Υποψιάζομαι πως όπως λέει και ο Νο14ΜΕ σε σχετικό ποστ ήταν μάλλον άτυχη η επιλογή να ξεκινήσω το ταξίδι μου στο Πιντσονικό σύμπαν με το "Έμφυτο ελάττωμα". Η αλήθεια είναι πως τα μαστούρικα μυθιστορήματα που περιγράφουν την δεκαετία του 60 και του 70 στον καπνό ενός μπάφου με κουράζουν αρκετά- μάλλον παίζει ρόλο πως δεν έχω καταφέρει να καπνίσω πάνω από δέκα κανονικά τσιγάρα σε όλη μου τη ζωή. Ετούτο πάντως είχε χιούμορ, πλάκα, πλοκή, γάρα, άσπρη, χίπηδες, όλα ιδωμένα από μια αγαπησιάρικη ματιά και έναν εξαιρετικό λογοτεχνικό ήρωα.
Ο Ντοκ Σπορτέλο, ιδιωτικός ερευνητής στο επάγγελμα, κρατά με το μικρό του ανάστημα όλο το βιβλίο ζωντανό και παλλόμενο. Ψάχνοντας για το γκόμενο της πρώην φιλενάδας του πέφτει σε κυκλώματα ναρκωτικών, μπάτσων, εργολάβων, τζόγου, όλα μαζί διαπλεκόμενα και μερικές φορές εντελώς όμοια. Ο Σπορτέλο δεν είναι ο καλός, οι άλλοι δεν είναι οι κακοί, οι κλασικούρες ενός παρόμοιου μυθιστορήματος αποδομούνται, αλλά τα λαχούρια, τα χίπικα αξεσουάρ και η πανταχού παρούσα μαριχουάνα το κάνουν λίγο σαν Χαβάη 5-0 με χασίσι.
Η επαφή μου με τον Πίντσον δεν με αποθάρρυνε, θέλω να διαβάσω κι άλλα του βιβλία όμως τούτη τη φορά λέω να μην το κάνω στα τυφλά. Δέχομαι προτάσεις.
Πριν κάνα χρόνο επιχείρησα να διαβάσω το "Ουράνιο τόξο της βαρύτητας",που μάλλον θεωρείται το αριστούργημά του.Σταμάτησα πολύ πριν τα μισά,όχι γιατί αισθάνθηκα εξαπατημένος,αλλά απλούστατα επειδή δεν καταλάβαινα Χριστό! Όμως δεν καταλάβαινα Χριστό όχι επειδή ο Πύντσον έγραφε αρλούμπες,αλλά επειδή αντιλαμβανόμουν πως το κείμενο είναι τόσο πυκνό σε αναφορές,τόσο διαστρωματικό,περίτεχνο και συχνά ερμητικό,που μου διέφευγε διαρκώς.Εν ολίγοις,θα χρειαστεί να περιμένω αρκετό καιρό ακόμα,ώστε να επιστρέψω...δριμύτερος.Μέχρι τότε θα έχει ολοκληρωθεί και ο πυντσονικός οδηγός στα Ελληνικά από τον Κυριαζή και θα 'χω στη διάθεσή μου μια πυξίδα,βρε αδερφέ. ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το φανταζόμουν τόσο δύσκολο. αυτό είναι εξαιρετικά βατό βιβλίο. Το site είναι όντως εξαιρετική ιδέα και θα είναι καλή πυξίδα....
ΑπάντησηΔιαγραφή