“The body artist”, Don Delillo

To “The body artist” είναι ένα βιβλίο για την απώλεια, το πένθος, τον επανακαθορισμό του ατόμου μετά το θάνατο του συντρόφου, ένα βιβλίο που μόνο ένας συγγραφέας σαν τον Delillo θα μπορούσε να γράψει με τόση κλινική σαφήνεια.

Μια γυναίκα γύρω στα 35 παίρνει το πρωινό της μαζί με τον μεσήλικο συγγραφέα άντρα της, με τις ίδιες μηχανικές κινήσεις όπως πάντα, ο καθένας ξέρει τη θέση του, τι του ανήκει, τι μπορεί να δανειστεί, ως που μπορεί να φτάσει. Ύστερα αυτός πηγαίνει μια βόλτα με το αμάξι και αυτοκτονεί. Η γυναίκα του γυρνά στο εξοχικό σπίτι που πέρασαν τον τελευταίο καιρό τη ζωή τους, απομονώνεται, προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το άναρχο και άψυχο μικρό ανθρωπάκι που έχει μείνει μέσα της, φτιάχνει την ψευδαίσθησή του και τη στήνει εμπρός της. Μετά μετουσιώνει το κορμί της σε τέχνη, σε μια παράσταση που καταλαβαίνουν μόνο κάποιοι. Για να φτάσει μέσα από τη διάλυση στη γνώση αυτού του εαυτού που θα είναι από δω και μπρος χωρίς εκείνον.

Εκπληκτική στη σύλληψη νουβέλα, που ανθρωποποιεί όλο το λούκι του χαμού αυτού που μετρούσε περισσότερο στη ζωή∙ ο θάνατος δε φεύγει ποτέ, παραμένει σα σκιά που δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε λέξη, ανάμεσα στις διαστάσεις και τα πιθανά σενάρια. Και τελικά η λύτρωση έρχεται μονάχα αν αδειάσεις, φτάσεις να μην είσαι αλλά φυσικά πάντα να είσαι εσύ, για να βρεθείς ξανά κοντά στην αυτογνωσία. Κι αν η επίμονη άσκηση της ανάγνωσης δεν έφερνε στο νου μου τόσο κοντινές εμπειρίες, πιθανώς το βιβλίο να το είχα ξεπετάξει. Όμως κλείνοντας την τελευταία σελίδα ήξερα πως αυτή η διαδικασία κάτι μου θυμίζει.

“The body artist”, Don Delillo, Picador, 2001, pg.132