«Η χρονιά της ερήμου» του Pedro Mairal είναι ένα μυθιστόρημα που θυμίζει πολύ ως προς τη θεματολογία το «Περί Τυφλότητας» του Σαραμάγκου, χωρίς καθόλου να τον μιμείται στο ύφος και το στυλ γραφής, σε αυτό ο «γεράκος» μας ήταν αξεπέραστος άλλωστε. Από την άλλη κι εδώ ξεκινάμε από μια ανεξήγητη καταστροφή, την Κοσμοχαλασιά, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο και παρακολουθούμε τη ζωή συγκεκριμένων ανθρώπων που πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Ηρωίδα η Μαρία, γραμματέας σε μεγάλη χρηματοοικονομική εταιρεία που στην αρχή τα νέα πως τα σπίτια γκρεμίζονται και οι ηλεκτρικές συσκευές δεν λειτουργούν δεν την επηρεάζουν πολύ. Δεν αργεί όμως ο καιρός που αναγκάζεται να μετακομίσει πιο κοντά στο κέντρο της πόλης που φαίνεται να είναι δυσκολότερο να διαβρωθεί, που μαθαίνει να ζει χωρίς ηλεκτρικό, που οι γύρω της αλλάζουν οργανώνονται για να επιβιώσουν- η ανθρώπινη φυλή δείχνει μαζεμένα όλη την καλοσύνη και την κακία της, όπως σε κάθε περίοδο έντασης- καταντά νομάδας, πόρνη, αιχμάλωτη ινδιάνων, ερωμένη. Χάνει την αξιοπρέπειά της και την ξαναβρίσκει.
Το μυθιστόρημα είναι εξαιρετικά καλογραμμένο, διερευνά το πρόβλημα που πάντα σχεδόν απασχόλησε την λογοτεχνία, πως θα επιβίωνε ο άνθρωπος ως άτομο και ως κοινωνικό ον σε μια κοσμοϊστορική αλλαγή. Πέρα από αυτό προερχόμενο από την Αργεντινή του 2005 είναι μια αλληγορία που ίσως έχει να μας διδάξει δυο τρία πραγματάκια για την ανθρώπινη φύση σε καιρό Κρίσης.
Χαίρομαι να βλέπω και να διαβάζω εραστές της καλής λογοτεχνίας. Πράγματι, το βιβλίο αυτό μπορεί να μας διδάξει πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου να συμβάλω σε έναν μικρό διάλογο παραθέτοντας τις κριτικές που έχουμε γράψει κι εμείς για το εν λόγω βιβλίο στο ιστολόγιό μας:
http://exbook3.blogspot.com/2010/07/blog-post_446.html
http://exbook3.blogspot.com/2010/07/pedro-mairal-12710.html
Βλέπω πως 3 διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας από τη δική του σκοπιά έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για το βιβλίο και χαίρομαι. Μου φάνηκε εξαιρετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι όμως πως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό μάλλον πέρασε απαρατήρητο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι πως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό τα περισσότερα αξιόλογα βιβλία περνούν απαρατήρητα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα! Το αντίθετο θα ήταν παράξενο. Δίκιο έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο διάβασα πριν δυο χρόνια. πραγματικά είναι ωραίο βιβλίο και ο συγγραφέας του έχει την άνεση να περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια συναισθήματα και καταστάσεις όπως πολύ συχνά συναντάμε σε λατινοαμερικάνους συγγραφείς.το έχεισυστήσει και σε άλλους γιατί τα όμορφα βιβλία χρειάζεται να έχουν την αναγνώριση του βιβλιόφιλου κοινού και αυτό είναι που τα κρατά ζωντανά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ... Και τώρα που πέρασε κάποιος καιρός από την ανάγνωση νομίζω από τα βιβλία που μένουν στη μνήμη.
ΔιαγραφήΤο διάβασα λίγο πριν τη κρίση στην Ελλάδα.....ήταν σοκαριστικό για εμένα που έβλεπα την Αθήνα πολλές φορες, κυριολεκτικά να μετατρέπεται σε Buenos Aires ....απλά έζησα το βιβλίο και αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ το διάβασα το 2011, και κοιτώντας πίσω ήταν τελικά το βιβλίο που με επηρέασε για να γράψω το δικό μου. Το κατάλαβα βέβαια μετά.
Διαγραφή