Το πόσα βιβλία δεν έχω διαβάσει με ξαφνιάζει, ακόμα περισσότερο το για πόσα βιβλία δεν έχω ακούσει ή διαβάσει ούτε λέξη. Η ανωνυμία αυτή των βιβλίων με φοβίζει, θα ήθελα να υπήρχε ένα σύστημα αξιολόγησης, μια "αντικειμενική" πυραμίδα, να τραβάς αυτό που τραβά η όρεξη σου. Πάντα θα υπάρχει χώρος για σκουπίδια, πάντα για αριστουργήματα- αλλά να ξέρεις. Περισσότερο με θλίβει η άγνοια, τα βιβλία που δε διαβάζω γιατί γράφτηκαν κάπου μακριά, που χάθηκαν. Πιθανολογώ πως θα ακούγομαι υπερβολή στον μέσο αναγνώστη. Ίσως και λιγάκι εμμονική. Δεν είναι πως δεν ξέρω το πρόβλημα μου, το ξέρω και το κατανοώ. Τα βιβλία δεν θα σώσουν τον κόσμο, δεν θα σώσουν καν εμένα. Συναισθηματικά μονάχα αρνούμαι να δεχτώ πως δεν υπάρχει κάπου, κάποιο άγνωστο βιβλίο που θα με οδηγήσει στην κάθαρση, με τη λογική το καταλαβαίνω απόλυτα.
Τί οδήγησε σε αυτό το παραλήρημα, θα σας πω αμέσως. Σε ένα πρόσφατο ποστ της καλής διαδικτυακής μου φίλης στο don't ever read me συνειδητοποίησα πόσα είναι τα βιβλία που δεν ξέρω, πόσα εκείνα που δε θα με ενδιέφερε ποτέ να διαβάσω. Τόσες προτάσεις μαζεμένες με μπούκωσαν και μου έφεραν μια αίσθηση ανεκπλήρωτου, κάποια από αυτά τα βιβλία δεν είναι το "είδος" μου, για αυτό δεν τα είχα ακούσει, πολλά τα έχω διαβάσει, άλλα θα ήθελα πολύ να έχω διαβάσει και κάποια στιγμή θα το κάνω. Όμως η απεραντότητα με φόβισε. Και η "εξειδίκευση". Τί σημαίνει δεν είναι του "είδους" μου; Γιατί δεν διαβάζω crime fiction αλλά διαβάζω science fiction; Μήπως γιατί απλά έτυχε; Εάν δεν είχα ανακαλύψει τον Σαραμάγκου και το Λιόσα θα διάβαζα ευπώλητα για πάντα, ή οι σχολικές μου ρίζες με τον Ντοστογέφσκι και τα άπαντα της γενιά του 30 κάτι θα ξυπνούσαν μέσα μου; Ένα έχω να πω, πως κάποτε, κάπου, πριν πολλά χρόνια όταν είχα ξεπέσει να διαβάζω Dan Brown σε κάποιο συνοικιακό σούπερ μάρκετ αγόρασα το "Περί Τυφλότητας" χωρίς να έχω ακούσει ποτέ τίποτε για αυτό, απλά από το οπισθόφυλλο. And the rest is history.Υ.Γ. Αν παρ' όλες τις υπαρξιακές μου ανησυχίες έχετε καμιά πρόταση για βιβλίο ενοοείται πως είναι ευπρόσδεκτη. Μπορεί να είναι αυτό που θα σώσει τον κόσμο (μου).
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, νομίζω. Δεν χρειάζομαι ένα ποστ ή μια λίστα με βιβλία, μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο μου αρκεί για να νιώσω ένα σωρό αντίθετα μεταξύ τους συναισθήματα.. Σκέψου πόσο όμορφο θα ήταν να υπήρχαν περισσότερα ιστολόγια (για παράδειγμα) βιβλιοφιλικά, θα ήταν πιο εύκολο να δημιουργηθούν νήματα, αυτή είναι για μένα η λέξη κλειδί στο χαοτικό αυτό χώρο της λογοτεχνίας. Μια λίστα με βιβλία βοηθάει σίγουρα αλλά η αποτύπωση της άποψης κάποιου που αγαπά την ανάγνωση θα ένωνε με ένα νήμα ακόμα τα βιβλία που πλέουν στην μεγάλη θάλασσα, και κάπως έτσι θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την μετάβαση μας από το ένα στο άλλο. Προφανώς και το ένστικτο, η τύχη και η περιέργεια λειτουργούν αλλά εγώ θα επιμείνω στον όρο νήματα. Καλό καλοκαίρι Κατερίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερίνα. Να σου προτείνω να διαβάσεις αυτό το άρθρο; http://peopleandideas.gr/2011/01/07/writing-game-7/ Θα σου δώσει ιδέες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίδρα
Μου αρέσει αυτή ιστορία με τα νήματα. Μπορεί εξάλλου να μην είναι τόσο κακή η τυχαιότητα, ο τρόπος που διαβάζεις ένα άγνωστο αλλά δεν έχεις ακουμπήσει ένα πασίγνωστο βιβλίο. Πάντως μια λίστα αξιολόγησης που θα εμπιστευόμουν - όσο ουτοπία κι αν είναι- θα βόλευε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίδρα μου, από μια γρήγορη ματιά που έριξα μάλλον τα έχω διαβάσει όλα. Σε ευχαριστώ.
