Μάλλον δεν κρύβεται πως έχω αδυναμία στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Αν και θα ήταν αδικία κατάφωρη να κατατάξει κανείς σε ένα μόνο λογοτεχνικό είδος ένα τόσο πολυεπίπεδο βιβλίο όπως το "Sputnik Caledonia" του Andrew Crumey. Η γνωριμία μου με τον συγγραφέα έγινε με το συμπαθητικό "Μόμπιους Ντικ", ήδη όμως από τον "Κύριο Μι" είχε βρει μια θέση στη συνείδηση μου ως ένας από τους αγαπημένους μου.
Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε τρία μέρη, στο πρώτο βλέπουμε τον μικρό Ρόμπερτ Κόιλ που μεγαλώνει στη Σκωτία και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, μέσα από την επιθυμία του να γίνει κοσμοναύτης και τις πολιτικές απόψεις του πατέρα του, εργάτη- σοσιαλιστή- θυμοφιλόσοφου. Στο δεύτερο κομμάτι, ο Ρόμπερτ, ενήλικος πια, ζει στην Λαϊκή Δημοκρατία της Βρετανίας και ετοιμάζεται για Κοσμοναύτης, σε μια μυστική αποστολή που θα τον στείλει ίσια σε μια Μαύρη Τρύπα. Στο τρίτο μέρος, ο Ρόμπι Κοιλ είναι νεκρός από τα 19 του και ο γέρος πατέρας του προσπαθεί την ημέρα της επετείου του θανάτου του να συνέλθει. "Όλα συνδέονται μεταξύ του" με λίγα λόγια και αυτό είναι η μόνη αλήθεια.
Ο Κρούμευ παίζει με τη θεωρία της σχετικότητας, με την αίσθηση πως φυσική και τέχνη συνδέονται με κάποιο τρόπο, με αυτό που θα μπορούσε να είναι, με την έννοια του παράλληλου σύμπαντος, με τις συγγραφικές του δυνατότητες. Και βγαίνει νικητής. Το αποτέλεσμα είναι ένα ευκολοδιάβαστο μεταμοντέρνο μυθιστόρημα - σπανίως τα δυο πάνε μαζί- που μπορεί να το απολαύσεις τόσο σε πρώτο επίπεδο, όσο και λίγο πιο πέρα.
"Sputnik Caledonia", Andrew Crumey, μετ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Πόλις, 2011, σελ. 549
"Sputnik Caledonia", Andrew Crumey, μετ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Πόλις, 2011, σελ. 549
Εμένα πάντως ο κύριος Μι με κούρασε.. Ενώ ο Φόερ στο "Όλα έρχονται στο φως" με ενθουσίασε.. Τα συγκρίνω επειδή μου φάνηκαν συγγενή.
ΑπάντησηΔιαγραφήTo "Όλα έρχονται στο φως" δεν το έχω διαβάσει. Αλλά αν σε κούρασε ο κύριος Μι μπορεί να σε κουράσει κι αυτό. Μέχρι να μπεις στο κλίμα κάθε μέρους περνούν κάποιες σελίδες αμηχανίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή