Αλαλάζοντας σαν τους αγρίους

Τον τελευταίο καιρό με έχει εγκαταλείψει εντελώς το άγχος για το κυνήγι του θησαυρού, με άλλα λόγια παρακολουθώ χαλαρά την νέα παραγωγή βιβλίων, κάποτε και καθόλου, ακολουθώ το αναγνωστικό μου ένστικτο που με οδηγεί συνήθως σε πιο δοκιμασμένες λύσεις του παρελθόντος, διαβάζω αριστουργήματα απανωτά καταστρατηγώντας τον κανόνα της δεκάτης που μου έμαθε ο φίλος μου ο Ναυτίλος *.  Από την άλλη περνώ και μέρες που διαβάζω μόνο επιστημονική φαντασία, διηγήματα, απλά πράγματα για να κοιμηθώ τα βράδια. Ίσως να φταίνε οι ορμόνες της εγκυμοσύνης, από την άλλη ίσως να φταίει κι η κρίση.

Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος της πρωτοπορίας, μου άρεσε όμως να χαζεύω τις νέες αφίξεις στη βιβλιονέτ, ακόμα μου αρέσει πολύ να διαβάζω πρώτη βιβλία πρωτοεμφανιζόμενων γιατί εκεί πιστεύω πως κρύβεται το επόμενο διαμάντι, όμως τώρα πια το έχω παρακάνει. Φταίει η ενιαία τιμή του βιβλίου – είναι κι αυτό μια σκέψη- ίσως είναι μονάχα ο φόβος του αγνώστου ή μια άτυπη αναγνωστική ωρίμανση. Είναι τόσα τα αριστουργήματα που δεν έχω διαβάσει, τόσοι σπουδαίοι συγγραφείς που δεν έχω καν αγγίξει.

Καταλαβαίνω πως το μπλογκ θα έπρεπε να υποφέρει, το να διαβάζω εγώ Προυστ, Γκαίτε ή  Σάμπατο δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας. Κι όμως, το ιστολόγιο αυτό- όπως κι πολλά άλλα βιβλιοφιλικά και φιλικά- ανθεί χωρίς να προσπαθεί να προτείνει πάντα το νέο. Το βιβλίο δεν είναι εδώδιμο λαχανικό, δεν καταναλώνεται κατ’ ανάγκη φρέσκο, παραμένει λαχταριστό για χρόνια, ίσως και αιώνες μετά. Η απενοχοποίησή μου δίνει σε μένα μεγαλύτερη αναγνωστική ικανοποίηση και στους αναγνώστες του μπλογκ μια αφορμή για κουβέντα για βιβλία αγαπημένα. Κι αυτό αποδεικνύει απλά πως οι βιβλιόφιλοι στην Ελλάδα έχουμε δίψα για επαφή με τους άλλους- χίλιους- τρελαμένους  σαν κι εμάς. Α, και πως οι υπεύθυνοι των εκδοτικών οίκων που πολτοποιούν τα βιβλία τους μετά από πέντε χρόνια θα έπρεπε να καούν στην πυρά με μας τριγύρω αλαλάζοντας σαν τους αγρίους.

* ο «κανόνας της δεκάτης» λέει πως κάθε δέκα βιβλία που διαβάζεις, ένα πρέπει να είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο αριστούργημα για να μη μπουκώνει το αναγνωστικό ένστικτο.