Ούτε γάτα ούτε ζημιά

Ο Βικ Γουίλκοξ είναι διευθυντής μιας προβληματικής εταιρείας στην Θατσερική Αγγλία. Έχει χάσει τον ύπνο του, αλλά πιστεύει ακράδαντα στο σύστημα που θα τους βγάλει από την κρίση αν δουλέψουν σωστά και σκληρά. Η Ρόμπυν Πένροουζ από την άλλη είναι έκτακτη λέκτορας της Αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο, με ειδικότητα στις γυναικείες σπουδές, φεμινίστρια, αριστερίστρια, με άψογο θεωρητικό υπόβαθρο και καμία αίσθηση της σκληρής πραγματικότητας ενός εργάτη. Η ζωή τους θα αλλάξει, όταν λόγω του Βιομηχανικού Έτους αναγκαστούν να πάρουν μέρος σε ένα πρόγραμμα που εκείνη για έξι μήνες μια φορά την εβδομάδα πρέπει να γίνει η σκιά του.

Το μυθιστόρημα του Ντέηβιντ Λοτζ είναι εξόχως απολαυστικό και ευκολοδιάβαστο και ταυτόχρονα μπλέκει με μαεστρία τη φιλοσοφία, την πολιτική, τη ζωή έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα στα χρόνια και… την πλάκα. Το χιούμορ και η σύγκρουση ανάμεσα στην κλεισμένη στο μικρόκοσμό της πανεπιστημιακή κοινότητα και τον άκρατο υλισμό των ...golden boys, άλλωστε, είναι τα βασικά στοιχεία τούτου του μαγειρέματος, χωρίς όμως καθόλου να χάνονται οι χαρακτήρες.

Το βιβλίο δεν το διάβασα στα Αγγλικά και το μετάνιωσα. Υποψιάζομαι πως κάποια πράγματα θα χάθηκαν στη μετάφραση. Όπως ας πούμε ο τίτλος του πρωτοτύπου “Nice work” που για κάποιο λόγο απροσδιόριστο έγινε… «Ούτε γάτα ούτε ζημιά». Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα δικά του - στη μητρική του γλώσσα αυτή τη φορά.