Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο καλών προθέσεων και ουσιαστικού ταλέντου. Αλλά και για την κατάρα της ελληνικής λογοτεχνίας τα ταλέντα να επαναπαύονται στις δάφνες τους και να μην εξελίσσονται. Κάπως σαν του ποδοσφαιριστές από τις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού.
Ο "δαιμονιστής" του Α. Κορτώ αξιοποιεί μια ωραία ιδέα. Το βιβλίο είναι γραμμένο πρωτοπρόσωπα και σε βάζει στον κόσμο ενός αρχαίου δαίμονα που δηλώνει από την αρχή το ποιόν του. Είναι καταραμένος να ανταλλάσσει κορμί με όποιον κάνει έρωτα. Ως εδώ τα πάντα είναι όμορφα και πρωτότυπα.
Κι έπειτα; Κι έπειτα το βιβλίο "εγαμήθη", που θα έλεγε (μάλλον) κι ο ίδιος ο συγγραφέας. Ακολουθεί ένας σωρός από στιγμιότυπα συνουσίας (αλλιώς το λένε αυτό, αλλά είμαι κοριτσάκι) που είναι απλώς αυτά, τίποτα άλλο. Ένας ήρωας που τραβά το ζόρι της αιωνιότητας χωρίς καμία σταθερά, αναλώνεται αντί να εξελίσσεται. Κρίμα.
Το βιβλίο δεν πείραξε την σεμνοτυφία μου, κάθε άλλο. Καλές σεξουαλικές σκηνές σε βιβλία μερικές φορές είναι δυνατότερες και από τις αντίστοιχες στον κινηματογράφο. ( Δεν ξεχνώ την "έκσταση"- έτσι το λένε αυτό τώρα- που μου δημιούργησε στην εφηβεία μου η "Λούλα" του Β. Ραφτόπουλου.) Αυτό που με λύπησε είναι η ευκολία. Ο Κορτώ έχει σαφέστατα συγγραφικό ταλέντο, αλλά δεν έστρωσε τον κώλο του κάτω να βρει δέκα καλές ιδέες για να συνεχίσει να έχει πλοκή, βάθος και ένταση το μυθιστόρημα.
Θα είμαι ειλικρινής, ο "δαιμονιστής" είναι ευχάριστος και ευκολοδιάβαστος. Λίγες σελίδες που μπορούν να διαβαστούν απνευστί χωρίς να κουράσουν καθόλου. Αυτό είναι το τάλαντο. Αλλά δεν φτάνει. Ή μάλλον φτάνει για την Ελλάδα. Αλλά γιατί ένα τέτοιο δώρο να το χαραμίσεις στην ευκολία του ελληνικού εκδοτικού κόσμου και να μην ανοίξεις τα φτερά σου. Όταν μπορείς να είσαι αετός.
"Ο δαιμονιστής", Αύγουστος Κορτώ , εκδ. Καστανιώτη, 2007, 327
Συμφωνώ απόλυτα, καλή ιδέα, ανεπαρκής η εξέλιξή της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσθένεια παιδική πολλών ελληνικών μυθιστορημάτων.... Χαίρομαι που συμφωνούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα, φιλενάδα, σ΄ αυτήν την ανάρτησή σου, έγινες… λεξιλάγνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως τα γράφεις τόσο ωραία!
Ήθελα να ήξερα, όλα αυτά που γράφεις, είναι φρέσκα στο μυαλό σου, δηλαδή, τα βιβλία αυτά που τους κάνεις κριτική, τα έχεις διαβάσει πρόσφατα;
Τι καταβροχθίζεις εσύ κάθε μέρα…
Για σκέτο...λάγνα κάτι γίνεται.... Φρέσκα είναι. Γι' αυτό τώρα που είμαι σε φάση που δε διαβάζω πολύ έχουν αραιώσει και οι αναρτήσεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε εμένα μου αρέσει να επαναπαύονται τα ταλέντα στις δάφνες της βεβαιότητάς τους. ομως θέλω να θυμώνω λιγότερο μαζί τους γιατί τα φτερά δεν σε σηκώνουν πάντοτε ψηλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιπλέον, ας μην δαιμονοποιούμε κάθε τί το ευκολοδιάβαστο γιατί η απορριπτική στάση δεν είναι παραγωγική.
Συγχαρητήρια και πάλι για τις ενδιαφέρουσες αναρτήσεις,
η παραμυθου
Για καλό το είπα πως είναι ευκολοδιάβαστο, μη με παρεξηγείς.... Θυμώνω που η ελληνική λογοτεχνία πνίγεται στη μετριότητα όταν ξέρω πως υπάρχουν ταλέντα. Ίσως ήμουν λίγο πιο άγρια γιατί τον Κορτώ τον συμπαθώ σα συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει δεν σε παρεξήγησα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως να ξέρεις τα πιο ευκολοδιάβαστα παραμύθια, είναι τα πιο δυσεξήγητα. Αβυσσος...
Εμένα μου άρεσε τρομερά ως το τέλος. Μεγάλο ταλέντο ο Αύγουστος. Και μπορεί να γράψει τα πάντα. Μετά από αυτό διάβασα το "Δεκαέξι" και έπαθα πλάκα με τη γραφή του, τελείως διαφορετικό και τρομερά ενδιαφέρον
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Δεκαέξι" είναι στην στοίβα με τα αδιάβαστα (ακόμα), αλλά τον Κορτώ τον συμπαθώ εξαιρετικά ως συγγραφέα.
Διαγραφή