Υ.Γ. Νο14me δεν μπορώ να σχολιάσω στην ανάρτησή σου για τη Μπουραζοπούλου. Γιατί;
ούτε λίστες ούτε τίποτα. μόνο προτάσεις γνωστών που εμπιστεύεσαι το γούστο τους. πόσο τέλειο είναι όταν ανακαλύπτεις ένα συγκρότημα που ούτε το είχες ακουστά και γίνεται από τα αγαπημένα σου? εντάξει για βιβλία μιλάμε αλλά το ίδιο ισχύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις διαβάσει το ιζνογκουντ-ένα συμπαθητικό τέρας?
starkwell
Η αλήθεια είναι πως αυτή είναι μισή από τη χαρά της ανάγνωσης. Που μέσα σε τρεις μήνες ο συγγραφέας που δεν είχες ακούσει καν γίνεται ο αγαπημένος σου κι έχεις ολόκληρο ράφι με βιβλία του. Δεν έχεις κι άδικο. Έλα όμως που οι γνωστοί μου αποφεύγουν το διάβασμα σαν τη λέπρα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει που όσοι διαβάζουμε μοιραζόμαστε λίγο πολύ παρόμοιες φιλαναγνωστικές ανησυχίες κι εμμονές...Καμιά φορά φαντασιώνομαι ότι μου εμφανίζεται ο Άγγελος της ανάγνωσης και μου δίνει μια λίστα με όσα βιβλία θα λατρέψω.Τέτοιος άγγελος δυστυχώς δεν υπάρχει,αντ'αυτού υπάρχει και δρα ο δαίμων της τυχαιότητας,με απρόβλεπτες διαθέσεις.Οφείλω ωστόσο πολλές αναγνωστικές συγκινήσεις στα ιστολόγια(εν αντιθέσει με τις προτάσεις γνωστών και φίλων,που συχνά με έχουν οδηγήσει σε απογοητεύσεις).Τι τα θες όμως,όσο κι αν το ψάχνουμε,θα μας ξεφύγουν άπειρα βιβλία.Βιβλία που δεν μεταφράστηκαν,βιβλία που δε θα προλάβουμε,βιβλία που δεν έγιναν γνωστά,που χάθηκαν,που δεν εκδόθηκαν,που δεν έχουν γραφτεί ακόμα.Κάπως σαν τους φίλους κι εραστές που δε θα συναντήσουμε ποτέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό ακριβώς johnny panic.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μεσημέρι με το φαγητό θα πιω μιά μπύρα για τα βιβλία που δεν διάβασα, για τους φίλους που δεν γνώρισα, για τους εραστές που δεν φίλησα.
(πολύ βαρύ ακούστηκε αυτό. νέος είμαι, έχω καιρό μπροστά μου. εκτός και αν αποφασίσω να διαβάσω όλους τους ρώσους συγγραφείς...)
Πολύ το βαρύναμε, μου φαίνεται, χιχιχι..... Να μιλάτε για τον εαυτό σας, εγώ είμαι μια γριά ετών 33 κι όσο για φίλους, εραστές και άλλα συναφή, μάλλον θα μου μείνουν πολλοί που δεν θα συναντήσω ποτέ. Όσο για βιβλία, εκεί να δεις χαμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδέα δεν έχω ως προς τον σχολιασμό..κάτι έκανα στις ρυθμίσεις, για προσπάθησε πάλι να δούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπάνια διαβάζω βιβλία έπειτα από πρόταση κάποιου...Εμπιστεύομαι το ένστκτό μου και ορμάω με το κεφάλι...Ενίοτε τρώω την μούρη αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που μου επιτρέπω...:)
ΑπάντησηΔιαγραφή