι να βρω κάτι να μου κρατά το ενδιαφέρον. Το βιβλίο του Β. Αλέξάκη τουλάχιστον αυτό το κατάφερε. Ελπίζω όλο και περισσότεροι Έλληνες να γράφουν πράγματα που δε με κάνουν να πλήττω.
"μ.Χ", Βασίλης Αλεξάκης, εκδ. Εξάντας, 2007, σελ. 339
Το μ.Χ. είναι η ιστορία ενός φοιτητή που παρακινούμενος από τη γηραιά σπιτονοικυρά του αποφασίζει να μάθει περισσότερα για το Άγιο Όρος. Στην πορεία το ενδιαφέρον του εξάπτεται και οι αρχαιότητες στο Όρος γίνονται το θέμα της διατριβής του. Ανακαλύπτει στοιχεία της ιστορίας του μέρους, το επισκέπτεται, και….
Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα, γρήγορα, χωρίς να γίνεται βαρετό σε κανένα σημείο, ρέει. Είναι φανερά γραμμένο από κάποιον που κατέχει το σπορ. Η μόνη μου ένσταση έγκειται στο γεγονός πως η πλοκή δίνει πολύ γρήγορα τη θέση της στις πληροφορίες για το Όρος, η λαχτάρα του συγγραφέα να ξεμπροστιάσει το συρφετό που μαζεύεται στην Αθωνική πολιτεία είναι μεγαλύτερη από το να πει μια ιστορία. Οι στιγμές στη γραμματεία του Βατοπεδίου που κλείνεται το ραντεβού του ηγούμενου με τον υπουργό είναι απολαυστικές (γράφτηκαν προ σκανδάλου), αλλά το βιβλίο έχοντας μείνει κάπου στη μέση από πλοκή, αρκείται σε ένα άγαρμπο τέλος μιας ιστορίας που στην ουσία δε μας είπε ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια διαβάζω όλο και λιγότερη ελληνική λογοτεχνία. Όχι από σνομπισμό, ούτε από έπαρση, απλά δυσκολεύομαι να βρω κάτι να μου κρατά το ενδιαφέρον. Το βιβλίο του Β. Αλέξάκη τουλάχιστον αυτό το κατάφερε. Ελπίζω όλο και περισσότεροι Έλληνες να γράφουν πράγματα που δε με κάνουν να πλήττω.
"μ.Χ", Βασίλης Αλεξάκης, εκδ. Εξάντας, 2007, σελ. 339
Αγαπητη Κατερινα, ο Αλεξακης δεν ενδιαφερεται να πει απλα μια ιστορια, επιχειρει να ξεμπροστιασει τον εθνικο μυθο του ελληνοχριστιανικου πολιτισμου... Σε μια χωρα που αριστεροι και δεξιοι αλληλοκατηγορουνται ως προδοτες και μαχονται για τα πρωτεια του πατριοτισμου, ελαχιστες ειναι οι φωνες που τολμουν να αμφισβητησουν τα κοινα ψευδη... (ο καστοριαδης μου ερχεται στο νου.. ειναι συμπτωση που οι ελληνες που φευγουν στο εξωτερικο ακονιζουν καλυτερα την κριτικη τους ματια απο τους ελληναρες της ημεδαπης;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, και ως τέτοιο, το βιβλίο το χάρηκα ιδιαίτερα. Μπορεί ίσως και λίγο παραπάνω από οτι έπρεπε γιατί είναι γνωστή η απέχθεια μου προς το παπαδαριό, την υποκρισία της θρησκείας, τη διαπλοκή της "ελληνορθόδοξης" εκκλησίας με όλους τους τομείς της πολιτικής. Αλλά δεν παύω να το κρίνω ως μυθιστόρημα κι όχι ως δοκίμιο ή άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοι φιλοι ..πως μπορω να προμηθευτω αυτο το βιβλιο ..ψαχνω παντου ..ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφή